27 สิงหาคม 2550 06:25 น.
หิรัญญการ์
อยากจะลืม...ลืมอย่างไรใจยังคิด
ถึงมิ่งมิตรจอมขวัญที่หลงใหล
อยากจะลืม...ลืมอย่างไรยังห่วงใย
ยอดดวงใจคนดี...ที่แสนรัก
21 สิงหาคม 2550 18:36 น.
หิรัญญการ์
สายลมกระซิบแผ่ว
ประหนึ่งแว่วสำเนียงใส
ถ้อยคำคนแสนไกล
บอกว่าใจยังคิดถึง
แม้ตัวนั้นอยู่ไกล
แต่หัวใจยังคำนึง
สุดรักสุดตราตรึง
แด่เธอซึ่ง.....สุดแสนรัก
ขอเธอนั้นวางใจ
ฉันคนไกลมีใจภักดิ์
ซื่อสัตย์กับที่รัก
มิแปรพักตร์หาผู้ใด
20 สิงหาคม 2550 16:50 น.
หิรัญญการ์
สุดหล้าสุดฟ้ากว้าง
แต่ก็ร้างคนเคียงใกล้
สุดกู่สุดฟ้าไกล
อ้างว้างใจสุดเดียวดาย
ชะเง้อชะแง้หา
เฝ้าค้นหาคนเดียงกาย
คอยมิตรสนิทกาย
แต่สุดท้าย...ก็ไม่มี
20 สิงหาคม 2550 09:28 น.
หิรัญญการ์
เงียบเหงาและปล่าวเปลี่ยว
แลเหลียวหามีผู้ใด
หาคนดูแลใจ
ที่เงียบเหงาในยามนี้
เหลียวซ้ายและแลขวา
แม้ข้างหน้าหามีไม่
อ้างว้างเกินทนได้
ต้องร้องไห้เพียงผู้เดียว.
18 สิงหาคม 2550 22:24 น.
หิรัญญการ์
จุดหมายและปลายทาง
แม้อ้างว้างสักเพียงใด
รอคอยเธอด้วยใจ
ที่ยึดมั่นไม่เสื่อมคลาย
เฝ้ารอสักวันหนี่ง
เธอที่ซึ่งคือจุดหมาย
แน่วแน่มิเว้นวาย
ด้วยจุดหมายมีเธอรอ
หน้าส่วนตัว
829
