30 เมษายน 2547 17:31 น.
หินสีมุก
..ผู้หญิง90%เป็นคนที่รักยากแต่ถ้าได้รักแล้วนั่นแหละคือรักที่แท้จริง
..ผู้หญิงเกือบทั้งหมดต้องการความเอาใจใส่จากคุณ
..ผู้หญิงทั้งหมดนั่นแหละไม่ชอบให้คุณนอกใจเค้า
..ผู้หญิงก้อมีบ้างที่ต้องเอาแต่ใจตัวเอง
..ผู้หญิงบางคนก้อร้องไห้ง่ายเพียงแค่เรื่องนิดเดียวคุณต้องเข้าใจนะ
..ผู้หญิงขี้น้อยใจ
..ผู้หญิงบางคนขี้งอนเพราะอยากให้คุณง้อ
..ผู้หญิง 50 %ไม่ชอบเป็นฝ่ายบอกเลิกก่อน
..ผู้หญิงบางคนมักจะเห็นคุณสำคัญกว่าเพื่อนฉะนั้นเรื่องไหนที่จะทำให้เพื่อน เค้าทะเลาะกันคุณควรหลีกเลี่ยง
..ผู้หญิงบางคนก้อง้อไม่เป็นคุณควรเข้าใจ
..ผู้หญิงชอบเข้าใจผิดง่ายกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ
และคุณควรจะรู้เมื่อคุณตัดสินใจที่จะมาคบกับเขาในฐานะแฟนแล้วละก้อคุณควรพยายามหลีกเลี่ยงเรื่องที่จะทำให้เขาเสียใจ ควรศึกษานิสัยเค้าดูก่อนว่าเป็นยังงัย เพราะผู้หญิงไม่ได้เหมือนกันหมด ข้อสำคัญอย่าเอาแฟนเก่ามาเปรียบเทียบกับผู้หญิงคนใหม่ของคุณ และควรรับข้อแตกต่างบางอย่างในตัวเขาให้ได้เพราะคุณเลือกที่จะมาคบเขาแล้ว และอะรัยที่คุณไม่ชอบก้อค่อยๆคุยกันไป อย่าเห็นผู้หญิงเป็นดอกไม้ที่เด็ดมาดมพอความหอมหายไปก้อโยนทิ้ง
ควรเห็นเขาเป็นต้นไม้ที่เรากำลังปลูกเพื่อจะให้มันเจริญเติบโตไปเรื่อยๆ
แต่สำหรับคุณบางคนที่ทนไม่ไหวแล้วเพราะเรารับไม่ได้จริงๆก้อค่อยๆห่างออกมาแล้วก้อคุยกันในลักษณะเพื่อนไปเลยและเมื่อพร้อมแล้วค่อยบอกเขาว่าเรา"เป็นเพื่อนกันดีกว่านะ" ผู้หญิงจะได้ไม่เกลียดคุณงัย
เห็นมั้ยจะรักผู้หญิงซักคนก้อไม่ใช่เรื่องยากเลย...................
29 เมษายน 2547 15:59 น.
หินสีมุก
เพราะเราไม่เหมือนกัน
หลายคนคงจะเคยมีความรักกันบ้างแต่ก้อเกือบทุกรายนั่นแหละที่ต้องเลิกรากันไป เคยมั๊ยยามที่รักกันก้อชอบบอกกันว่าเราจะรักกันตลอดไปไม่มีวันพรากจากกัน..อะรัยประมาณนี้ แต่พอนานไปซิชักจะเบื่อกันแล้วก็เลิกกันไปเพราะไปด้วยกันไม่ได้ เหตุผลที่ต้องเลิกรากันไปนั้นก้อมีมากมายซะเหลือเกิน บางคู่เลิกกันไปทั้งที่อีกฝ่ายนั้นไม่อยากจะเลิกเลย นี่แหละจะยกข้อนี้มาพูดให้ฟัง พอเค้าเดินจากไปทั้งที่ใจของตัวเองยังรักเค้าอยู่ก้อเที่ยวมาโทษตัวเองนี่แหละมาเป็นฝ่ายผิด พอคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดก้อจะยิ่งคิดย้อนกลับไปว่าเราไม่น่าทำอย่างนั้นเลยไม่งั้นเค้าคงไม่ไปจากเราหรอกแต่ความจริงแล้วตัวเองไม่มีความผิดซักนิด ฝ่ายนู้นต่างหากที่คิดอยากจะไปแล้วหาเหตุผลสารพัดมาอ้าง อยากให้แต่ละคู่มองลึกลงไปว่าคนบนโลกนี้มีกันกี่คน มีกี่ประเทศ มีกี่ชาติ
