25 กุมภาพันธ์ 2556 17:47 น.
หอมดอกลำดวน
และแล้วจันทร์ทรงกลดก็ปลดแสง
กระจ่างแจ้งแจ่มฟ้าเวหาหาว
ฉายรังสีโชนช่วงโอบดวงดาว
ส่งแพรวพราวเผยเสน่ห์คราเหมันต์
ปรากฏความชุ่มชื้นเต็มผืนหล้า
ช่วงกาลมาโอบอ้อมถนอมขวัญ
จันทร์บรรจงแต่งงามตามไพรวัน
นำไออันอบอุ่นเข้าอุ้มชู
จักจั่นแจ้วเริ่มร่ำสำเนียงหวาน
ก้องกังวานดังไปไกลสุดกู่
ปลุกชีวิตพงไพรให้พรั่งพรู
แลรับรู้คุณค่าของราตรี
มาลีปล่อยเกสรอ้อนประทีป
ต่างคลี่กลีบแข่งกันประชันสี
ร่ายระบำเบิกบานดาลฤดี
ทักทายที่แสงทองเยือนส่องทาง
สัมผัสความชุ่มชื่นค่ำคืนนั้น
จวบจนจันทร์จากลาเมื่อฟ้าสาง
ใช่พลังแห่งรักจักเบาบาง
ยังคงค่าสืบสร้างเส้นทางจร
เสน่หาเจ้าเอยมาเลยล่วง
ถึงสิ้นช่วงจรัสประภัสสร
หวังสักวันได้เห็นเพ็ญนำพร
นั้นโคจรมาหยุดตรงจุดเดิม
25 กุมภาพันธ์ 2556 17:27 น.
หอมดอกลำดวน
ข้าแต่จอมศิรภพพระศากยะมุนี
คุณพุทธคุณมี
พิศาล
โปรดเวไนยนิกรละผัสสะอุปทาน
ควรตรองคระลองวาร
ลุเวียน
รับรู้ชาติมิสุดประเสริฐตละเกษียณ
บ่วงวัฏฎะบ่มเบียฬ
บ่วาย
ทรงบรรทานวาทะกรรมพระธรรมอภิปราย
โลมโลกละโศกสาย
สนาน
จึ่งข้าบาทมนะน้อมประนมกรประการ
นบศาสดาจารย์
มุนินทร์
หวังมวลมานุชทั่วละกลั้วทุมลทิน
โดยสุจริตจินต์
ประจำ
ดำเนินมรรคะวิถีวิโมกข์วิจิตรสัม-
ผัสใจไสวธรรม
เถอะเทอญ ฯ
หน้าส่วนตัว
2847
