30 มีนาคม 2554 06:35 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
เรื่องของเรื่อง เริ่มด้วย ความซวยน้อง
วันหนึ่งของ ความเหงา เข้ารุมใส่
มีคนหนึ่ง แอดมา ไม่รู้ใคร
ถามอะไร มากมาย คล้ายขู่เรา
แชทกันไป แชทกันมา เวลาดึก
ยิ่งล้วงลึก เรื่องราว อยากให้เล่า
ความเป็นมา เป็นไป คล้ายคาดเดา
แต่ว่าเขา เสมือนรู้ อยู่ความจริง
จึงสงสัย เป็นสปาย ของใครหนอ
ไม่รีรอ SMS อย่างเร็วยิ่ง
ถามพี่เขา ตอบมา อย่าประวิง
แต่กลับนิ่ง เฉยอยู่ได้ ในสามวัน
วันที่สี่ ออนเอ็ม คุยกันอีก
ไม่อาจหลีก เลี่ยงได้ ให้แปรผัน
พี่เขาก็ บอกไม่ใช่ ได้ยืนยัน
ว่าคนนั้น ไม่รู้จัก ว่าเป็นใคร
จึงสืบค้น ต่อไป ในที่อื่น
ทุกค่ำคืน ต้อนดู ว่าผู้ไหน
แอดเข้ามา ประมาณขู่ รู้อะไร
สามารถแฮ็ก เมลล์ได้ นะน้องนาง
หากว่ารู้ ชื่อ - สกุล ขอให้บอก
มิได้หลอก ลวงนะ อย่าถากถาง
สามารถค้น ข้อมูลได้ ทุกที่ทาง
เหมือนคนว่าง งานจึง กึ่งขู่เรา
ไม่ได้กลัว เกรงหรอก จะบอกให้
อยากจะเช็ก ก็เช็กไป ไอ้คนเขลา
อยากจะล้วง ความลับ อย่าไปเดา
จะมาเล่า ให้ฟัง อย่างตั้งใจ
คนคนนี้ แอดมา จากเฟซบุ๊ก
จึงไปขลุก ดูว่า มาจากไหน
ก็เลยรู้ ว่าเป็น เพื่อนของใคร
Kanomไง พี่น้อง ฟ้องทันที
ก็สงสัย ต้องการ อะไรหนอ
ไม่รีรอ ถามสองคน ยังไงนี่
บอกมาหน่อย นางร้าย ใจไม่ดี
ว่าจะมี อะไรต่อ ไม่รู้เลย
พี่เป็นคน ยืนยัน เป็นมั่นเหมาะ
ว่าเป็นเพราะ หนูไป ได้เปิดเผย
ว่าเป็นคน แสวงหา อย่างว่าเลย
เขาอยากเชย ชิดใกล้ จึงได้มา
เอาเข้าไป โทษน้อง ต้องขอบอก
ไม่เคยหลอก ลวงใคร ให้มาหา
ในบ้านกลอน ไม่เคยแอด เจรจา
คุยแค่หน้า บ้านกลอน เพื่อผ่อนคลาย
คิดลำดับ กับเรื่อง ประเทืองสมอง
ตริและตรอง ก็สงสัย อยู่ไม่หาย
แต่ก็นะ ชิลล์ชิล์ สบายสบาย
เป็นนางร้าย เสียอย่าง โปรดวางใจ
เรื่องของเรื่อง ก็เป็น เช่นฉะนี้
สมองมี คิดเอา อย่าเดาใส่
เหตุและผล มีอยู่ รู้กันไป
เป็นเรื่องใน อินเตอร์เน็ท ขอเพ็ททูล
29 มีนาคม 2554 00:31 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
เข้ามาถาม ทุกท่าน ในบ้านกลอน
ด้วยวิงวอน อยากรู้ ว่าผู้ไหน
อยากรู้จัก หิ่งห้อย ขี้น้อยใจ
เพราะเหตุใด จึงไม่ถาม มาตรงตรง
จะไปถาม พี่เรไร ทำไมเล่า
หรือว่าเฝ้า มองอยู่ ดูไหลหลง
ก็บอกมา อย่าเขลา เฝ้าปลดปลง
ให้รีบส่ง ใบสมัคร รักเข้ามา
พักนี้มี คิวยาว เข้ามาต่อ
อย่ารีรอ เลยพี่ รีบรักษา
สิทธิ์ที่มี ก่อนหมด ทดเวลา
จะพินิจ พิจารณา อย่างตั้งใจ
คุณความดี มีไหม ให้บอกเล่า
ไม่อยากเดา มั่วนิ่ม โปรดพิมพ์ใส่
สรรพคุณ ตัวพี่ มีอะไร
บอกมาให้ ครบถ้วน เท่าที่มี