มันแตกต่างกันสารพัด แล้วอย่างเราๆทั้งหลายที่เป็นคู่รักกันตอนนี้ ส่วนใหญ่ทั้งสองฝ่ายยังไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแล้วก้อมารู้จักกันจริงๆตอนที่จีบกันนั่นแหละ อย่างนี้เราก้อเรียกอีกฝ่ายว่าเป็นคนแปลกหน้าได้เลยเพราะเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย พอได้มารู้จักกันแรกๆก้อแสดงนิสัยที่มันไม่แท้ออกมาก่อนพอนานไปก้อเริ่มทีละนิดๆ เมื่อคุ้นเคยกันมากขึ้นก้อแสดงออกมาจนหมด การแสดงนิสัยนี่เป็นความจริงของการคบกันเลยแหละเพราะเราจะได้เรียนรู้ความเป็นไปของคนสองคนว่าจะพอคบกันได้มั๊ย ถ้าเรารับตรงจุดนี้ไม่ได้ก้อไม่ควรจะฝืนเลิกๆไปซะเพราะถ้าเราฝืนเกิดแต่งงานไปแล้วมาเลิกกันที่หลังมันน่าอับอายซะยิ่งกว่าตอนเป็นแฟนกันอีก ถ้าตัดใจไม่ได้ก้อควรเอาข้อนี้มาคิดดูแล้วลองยอมรับมันดูแล้วจะทำให้แผลใจหายได้เร็วขึ้นหน่อย
"เพราะเราไม่เหมือนกัน"
28 เมษายน 2547 10:46 น.
หินสีมุก
..นี่ก้อคงเป็นอีกวันที่ฉันมานั่งอยู่ตรงนี้เพื่อรอให้ฟ้ากลายเป็นสีดำ
...ฉันชอบเวลากลางคืนมากเลยเพราะฉันจะได้เจอกับคนที่ฉันรัก ถึงแม้เค้าจะไม่ได้มาด้วยตัวเค้าเองแต่ฉันก้อรู้สึกว่าฉันได้พูดคุยกับเค้าทุกวัน
***ดาวน้อย**เป็นเหมือนตัวแทนของสิ่งหนึ่ง เวลาที่ฉันเหงาคิดถึงเค้าคนนั้น ฉันก้อจะมานั่งคุยกับเจ้าดาวน้อยนี่แหละเพราะเวลาที่ฉันอยากคุยอยากบอกอะรัยกับเค้าคนนั้น ฉันก้อมีความรู้สึกว่าฉันได้บอกเค้าคนนั้นไปแล้ว ดาวน้อยจะเป็นเหมือนสื่อของเราสองคน วันไหนที่ดาวน้อยไม่มาฉันรู้สึกว่าวันนี้ท้องฟ้าไม่สวยเลย ฉันชอบมองดูดาวน้อยกระพริบเพราะมันดูเหมือนเค้ากำลังมองฉันอยู่ นี่ก้อผ่านมาเป็นเวลานานแล้วที่เค้าจากฉันไปอยู่บนนู้น ฉันรู้ว่าเค้าคงไม่อยากไปหรอก ฉันดีจัยที่เค้ายังไม่ลืมฉันเพราะทุกๆวันเค้าจะมาลอยอยู่ตรงหน้าต่างห้องนอนของฉันเสมอ ฉันชอบคุยกับดาวน้อยแต่ดาวน้อยก้อไม่เคยตอบฉันเลยเพียงแต่มองฉันพูดอยู่อย่างนั้น ฉันก้อไม่โกรธอะรัยเพราะฉันชอบให้ดาวน้อยมองฉันแบบนี้ ฉันอยากให้ดาวน้อยอยู่กับฉันอย่างนี้กับฉันทุกค่ำคืน ฉันอยากให้ดาวน้อยกล่อมฉันนอนแบบนี้ไปตลอดเลย
ฉันอยากจะบอกดาวน้อยว่าฉันขาดดาวน้อยไม่ได้เพราะฉัน "รักดาวน้อย"
แล้วซักวันนึงเราคงจะได้เจอกันนะดาวน้อย
27 เมษายน 2547 18:28 น.
