18 เมษายน 2547 23:33 น.
หอยโข่งอกหัก
ฉันสับสนกับการที่เรารู้จักกัน
ฉันไม่รู้ว่เป็นความผูกพันธ์กันแบบไหน
เพื่อน พี่ชาย คนรู้จัก หรือ มากกว่านั้น
...ฉันนับถือ เอาแบบอย่าง หรือเกรงใจเธอ
เธอให้ความรู้สึกอบอุ่น ปกป้อง
บางเวลา ฉันก็ยิ้มให้กับคำว่า พี่ชาย
...ฉันระบายทุกอย่างให้เธอฟัง
ร้องไห้ให้เธอเห็น เธอคอยยิ้มให้ฉัน
ปลอบฉันด้วยท่าทางที่ฉันคุ้นเคย
อีกเวลา ที่ฉันอยากนั่งคุยไปเรื่อยๆกับเพื่อนคนเดิม
...ฉันคิดถึง ห่วง สนใจ เอาใจใส่
กับเธอคนเดิม หรือบางครั้ง หรืออาจจะตั้งนานมาแล้ว
ฉัน รัก เธอ
แต่ไม่มีเวลาไหนที่ เธอ จะอยู่ในฐานะ คนรัก
เมื่อไหรที่ฉันอยากจะเข้าข้างตัวเอง ว่าเธอก็รักฉัน
ฉันก็จะไม่มีพี่ชาย ไม่มีเพื่อน ไม่มีเธอ
เพราะเธอไม่ได้ล้ำเข้ามา ไม่ว่าเหตุผลไหน
เพราะอะไร ฉันคงเอ่ยปากถามเธอไม่ได้หรอก
ฉันยอมที่จะสับสนอย่างนี้ไปเรื่อยๆ
ยอมที่จะปวดใจกับฐานะที่เป็นไปไม่ได้
ยอมที่จะขีดเส้นคั่นระหว่างเธอกับฉัน
ยอมที่จะห่างเหิน ยอมที่จะมองดูเธอเฉยชา
จะไม่ถามถึงเหตุผลของเธอ
จะไม่เรียกร้องอะไร ถ้าเธอไม่ต้องการจะให้
ฉันจะรักเธอเงียบๆ ไม่ให้เธอรู้
รู้ไว้แค่เธอมี น้องสาว และ เพื่อน
ถามตัวเองเหมือนกัน ทำไมถึงไม่ต่อความผูกพันธ์ไปล่ะ
คงเพราะ ฉันไม่อยากมีเธอใกล้ตลอดเวลา
ในฐานะ ของคนรู้จัก
19.35 น. 17/4/47
10 เมษายน 2547 23:43 น.
หอยโข่งอกหัก
ไม่อยากจะสรุป เพราะทุกอย่างคงยังไม่จบ
หรือคิดให้ถูกคือ ทุกความรู้สึก ยังไม่เริ่ม
ไม่เริ่มที่จะห่วง ไม่เริ่มที่จะคิดถึง
ไม่เริ่มที่จะรัก
เพราะอะไร ......... คงเป็นเพราะ
ความหมายของการเริ่มต้นของคน 2 คน
หมายถึง เธอ กับ ฉัน เดินไปพร้อมกัน
ประคบประคองความรู้สึกของกันและกันไป
มีรอยยิ้ม มีแววตา มีความห่วงใย
จะให้พูดเต็มปากได้ยังไง
ในเมื่อก้าวย่างของเธอกับฉัน
ฉันได้เริ่มเดินออกไปคนเดียว
เธอยังยึดติดกับที่เดิมที่เธอยืนอยู่
เธอรอ อะไรบางอย่างที่ฉันก็ไม่รู้
เป็นห่วงทุกครั้งที่หันมองเธอ
ในใจก็อยากจะตะโกนให้เธอเดินมากับฉัน
แต่ฉันก็ทำไม่ได้ ฉันเดินมาไกลมากแล้ว
มากพอที่จะห่างเธอออกไป
และเธอก็ห่างกับฉันมากพอที่จะหันหลังกลับไป
หาสิ่งที่เธอรอ ขอบคุณนะ
ขอบคุณที่หลอกให้ฉันเดินออกมา
หลอกให้ฉันหวังว่าเธอจะเดินมากับฉัน
หลอกให้ฉันมีความหวัง หลอกให้ฉันรัก
หรือไม่ เธออาจจะไม่ตั้งใจ
เธออาจแค่ลังเล ระหว่างเส้นทางใหม่ที่จะเดินกับฉัน
กับเส้นทางเดิมที่เธอเจ็บมากับมัน
ฉันไม่โทษเธอหรอกนะคนดี
ฉันอาจจะคิดไปเอง กับทุกๆเวลาที่มีเธอ
แค่อยากพาเธอออกจากสิ่งที่ทำให้เธอปวดร้าว
แต่สิ่งที่เธอตอบแทนคือเธอไม่เชื่อใจฉัน
ไม่เชื่อเส้นทางที่ฉันอยากจะเดินกับเธอด้วยรัก
ไม่เชื่อฉัน แต่เธอเชื่อในสิ่งที่เธอรอ
ในเมื่อฉันเดินจากเธอมาแล้ว
คงไม่หันหลังกลับ ไปหาเธออีกแล้วนะ
จะเดินต่อไปหาเส้นทางใหม่ หาทางออกใหม่
ต่อไปเรื่อยๆ คนเดียว
ปล. คนดี หากอ่านจบแล้วอยากเดินกับฉัน ก็วิ่งมาได้นะ ยังทัน
ฉันจะเดินช้าลง เพื่อรอเธอ ^__^
9/4/47 19.46 น.
หน้าส่วนตัว
1170
