* * * ฝันเล็กเล็กของเด็กคนหนึ่ง * * *

หิ่งห้อยน้อยใจ

เห็นตะวันยามเย็นลอยเด่นฟ้า
คอยเวลาคล้อยเคลื่อนเลือนลับหาย
ยามราตรีเวียนมาดาราพราย
ทอประกายแสงสู่พสุธา

เมื่อทิวาผ่านพ้นบนภูเขา
คงเหลือเงาร่มไม้ไพรพฤกษา
มีเสียงสัตว์น้อยใหญ่ในพนา
ส่งภาษากู่ร้องก้องแดนดง

สายลมคงพัดเย็นกายใจชื่น
หอมระรื่นกลิ่นผกาน่าลุ่มหลง
ธรรมชาติตระการตาคราอัสดง
คงยืนยงเช่นนั้นไม่ผันไป

ฤดูกาลหมุนเวียนเปลี่ยนสลับ
วันคืนลับล่วงคล้ายใครเสือกใส
ธรรมชาติป่าเขาลำเนาไพร
รักษาไว้แม้ผ่านกาลเวลา

นั่งรำลึกถึงถิ่นแผ่นดินเกิด
แหล่งล้ำเลิศในใจที่ใฝ่หา
ความผูกพันมั่นอยู่ในอุรา
ตลอดมาคิดถึงอย่างซึ้งใจ

เฝ้ารอวันที่ได้กลับไปบ้าน
คงชื่นบานรื่นรมสมสมัย
ให้คุ้มกับเวลาที่ลาไกล
สะสมไว้ความสุขทุกข์ลาเลือน

มองท้องฟ้าที่นี่สีหม่นหมอง
แสงดาวส่องดูไปใยไม่เหมือน
ยามอยู่เขาเห็นเด่นทั้งดาวเดือน
มาเยี่ยมเกลื่อนท้องฟ้าจนพร่าพราย

อยากจะเห็นทุกที่ได้มีป่า
ปวงประชาคงสมอารมณ์หมาย
บรรเทาความรุ่มร้อนใจผ่อนคลาย
หลอมละลายความรั้นดันทุรัง

เป็นความฝันเล็กเล็กเด็กคนหนึ่ง
เพียงรำพึงออกไปด้วยใจหวัง
ธรรมชาติอาจเป็นบ่อก่อพลัง
จะคงยังฝันต่อและรอดู /.