9 มิถุนายน 2545 23:52 น.
หว่ออ้ายหนี่
คิดถึง...
คิดถึงคนที่อยู่ไกล
รู้บ้างไหมคนทางนี้เป็นห่วง
รักนะรักมากมาก..สุดจะหวง
หวงและห่วงก็คือเธอ
เธอรู้หรือเปล่า...บ้างไหม
คนทางนี้...หวง...และห่วงใยอยู่เสมอ
ไม่ใช่แค่..คิดถึง..จนนอน...ละเมอ
แต่คิดถึง....จน...เบลอ...จนป่วย
ก็แค่...คิดถึงมาก
และคงอยากให้เธอคิดถึงด้วย
ถ้าเธอไม่คิดถึงกลับ...ฉันคงป่วย
ก็ป่วยด้วย...และอาจเป็นไข้
อยากให้เธอกลับมายืนตรงนี้ที่เดิม
มาช่วยเติมความฝันที่สวยใส
มาบำรุงหัวใจที่..ท้อ..จนเป็นไข้
มาขจัด..มารร้าย..ของหัวใจที่หมดแรง
มาดูแล...คนอ่อนแอ...ที่ใกล้จะชัก
มาชะงัก...หัวใจ...ที่โดนแกล้ง
มาเป่าคาถา..โอมเพี้ยง..ให้มีแรง
มาช่วยแบ่งความเศร้า...ให้จากไป...ซักที
28 พฤษภาคม 2545 22:14 น.
หว่ออ้ายหนี่
ที่ไม่มองใช่ว่าจะไม่รัก
ที่ไม่ทักใช่ว่าจะห่างเหิน
ที่ไม่ยิ้มใช่ว่าจะหมางเมิน
เพียงแค่เขินอายบ้างบางเวลา
28 พฤษภาคม 2545 21:56 น.
หว่ออ้ายหนี่
นำแสดงโดย
เซียวเล่งนึ่ง = น้องเจน
เอี้ยก๊วย = หว่ออ้ายหนี่
ดาราสมทบ
ไม่มีเพราะหายากมาก
ทดสอบซาวเอฟเฟค
หายตัว
ขออนุญาติหายตัว
แว๊บบบบ --- ซาวเอฟเฟ็คให้เสียงภาษาไทยโดยพันไม่มิด อื้ยย พันธมิตร
อ่ะจ๊ากกก พลืบๆๆๆ
เซียงเล่งนึ่ง เจ้า อย่าจากข้าไปนะ เอี้ยก๊วยพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่นหนัก
เซียวเล่งนึ่งพูด ข้าจะไป เจ้าอย่ามาห้าม..ข้า!
เอี้ยก๊วย ถ้าเจ้าไปแล้วข้าจะอยู่อย่างไรเล่า
เซียวเล่งนึ่ง ท่านก็อยู่กับแม่นางหวังของท่านซิเป็นคนที่ท่านรักไม่ใช่เรอะ
เอี๊ยก๊วย ไม่ .. ไม่ใช่ หัวใจข้าอยู่กับแม่นางเซียวเล่งนึ่งคนเดียว เจ้าอย่าจากข้าไปนะ ..ขอร้อง
เอี๊ยก๊วย เจ้ายังจำวันวันนั้นได้หรือเปล่า แล้วเอี้ยก๊วยก็เล่าถึงอดีตที่ทั้งคู่เคยพลอดรักกัน
วันนั้นไง วันที่เราสองคนได้ไปหาปูในทุ่งนาด้วยกัน เจ้าช่วยข้าแง๊ด (แง๊ดเป็นภาษาโคราชแปลว่า...งัดหรือกระดกขึ้น)
ปูออกมาจากรู แล้วก็จับปูใส่กระด้งไงเจ้าจำได้หรือเปล่า ควมรักท่ามกลางทุ่งนาอันแสนโรแมนติก
และแล้วในระหว่างที่เราแง๊ดปูอยู่นั้น อยู่อยู่ฝนก็ตกมา คลื้มมมม คลื้มมม ----- เสียงฟ้าร้อง เปรี้ยงงงง --- เสียงฟ้าผ่า
ซ่าซ่าๆๆๆๆ --- ฝนตกมา และแล้วเราก็เจอกะท่อมหลังหนึ่งเพื่อเข้าไปหลบฝน เราสองคนเข้าไปในกระท่อมด้วยกัน อั่นแน่ ^-^ ฝนเป็นใจจัง
และเราก็ได้หลบฝนกันสองต่อสอง ... ท่ามกลางฝนที่ตกหนักและท่าทางจะไม่หยุดตกซะที ซะด้วยซิ อิอิ (ฝนเป็นใจจัง)
เอี้ยก๊วยพูด เซียวเล่งนึ่งสงสัยเราต้องนอนที่กระท่อมหลังนี้ซะแล้วซิ ท่าทางฝนจะไม่หยุดตกซะทีซะด้วยนะ
เอี้ยก๊วยพูดจบพร้อมกับทำตาหวานใส่เซียวเล่นนึ่งด้วยท่าทีแปลกแปลก
