12 มิถุนายน 2545 14:14 น.
หลินจือ
เบื่อวันจันทร์เพราะทำให้ฉันคิดแต่เรื่องวันวาน
เบื่อวันอังคารกับการรอคอยที่ไร้จุดหมาย
เบื่อวันพุธในคืนที่ต้องยืนลำพังอย่างเดียวดาย
เบื่อวันพฤหัสต้องฝันร้ายเพราะในใจเรียกหาเธอ
เบื่อวันศุกร์จะสุขได้อย่าไรเมื่อใจยังเหงา
เบื่อวันเสาร์นั่งมองดาวน้ำตาเอ่อ
เบื่อวันอาทิตย์ยังครุ่นคิดแต่เรื่องของฉันกับเธอ
เบื่อทุกวันที่ต้องเจอกับความเจ็บช้ำใจ
11 มิถุนายน 2545 11:59 น.
หลินจือ
ช่วยกลับมาปรุงอาหารในใจฉัน
ไม่รู้ว่ามันขาดอะไรไปสักอย่าง
หรือว่าขาดผงชูรสจึงทำให้รสชาติจืดจาง
หรือว่าวางมานานรสชาติจึงเปลี่ยนไป
ไม่อยากเป็นเด็กที่ขาดสารอาหาร
ไม่อยากพิการเพราะการรอใคร
เพราะรู้ว่าอาหารใจฉันขาดอะไร
อาหารเสริมชนิดใดไม่สามารถมาทดแทน
7 มิถุนายน 2545 08:20 น.
หลินจือ
เชียงรายทำให้เธอลืมฉัน
คนที่นั่นเขาพรากเธอไปจากฉัน
คงไม่เหลือเยื่อใยในความผูกพัน
ทิ้งให้ฉันฝันค้างเพียงผู้เดียว
เขาดึงเธอไปทำให้เธอฉันต้องไกลห่าง
สุดแสนอ้างว้างเมื่อขาดเขามาแลเหลียว
หมดกำลังใจเพราะไร้สิ่งยึดเหนี่ยว
คนเพียงคนเดียวทำให้อีกชีวิตต้องเปลี่ยนไป
5 มิถุนายน 2545 09:41 น.
หลินจือ
บ้านฉันตั้งอยู่ริมฝั่งคลอง
พวกเราสามสี่พี่น้องเคยดำผุดดำว่าย
มันเป็นความทรงจำที่ดีเมื่อครั้งเยาว์วัย
น้ำใสใสสองฝั่งเมื่อครั้งวันวาน
ฝูงปลาน้อยใหญ่ต่างเวียนว่าย
เวลาบ่ายตกปลานำมาเป็นอาหาร
เก็บผักบุ้งยอดกระถินที่ปลูกไว้ข้างบ้าน
มีให้ทานตลอดปีไม่ต้องซื้อใคร
ดอกโสนที่ขึ้นตลอดสองฝั่งคลอง
เหลืองประดุจทองชูช่อไสว
ช่วงธันวาจะมีมากกว่าเดือนใด
ดอกนำไปทำขนมส่วนต้นใช้สุมไฟ
ช่วงเวลาไม่กี่ปีบางอย่างก็เปลี่ยนไป
น้ำที่เคยใสปลามากมายคงหาไม่ได้
ความเจริญทำให้ธรรมชาติบางสิ่งต้องเปลี่ยนไป
สิ่งที่เหลือไว้สัมผัสได้ด้วยความทรงจำ
31 พฤษภาคม 2545 11:52 น.
หลินจือ
จงเป็นเด็กดีของพ่อแม่
อย่ายอมแพ้กับปัญหาต้องต่อสู้
ตั้งหน้าตั้งตาพากเพียรหาความรู้
เพื่อเชิดชูวงศ์ตระกูลให้ก้องไกล
อย่าไปลองหรือเกี่ยวข้องยาเสพติด
เพราะจะทำให้ชีวิตนั้นหมองไหม้
พ่อแม่อยากเห็นอนาคตลูกที่สดใส
รับไม่ได้ถ้าชีวิตลูกต้องมืดมน
แม้ยามว่างจากการศึกษา
น้องจงหากีฬาที่ชอบมาฝึกฝน
อ่านหนังสือแต่งกลอนแล้วแต่ถนัดของแต่ละคน
อยากให้เยาวชนของชาติไม่ตกเป็นทาสยา
หน้าส่วนตัว
1105