จะอวดอ้าง อย่างไร ก็ไม่ว่า
จะไม่ด่า ทอให้ ได้หมองศรี
แม้จะรู้ ดูไม่เห็น เช่นความดี
หรือจะขี้ ตอแหล แย่ก็ตาม
มาประชัน กันหน่อย ค่อยตัดสิน
คงได้ยิน ทั่วไป น้องไม่ขาม
ป่าวประกาศ ทั่วถึง ทุกเขตคาม
ขอให้ข้าม มาสู้ ดูสักที
น้องหิ่งห้อย เด็กดง จากพงป่า
ยังไฝ่หา คนสอน ป้อนสุขี
เพื่อชีวิต เริงรื่น ชื่นฤดี
จะได้มี สักคน ที่สนใจ
บอกไว้ก่อน ตอนนี้ มีเรื่องเก่า
จะขอเล่า ให้หมด ลดสงสัย
ก่อนหน้าเคย เชยชื่น รื่นฤทัย
กับบางใคร ที่คุณถาม ตามเขามา
แต่ตอนนี้ เลิกกัน เป็นมั่นเหมาะ
อาจจะเพราะ เขาไม่สน คนจากป่า
หรืออาจเป็น เพราะมีหม้าย ใกล้กายา
หรือเพราะว่า เป็นนางร้าย ที่ร้ายเกิน
เหตุและผล มากมาย มีหลายเรื่อง
ไม่ประเทือง จิตใจ ได้ห่างเหิน
ต่อจากนี้ จะมี ใครก็เชิญ
หนูจะคง เดินหน้า หาสามี อิ ๆ ๆ ๆ
โอย.... กว่าจะเขียนได้ก็เหนื่อยพอสมควรค่ะ
เขียนไป ก็ขำไป นางร้ายคนนี้ช่างกล้า และบ้าดีนะคะ
รีบ ๆ สมัครมาเถอะค่ะ อย่าให้นางร้ายตัวน้อย ๆ ต้องเสียเวลารอ
หรือไปกินขนมบนดอยแบบพี่เขากันหมดคะ ? ? ?
ปล. 1 ในบ้านกลอนที่รู้จักตัวตนคนจริงของนางร้ายไม่กี่ท่านหรอกค่ะ
ขออนุญาตลบชื่อนะคะ กะเดี๋ยวพี่ ๆ เขาจะเสียหาย ที่มารู้จักนางร้ายเช่นหนูหิ่ง ฯ
ส่วนใหญ่เป็นพี่ ๆ ที่หนูหิ่งเคารพนับถือ จากอาศรมชาวโคลง
ถนนนักเขียนแห่งพันทิป และ X-Trail Club
ส่วน Bloggang ไม่ค่อยได้เข้าไป Up เพื่อนฝูงหายหมดแล้วค่ะ
ปล. 2 บ้านกลอนจะมีมิตติ้งครั้งหน้าเมื่อไหร่หนอ
หนูหิ่ง ฯ จะขอไปเปิดเผยตัวตนคนอย่างนางร้าย
ให้รู้เห็นกันถ้วนหน้าแบบจะ ๆ ตัวเป็น ๆ
รบกวนส่งข่าวด้วยเด้อค่ะเด้อ lhing9@hotmail.com ^^"
จัดมาด่วนค่ะ ตอนนี้กำลังไฟแรง
รู้สึกว่าเขียนกลอนทำนองนี้ได้เร็วและไหลลื่นผิดปรกติ อิ ๆ ๆ ๆ
28 มีนาคม 2554 04:11 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
แม้ความรัก ภักดี จะมีค่า
แต่จะหา ประโยชน์ใด หรือใจเอ๋ย
เมื่อรักเรา ไม่มีค่า ใดใดเลย
มีแค่เผย ความชัง จนฝังใจ
ขอเก็บรัก ภักดี ที่มีอยู่
ไว้มอบผู้ ที่เขา รักเราได้
คงสดชื่น รื่นรมย์ สมฤทัย
ดีกว่าไป รักร้าง อย่างยอมทน
ถึงใครเกลียด เหยียดหยาม ตามนิสัย
ให้อภัย เขาเถิด เกิดมรรคผล
จะอดกลั้น ต่อไป ใจจำนน
เพราะแค่คน เดินดิน ธรรมดา
จะอดทน อดกลั้น ถือขันติ
และครุ่นคิด พิจารณา อุเบกขา
พยายาม ทำใจ ให้เมตตา
กรุณา ต่อเขา เท่าวันวาน
วันนี้มา เพียงพบ เพื่อจบฉาก
แม้ไม่อยาก พบกัน สร้างวันหวาน
พบแล้วทุกข์ มีสุขเพื่อ ทรมาณ
แล้วจึงผ่าน เลยไป มิได้พบ
สิ่งที่เหลือ เมื่อจาก คือซากเศร้า
คืนวันเก่า เตือนใจ ไม่เลื่อนหลบ
