30 กันยายน 2550 13:41 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
หากว่าฉันนั้นเป็นเช่นผีเสื้อ
โบยบินเมื่อฝนซาฟ้าสดใส
กลางแสงแดดอบอุ่นละมุนไพร
เคล้าดอกไม้เริงร่าคงน่ามอง
เก็บไว้เป็นภาพฝันอันสดสวย
คงจะช่วยผ่อนคลายหายหม่นหมอง
ยามที่ความโศกเศร้าเข้าครอบครอง
คอยปกป้องจิตให้หายร้าวราน
อยากมีปีกสีงามตามผีเสื้อ
ไว้ใช้เมื่อท่องไปทุกถิ่นฐาน
ให้ลมพัดพาไปใจเบิกบาน
โชว์สีผ่านแสงแดดอ่อนสะท้อนตา
จะกางปีกบินไปให้สุดโลก
เผชิญโชคตามทางสร้างคุณค่า
มีชีวิตเริงรื่นชื่นชีวา
โบยบินหาความฝันวันฟ้างาม
12 กันยายน 2550 07:57 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
ดาวเอยเคยเพริดพริ้ง.....ทั่วนภา
เจ้าสาดแสงส่งมา..........สู่พื้น
รุ่งเช้าจึ่งอำลา..............ไกลห่าง
ฉันฉ่ำน้ำตารื้น..............เมื่อฟ้าไร้ดาว
ท้องฟ้า..คืนไร้ดาว
ฉันสิร้าวกว่าใครอื่น
เฝ้ามองอยู่ทุกคืน
จำทนฝืนลืมตามอง
ดวงดาว..มีมากมาย
วันนี้หายไปจากท้อง -
ฟ้าขาดแสงเรืองรอง
ที่เคยส่องเป็นประกาย
ฟากฟ้า..ณ ตอนนี้
ไร้แสงสีกระพริบพราย
ว่างเปล่าแลเดียวดาย
จนใจหายในราตรี
ฉันเอง..ก็เช่นกัน
มองฟ้านั่นในยามนี้
แสนโศกเศร้าฤดี
เมื่อไม่มีดวงดารา
แต่ก่อน..คอยเป็นเพื่อน
มาเยี่ยมเยือนท้องนภา
วันนี้ใยอำลา
จากท้องฟ้านะดวงดาว
รู้ไหม..ว่าใจเหงา
คิดถึงเจ้าแสงแวววาว
กระพริบส่องสกาว
พรายแสงพราวยามค่ำคืน
ได้โปรด..จงหวนกลับ
อย่าไปลับดั่งฟ้ากลืน
ฉันยังจะหยัดยืน
คอยเจ้าฟื้นสู่นภา
ท้องฟ้า..คืนไร้ดาว
ฉันยังร้าวจนใจชา
ได้โปรดจงกลับมา
ช่วยรักษาดูแลใจ