30 มิถุนายน 2548 16:25 น.
หลักไม้เลื้อย
ท้องฟ้าลาร่ำช้ำจิต
คลื่นลิขิตลำนำคำหวาน
ฟ้าฝนดลใจพรมประทาน
ตำนานอาเพทเหตุลวง
ดินถล่มฟ้าทะลวงบ่วงพิฆาต
สบประมาทคำหวานที่แดนสรวง
คำสาบานต่ออาเพทเป็นเหตุลวง
คำห่วงหวงสองเราเคล้าน้ำตา
ขอได้โปรดโสตประสาทอันกึกก้อง
สร้างทำนองพ้องจิตพิษอิจฉา
ให้เราสองร่วมชู้คู่นินทรา
แต่ทำไมโลกมายาจึงสร้างเธอ (ทำไม่ต้องมีเขาเข้ามาเกี่ยวด้วย)
19 มิถุนายน 2548 08:21 น.
หลักไม้เลื้อย
วันนี้ตื่นเช้าเฝ้าคิด
ในจิตคิดถึงคะนึงหา
ถามหาความรักตามเวลา
พรรณาเป็นกลอนย้อมใจ
วันนี้มีอะไรเป็นแน่แท้
ดวงแดเหมือนสิ้นดิ้นสลาย
ร้อนรุ่มกลุ่มในหัวใจ
เป็นอะไรไปเล่าหรือเขาทำ
อยากถามในใจให้หายเคือง
ต่อเนื่องเรื่องเราที่ถลำ
เป็นสิ่งใดกันหรือถึงได้อำ
ตอกย้ำน้ำตาฉันหรือไร
มีใครคนใหม่เข้ามาเกี่ยว
หน่วงเหนี่ยวใจเธอเข้ามาใกล้
เห็นฉันเป็นตัวอะไร
ตอกย้ำด้วยการจากไปไม่เหลียวมอง
10 มิถุนายน 2548 12:27 น.
หลักไม้เลื้อย
อยู่ดีดีก็เกิดอิจฉา
เกี่ยวก้อยกันมาให้เห็น
ยิ้มหวานชื่นฉ่ำดั่งเป็น
จะเด่นใจเราปวดอุรา
เห็นเขาประครองตะกองกอด
พร่ำพรอดในรักเสน่ห์หา
หวานรักฉ่ำชื่นทั่วอุรา
ส่วนเราน้ำตาเจิ่งนอง
คราวนี้ยิ่งเจ็บและสับสน
เหมือนคนเป็นบ้าถูกทุบสมอง
เมื่อเขาร่วมวิวาห์ปรองดอง
สมองส่วนอิจฉาจึงตายไป
คนเรามีความไม่พออยู่เสมอไป
1 มิถุนายน 2548 16:29 น.
หลักไม้เลื้อย
เมื่อเก่าก่อนย้อนหลังครั้งแรกพบ
ก็ประสบรู้ใจว่าต้องเป็นเขา
ก้าวเข้ามาเกี่ยวพันธ์ใจกับเรา
ใจที่เหงากลับเริงร่าว่ารักเธอ
ไปทางไหนมีเธอแนบเคียงข้าง
ไม่อ้างว้างห่างเหินให้พร่ำเพ้อ
เอาใจเขาใส่ใจเรายามพบเจอ
ให้ระเมอเพ้อพบทุกชาติไป
พบอีกครั้งทุกอย่างกลับแปรเปลี่ยน
ความฝันเพี้ยนให้เธอทำไปได้
นุ่งกระโปรงเกาะอกตกกะใจ
คิดว่าไม่ใช่เธออย่างแน่นอน
หน้าส่วนตัว
1303