เสียดายวัน สดใส มลายลบ
ต้องมาจบ ด้วยฉาก ที่จากลา
เก็บความเศร้า เอาไว้ อย่าให้เห็น
แล้วทำเป็น มีความสุข สุดหรรษา
ยิ้มกับความ เหงาเหงา ธรรมดา
ฉุดวิญญาณ์ ให้อยู่ คู่กับใจ
ลืมอดีต ขีดคั่น บั่นทอนจิต
สร้างชีวิต โศกสลด เพื่อสดใส
มองโลกอย่าง สร้างสรรค์ อันอำไพ
ปลดทุกข์ให้ หมดสิ้น ชีวินเรา
ก่อนนี่รัก เป็นเช่นไร ไม่เคยรู้
ชีวิตอยู่ อย่างคน ทนอับเฉา
บัดนี้รู้ จึงได้เจ็บ เกินคาดเดา
ขาดรักเขา คล้องชีวิต นิจนิรันดร์
โอ้ใจเอ๋ย ใจจ๋า ใยอาภัพ
ดั่งเดือนดับ จากห้วง สรวงสวรรค์
หรือใจต้อง ครองตน เยี่ยงคนธรรพ์
ความรักนั้น จึงห่างหาย ให้รำพึง
อนาถนัก รักแล้ว มาแคล้วคลาด
ใจแทบขาด เพราะพิษ ความคิดถึง
ทุกคืนวัน ฝันเศร้า เฝ้าคะนึง
ใครคนหนึ่ง รู้ไหม ใครคร่ำครวญ
ในจิตใจ คิดทวน คร่ำครวญหา
ด้วยสายตา ห่วงใย ได้คิดหวน
เขียนกลอนกานต์ จากใจ ให้ชื่นชวน
อบอวลด้วย กลิ่นไอรัก ที่ภักดี
อย่าเยาะเย้ย เลยหัวใจ มิใช่หิน
จะได้ชิน ชาทน คนเสียดสี
แม้ไม่เขื่อง เฟื่องยศ เช่นใครมี
แค่คนที่ มาเยือน เปื้อนมลทิน
เกิดเป็นคน ทนอยู่ อย่างรู้ศักดิ์
จะตระหนัก คุณค่า กว่าทรัยพ์สิน
ไม่ได้อ้อน วอนร้อง ขอใครกิน
อย่ามาหมิ่น ให้ขุ่นข้อง หมองใจกัน
แค่อยากมี ที่รัก สักคนหนึ่ง
ได้รู้ซึ้ง ข้างใน จิตใจฉัน
มีความสัตย์ ซื่อตรง มั่นคงกัน
ทุกคืนวัน คงมีสุข สิ้นทุกข์ใจ
ทุกวันนี้ มีแต่ แค่ล้ำล่วง
ประดุจลวง รักเล่น เช่นของใหม่
จะขอคืน รักนี้ ที่ให้ไป
เกรงฤทัย แหลกสลาย มลายลง
จะยืนหยัด กัดฟัน แม้หวั่นไหว
ถึงหัวใจ จะยุ่ย เป็นผุยผง
ขวัญยังอยู่ กับฉัน อย่างมั่นคง
ไม่พะวง แม้จะสิ้น คนปราณี
มีชีวิต จิตใจ เช่นมนุษย์
ถึงที่สุด ของทุกข์ สิ้นสุขศรี
เลือกเดินทาง เส้นไหน จะได้ดี
จึงจะมี ความสุข สิ้นทุกข์ใจ
คงยังมี ชีวิต ไม่คิดสั้น
ความมุ่งมั่น ยังอยู่ ไม่ไปไหน
เพียงพลาดหวัง พลั้งลง นั่งปลงใจ
ปล่อยชีพให้ รัดทด ต้องอดทน
ในระหว่าง ทางที่ มีขวากหนาม
พยายาม เดินไป ให้เกิดผล
แม้ประหวั่น พรั่นพรึง ตรึงกมล
สักวันหนึ่ง จะค้นพบ ทางของเรา
สักวันหนึ่ง จะค้นพบ คนของเรา
รูปนี้ถ่ายตอนลงจากเขาคิชฌกูฎเมื่อวันพุธที่ผ่านมา
ก็ไปขอพรให้พี่คนหนึ่งเหมือนเดิมค่ะ ไม่ได้ขออะไรให้ตัวเองเลย ^^"
27 มีนาคม 2554 19:36 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
มีคนถาม ว่ามาหา สามีหรือ
อ้า เอ้อ อือ.... อ้ำอึ้ง ตอบไม่ได้
ว่าจะหา สามี หรืออะไร
ถามตรงไป มั้งพี่ ไม่ดีเลย
หนูก็คง เป็นหญิง ถึงจะร้าย
ก็ยังอาย อยู่น่า อย่าเปิดเผย
หาสามี หรือชู้ เป็นคู่เชย
อย่าเฉลย น่านะ มันไม่ดี