เซียวเล่นนึ่งพูด พักที่นี้... นี่นะ แอร์ก็ไม่มี หมอนนุ่มนุ่มก็ไม่มี แล้วจะนอนไปได้ยังไงล่ะ และที่สำคัญยุงก็เยอะด้วย เซียวเล่งนึ่งคิดในใจ... และที่สำคัญไม่ไว้ใจเอี้ยก๊วยเล๊ยซะด้วยซิ ^-^
เอี้ยก๊วยพูด แล้วถ้าไม่พักที่นี่แล้วจะพักที่ไหนล่ะจ๊ะ คนดี นี่ไม่ใช่รีสอร์ทแอ่นกอร์ฟคลับ นะครับ ถึงจะมีบ้านหรูหรูให้นอนอ่ะ
เอี้ยก๊วยพูดจบพร้อมกับส่งสายตายียวนใส่เซียวเล่งนึ่ง อีกครั้ง
เซียวเล่งนึ่งพูด แล้วนี่ปะป๊า กะมาม๊า ของน้องคงไม่ตามหากันแย่เหลอค่ะ มือถือก็ไม่ได้พกมาด้วย
เอี้ยก๊วย ทำไงได้ล่ะ ถึงมีมือถือก็ ใช่ว่าจะรับสัญญาณติดอ่ะ นี่มันหลังเขานะ!!! วงเล็บ (บ้านนอก)
เซียวเล่งนึ่งพูด แล้วนี่จะนอนได้ยังไงนี่ ยุงก็เต็มไปหมด ลืมเอาไบก้อนมาด้วยซิ
เอี้ยก๊วย ไม่เป็นไรจ๊ะ น้องมานอนตักพี่ก็ได้นะ พี่จะคอยปัดยุงให้ คืนนี้ไม่นอนหลอกจะคอยดูแลน้องเซียวเล่งนึ่งทั้งคืนเลยนะ อิอิ (หัวเราะแบบมีเลศสะใน)
เซียงเล่งนึ่ง ดูแลแบบไหนหว่า พร้อมกับทำท่าระแวงคนข้างข้าง ^-^
เอี้ยก๊วย ไม่เป็นไรข้าฝึกวิชาดัชนีเจ็ดชีพจรสำเร็จแล้วยุงแค่นี้จิ๊บจ๊อยมาก อ่ะจ๊ากกกกก
ทันใดนั้นเองเอี้ยก๊วยก็ใช้ดัชนีเจ็ดชีพจรซัดใส่เจ้ายุงที่ไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง อ่ะจ๊ากกกก
พลืบ พลืบ เฟี้ยววววว ฉื้บ ฉื้บ ฉื้บ --- ซาวเอฟเฟกส่งตรงมาจากไทยโพเอมดอดคอม
ยุงผู้น่าสงสาร โธ่ .... ไม่น่าเลยเจ้ายังเยาว์วัยนัก
ขณะที่เอี้ยก๊วยกะลังซัดพลังใส่ยุงอยู่นั้น อยู่อยู่ก็เกิดสิ่งที่ไม่น่าคาดฝันเกิดขึ้น... แล้วสิ่งนั้นคืออะไรล่ะ
โปรดติดตามตอนต่อไปถ้าชาติหน้ามีจริง..จบแบบหน้าด้านด้าน
28 พฤษภาคม 2545 00:54 น.
หว่ออ้ายหนี่
ถ้าพระจันทร์ที่อยู่บนฟ้า
ออกมาพูดจาและคุยด้วยกับฉัน
ฉันจะถามพระจันทร์ว่าคนคนนั้น...อยู่ที่ไหนกัน
คนที่ฉันฝันถึงแทบทุกคืน
ถ้าพระจันทร์ตอบฉันได้
ก็อยากให้พระจันทร์ฝากบอกถึงเขาด้วย...เมื่อ...ยามตื่น
ว่า...มีคนคนหนึ่งแอบเฝ้า...คิดถึงแทบทุกคืน
และฉันจะยืนมองดูพระจันทร์ทั้งคืนเพื่อฟังเรื่องราวจากพระจันทร์
พระจันทร์จ๋า
พระจันทร์รู้ไหมว่า....ความรักที่ฉันมีอยู่ทุกวันนั้น
ตอนนี้กำลังหมดเรี่ยวแรงที่จะก้าวไป...บนทางของความฝัน
เพราะว่าคนคนนั้น...ได้อยู่...ห่างไกลกันเหลือเกิน
พระจันทร์จ๋า...
ถ้าพระจันทร์เจอเขา...ฝากบอกเขาด้วยนะว่าความห่างเหิน
ฝากบอกเขาด้วยนะว่าความหมางเมิน
มันทรมานเหลือเกิน...ในความ...เป็นจริง
28 พฤษภาคม 2545 00:49 น.
หว่ออ้ายหนี่
อยากเอาฟ้าที่ล่องลอยอยู่บนนภา
เป็นถ้อยคำให้เธอมาแนบใจ
เพื่อให้รู้ว่าใจฉันนี้รักเธอมากแค่ไหน
ประมาณค่าด้วยหัวใจ...ที่กว้างใหญ่เท่านั้นเอง
หน้าส่วนตัว
960
