25 เมษายน 2549 16:45 น.
หลักไม้เลื้อย
พลิ้วพลิ้วสายลมพัดความอ่อนไหว
พลิ้วพลิ้วสายลมไล้ความขื่นขม
เสียงอู้อู้สู่ดวงใจอันระทม
แค่เสียงลมที่หวนป่วนน้ำตา
ฝนตกซ้ำให้ช้ำในดวงจิต
โลกลิขิตความเจ็บปวดรวดหนักหนา
ขอให้เจ็บอย่างเดียวดายวายชีวา
ไม่ต้องมาโหมกระหน่ำซ้ำเติมเลย
ว่าความรักปักชนักในใจฉัน
ชั่วคืนวันผันแปรแค่เฉลย
ว่าฉันผิดคิดร้ายเล่าเธอเอย
เหมือนเชลยถูกประหารกลางดงปืน
ถึงแม้เจ็บจะยืนหยัดให้แข็งแกร่ง
แม้นอ่อนแรงก็จะแกร่งแม้แรงฝืน
จะลุกขึ้นเพื่อต่อสู้ให้ยั่งยืน
ลมจะพัดฝนจะฝืนก็จะยืน....เพื่อตัวเอง....
13 เมษายน 2549 09:41 น.
หลักไม้เลื้อย
นั่งฟังเพลงบรรเลงของแม่จิตร
คำนึงนิจ"คิดถึง..เมื่อคิดถึง"
เฝ้าครวญหาพารำพันใจคะนึง
ดาวดึงส์สุดปลายฟ้าพาวิญญาณ
จากลาไกลไปลาลับไม่กลับโลก
แสนเศร้าโศกวิโยคใจในสังขาร
เธอลาลับแก้วใจไปเนินนาน
ปล่อยฉันให้ทรมานยามเหงาใจ
คิดถึงเกิดขึ้น..เมื่อคิดถึง
เฝ้ารำพึงถึงเสมอไม่รู้หาย
เคยอิ่มอุ่นอกแนบชิดเคียงกาย
กลับเปล่าเปลี่ยวเดียวดายทุกวี่วัน
จะระลึกถึงเสมอไม่แปรเปลี่ยน
จะพากเพียรสิ่งที่สร้างให้คงมั่น
จะมีเธอมีฉันทุกเชื่อวัน
จะเป็นกันและกันทุกชาติไป
ขอวิญญาณที่ห่วงหวงไปที่ชอบ
สิ่งที่เคยหมายมอบจะกอบให้
จุดประสงค์เคยสั่งดั่งตั้งใจ
จะไม่ให้หมองช้ำน้ำตาริน
9 เมษายน 2549 16:42 น.
หลักไม้เลื้อย
ณ จุดเริ่มต้น....
เหมือนหลุดพ้นให้มาต่อสู้
สร้างกายสร้างใจไว้เชิดชู
หวังให้สู้กับชะตาที่อ้ารอ
ณ จุดผกผัน....
มีแข่งขันสรรสร้างกันจริงหนอ
ยกคำหวานเป่าลมหูพูดป้อยอ
คอยสอพลออ้อล้อต่อเจ้านาย
ณ จุดสุดท้าย..ของปลายชีวิต
ไม่มีใครลิขิตขีดเขียนได้
ทำกรรมดีได้ดีมีถมไป
จะ...อะไร...กับชะตาชีวิตคน
หน้าส่วนตัว
2316
