19 เมษายน 2545 12:57 น.
หลินจือ
เมื่อเธอต้องจากไป
ฉันทำได้แค่คิดถึง
นึกถึงเรื่องเก่าน้ำตาซึม
นึกถึงกันบ้างก็คงดี
เหงาเมื่อไร้เขาเคียงข้าง
อ้างว้างว้าเหว่หดหู่ใจ
ชีวิตที่เหลืออยู่ช่างเดียวดาย
เหลียวซ้ายแลขวาช่างลังเล
ไม่รู้ว่าจะหยุดหรือเดินต่อ
ยิ่งคิดยิ่งท้อและหมดหวัง
เหมือนนกซึ่งต้องการบินกลับรัง
ศูนย์สิ้นความหวังหมดกำลังใจที่จะบิน
19 เมษายน 2545 11:02 น.
หลินจือ
เธอคงไม่รับรู้ว่าฉันจะรู้สึกอย่างไร
เพราะเมื่อเธอจากไปคนที่เสียใจก็คือฉัน
คิดเข้าข้างตัวเองอยู่ทุกวัน
เธอ...คนที่ฉันรัก...จะเดินกลับมา
ขอฉันเป็นฝ่ายนั่งคอยเธอตรงนี้
ถึงแม้จะไม่มีวี่แววว่าเธอจะกลับมาหา
ขอฉันนับคืนและวันเพื่อรอเธอกลับมา
จะตั้งตารอคอย....เธอหวนคืน
อยากให้เธอรู้ว่าฉันรอเธออยู่ตรงนี้
ความทรงจำที่ดีๆ ฉันยังมีให้เธอเสมอ
ไม่โกรธหรือคิดว่าเป็นความผิดของเธอ
ยังรักเธอเสมอและรอเธอ ณ. ที่เดิม
18 เมษายน 2545 16:48 น.
หลินจือ
เมื่อเธอและฉันมีความจำเป็นต้องไกลกัน
ทำให้เธอลบความผูกพันธ์ที่เคยมีให้ฉัน
สำหรับฉันระยะทางไม่ใช่เครื่องที่ขวางกั้น
ความผูกพันธ์มีให้เธอไม่เสื่อมคลาย
เธอคงลืมแล้วมั้งว่าฉันเป็นใคร
แค่...ความห่างไกลใจเธอก็ไหวหวั่น
ความไม่แน่นอนกับสิ่งใหม่ที่เธอเจออยู่ทุกวัน
ทำให้เธอนั้นลืมใครบางคนที่เคยคุ้นเคย
หน้าส่วนตัว
750