ว่าแต่ว่า มีไหม ในบ้านกลอน
ที่จะสอน ให้น้อง ต้องสุขี
มีความรัก ประดับไว้ ในชีวี
จะเป็นที่ เท่าไหร่ ไม่สำคัญ
อุตสาห์โพส รูปร่าง อย่างจะจะ
หนูก็กะ ว่าคงมี สักคนหวั่น
เอนเอียงมา ชอบน้อง ต้องใจกัน
แล้วสักวัน พบหน้า มาชื่นใจ
จะเป็นกิ๊ก เป็นชู้ หนูก็เอา
ให้สมดั่ง เขาว่า จะกล้าไหม
หนูหิ่งห้อย เด็กจากดง คนพงไพร
ขออย่าได้ หยามน้ำหน้า ว่าไม่จริง
ถ้าอยากรู้ หนูเป็นใคร ให้ถามเถิด
เด็กดอยเกิด บนดิน กินทุกสิ่ง
ร่อนเร่มา หาที่ พำนักพิง
จะเป็นปลิง เกาะสักคน ที่สนใจ
ก็ไม่รู้ ที่บ้านกลอน มีหรือเปล่า
แต่พี่เขา บอกมา น่าสงสัย
ว่าในนี้ มีมาก หลากจิตใจ
มาคว้าไขว่ หาคน ผสมพันธุ์
ไม่รู้ว่าจะโกรธดี หรือไม่โกรธดี
หนูหิ่ง ฯ โพสรูปไว้มากมาย
ถูกถาม.... ประมาณว่า.... พรีเซ้นต์ตัวเอง
ก็เลยเข้ามาพรีเซ้นต์ตัวเองจริง ๆ ซะเลย
เผื่อจะหาสามีที่เป็นของตัวเองสักคน
ปรกติได้สามีเป็นของคนอื่นอ่ะค่ะ
คิก ๆ ๆ ๆ
เอ.... เลือกรูปไม่ถูก
รูปไหนดีน๊า....
รีทัชก็ไม่เป็นด้วยสิคะ ^^"
รูปนี้ ถ่ายเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา
ไปขอพรให้พี่คนหนึ่ง ที่วัดโพธิ์เก้าต้น จ.สิงห์บุรี
27 มีนาคม 2554 11:49 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
กาลเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนสลับ
บางสิ่งจับไม่ได้ดังใจฝัน
เวลาผ่านล่วงไปในคืนวัน
ไม่อาจผันเปลี่ยนผลด้วยกลใด
หลายสิ่งที่เคยคิดเคยผิดพลาด
กลายเป็นบาดแผลให้ได้หมองไหม้
หวนคิดถึงสิ่งที่ทำถลำไป
ต้องตรมใจหม่นหมองครองทุกคืน
หากแม้ย้อนเวลากลับมาได้
ย้อนจิตใจกลับมาโดยไม่ฝืน
เพียงสักเสี้ยวนาทีที่กลับคืน
แก้ไขความขมขื่นเป็นชื่นชม
หากแม้ย้อนเวลากลับมาได้
จะแก้ไขบางอย่างรั้งขื่นขม
จากอดีตที่ทำให้ช้ำตรม
ชะล้างปมบาดแผลแก้ที่ใจ
แต่ความจริงไม่เป็นดั่งที่คิด
ไม่อาจล้างความผิดและแก้ไข
แต่ก็ยังอยากแก้ด้วยแน่ใจ
จะเริ่มสร้างอดีตใหม่ในปัจจุบัน
ไม่อาจย้อนเวลาให้หวนกลับ
เหตุการณ์ลับล่วงเลยไม่เคยฝัน
อาจจะเกิดสิ่งใดให้รำพัน
ถึงวันนั้นจะเสียใจหรือไม่ดี
อาจต้องทำวันนี้ให้ดีสุด
เช่นมนุษย์ที่ยังหวังสุขศรี
จะชอกช้ำหม่นหมองครองชีวี
ก็สุดที่จะลิขิตพิชิตกาล์
สิ่งต่างต่างผ่านไปให้จำจด
เพื่อเป็นบทเรียนไว้ให้ฝันฝ่า
สิ่งสำคัญตอนนี้มีเวลา
แสวงหาเส้นทางสู่วันของเรา
เฮ้อ ! พรีเซ้นต์ตัวเองซะขนาดนี้ ยังไม่มีใครตกหลุม เศร้าจัง ^^"
รูปยังมีอีกเยอะที่ http://www.facebook/Lhing9 นะ ไปชมได้ อิ ๆ ๆ ๆ
หน้าส่วนตัว
1577
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหิ่งห้อยน้อยใจ