หินสีมุก
ทำไมเวลามันช่างผ่านไปอย่างช้าๆมันคงไม่รู้หรอกว่ามีผู้หญิงคนนึงรอคอยการกลับมาของคนคนหนึ่ง
ฉันก้อไม่รู้เหมือนกันว่าต้องรออีกนานแค่ไหนที่เราสองคนจะได้เจอกันอีก..แต่ฉันก้อไม่เคยจะท้อกับการรอคอยครั้งนี้เลย
เพราะมันเหมือนเป็นการพิสูจน์ใจของเราสองคนด้วย แต่ลึกๆแล้วฉันก้อกลัวเหมือนกันนะ กลัวจะเป็นแบบว่ารักแท้แพ้ระยะทาง
แล้วก้อกลัวว่าเค้าจะไม่มีฉันคนเดียวแต่เค้าก้อบอกฉันเสมอว่าถ้ารักกันจริงเราต้องเชื่อใจกันซิ ฉันติดต่อกับเค้าโดยโทรศัพท์
เวลาที่ฉันได้คุยกับเค้าในแต่ละครั้งมันทำให้ฉันรู้สึกมั่นใจแต่ก้อยังหวั่นๆอยู่บ้าง ฉันเคยบอกเค้าว่าฉันจะรอการกลับมาของเค้า
เค้าก้อถามฉันเหมือนดีใจว่าจริงเหรอรอได้ใช่มั๊ย นี่แหละตรงนี้แหละที่ทำให้ฉันพออุ่นใจขึ้นบ้าง ตอนที่เค้าจากฉันไปอยู่ที่อื่น
แรกๆฉันกลัวมาก กลัวเราจะไม่เหมือนเดิม กลัวเค้ามีคนใหม่ กลัวหลายๆสิ่งที่มันยังมาไม่ถึง แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าความกลัวมันลดลงมาก
จะเป็นเพราะคำพูดของเขารึเปล่าคงไม่ใช่ซะหมดหรอก อาจจะเป็นเพราะฉันเชื่อใจเค้าด้วย ลืมบอกไปว่าสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันเชื่อใจเค้าและมั่นใจ
ก้อคงเพราะการกระทำของเค้าในหลายสิ่งหลายอย่างที่ฉันก้อไม่อาจบอกไปได้เพราะความคิดของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
แต่ความรู้สึกที่ฉันได้รับจากเค้ามันเป็นอะรัยที่แสนจะวิเศษและงดงามเหลือเกิน มันทำให้ฉันมีกำลังใจที่จะรอการกลับมาของเค้าคนนั้น
ไม่ว่ามันจะนานซักแค่ไหนฉันก้อรอได้เพราะอะรัยนะเหรอ
คำตอบที่ฉันจะบอกไปก้อคงรู้กันดีอยู่แล้ว "ความรักและความเชื่อใจกันงัย"
27 เมษายน 2547 09:42 น.
หินสีมุก
แล้วเราก้อต้องเจอคำถามหนึ่งที่ใจมันถามเราว่า"ทำไมที่ต้องรักใครคนนั้นมากขนาดนี้ด้วย"
เราก้อมานั่งคิด..แล้วเราก้อได้คำตอบที่มันมาจากใจนั่นแหละ
เขาคือคนที่เข้ามาตอนที่เราไม่เหลือใครเลย
เขาคือคนที่ให้กำลังใจยามที่เราท้อแท้
เขาคือคนที่ซับน้ำตาให้เราจนมันหมดไป
เขาคือคนที่คอยอยู่เคียงข้างเราเสมอ
เขาไม่เคยแคร์ว่าเราเป็นอย่างไรมาก่อน
เขาไม่เคยทำให้เราร้องไห้หรือเสียใจเลย
เขาไม่เคยทอดทิ้งเรายามที่เราเหงา
เขาทำให้เรามีกำลังใจ
เขาทำให้เรามีชีวิตใหม่ที่สดใส
เขาทำให้เราได้รู้ว่ายังมีคนที่เค้ารักเราอยู่
เขาให้กำลังใจกับเรา
เขาให้ความอบอุ่นกับหัวใจ
เขาให้บางสิ่งบางอย่างที่เราไม่เคยได้
และที่สำคัญเขาให้ความรู้สึกหนึ่งที่มันพิเศษมากสำหรับเราซึ่งเราเรียกมันว่า "ความรัก"
หน้าส่วนตัว
831
