27 มกราคม 2550 06:46 น.
หัวหน้าซากทัพ
สิ่งต่าง ๆ ที่เหมือนเย็นชาไปหมด
เป็นสิ่งลดกำลังใจให้เดินต่อ
ฉันเริ่มท้อไม่อยากสู้กับมันอีก
อยากหลบหลีกหนีไกลหันหน้าเลี้ยว
อยู่คนเดียวยากจะหาใครเข้าใจ
มีเพียงใครคนหนึ่งที่รออยู่
เขาคอยอยู่บอกให้สู้เสมอมา
บอกลูกยาอย่าท้อถอยเพียงขวากหนาม
ขอก้มกราบฝ่าบาทาของ "แม่" เอย
24 มกราคม 2550 15:32 น.
หัวหน้าซากทัพ
เพราะฉันไม่อาจยั่งรู้ถึงภายใน
ว่าหัวใจของเธอคิดอย่างไร
เราถึงไม่อาจจะใกล้ได้เหมือนเคย
เธอทำเฉยปล่อยให้ฉันคิดไปเอง
ฉันยังเกรงกลัวว่าจะไม่เหมือนก่อน
ไม่อาจย้อนวันเวลากลับมาอีก
โปรดอย่าหลีกหนีไกลจากฉันได้ไหม
ฉันคงไม่มีใครถ้าขาดเธอ
มันยังเพ้อถึงเธอไม่เสื่อมคลาย
22 มกราคม 2550 16:09 น.
หัวหน้าซากทัพ
เมื่อฉันต้องพบกับความปวดร้าวอีกครั้ง
เหมือนมันยังไม่พอที่จะเจ็บ
เพียงแค่เล็บแมวข่วนไร้บาดแผล
ไม่เคยแคร์กับความเจ็บปวดข้างใน
แม้เสียใจมากเพียงใดยังไม่พอ
จะยังขอเจ็บขึ้นอีกยิ่งกว่าเดิม
โปรดช่วยเติมความปวดร้าวหนาวอุรา
เปลี่ยวกายาเกินที่ใครจะทนไหว
เพราะหัวใจของฉันนั้นแหลกสลาย
แต่ไม่ตายเจ็บแค่นี้แค่ผิวๆ
เพียงเล็กจิ๋วกับความเจ็บที่รับมา...........
19 มกราคม 2550 16:28 น.
หัวหน้าซากทัพ
เพราะหัวใจยังมีแต่ความเศร้า
เพราะความเหงายังแทรกซึมเข้าถึงจิต
เพราะลิขิตของสองเราไม่เหมือนกัน
เพราะความฝันที่ไม่อาจเป็นได้จริง
เพราะหลายสิ่งถูกกำหนดให้เป็นไป
เพราะหัวใจมีให้คนแค่คนเดียว
เพราะเปล่าเปลี่ยวตัวคนเดียวมาแสนนาน
เพราะอีกนานคงจะพบคนที่รัก
เพราะใฝ่ฝักรักจริงยิ่งสิ่งใด
เพราะหัวใจยังรอเธอผู้แสนไกล....
16 มกราคม 2550 22:49 น.
หัวหน้าซากทัพ
หัวใจมันอยากจะรัก
แต่ต้องหักห้ามใจไว้
เพราะฉันกลัวเธอจะเสียใจ
กับในสิ่งที่ฉันนั้นเป็นไป
แต่ขอที่จะเป็นคนที่ห่วงใย
เธอเรื่อยไปไม่เสื่อมคลาย
แม้ไม่ได้มีเธออยู่ข้างกาย
แต่ภายในสมองของฉัน
ขอเพียงเธอนั้นมีความสุข....ฉันก็ไม่ขออะไรอีกแล้ว
หน้าส่วนตัว
1183
