11 พฤษภาคม 2548 15:21 น.
หลักไม้เลื้อย
ความรู้สึกที่มีอยู่ในใจ
มันเก็บซ่อนไว้ไม่ให้ใครเห็น
เก็บมานานเก็บอย่างซ่อนเร้น
เพราะมันเป็นความรู้สึกที่จริงใจ
กลัวนักกลัวหนากลัวใจตัวเอง
อยากเขียนเป็นเพลงที่อ้อนออดได้
กลัวบอบช้ำระกำในหัวใจ
กลัวความหวั่นไหวที่เจ็บระบบ
8 พฤษภาคม 2548 16:49 น.
หลักไม้เลื้อย
เมื่อความผิดหวังมาเยือน
เหมือนเตือนความรักให้จางหาย
พาน้ำตามาเคล้าให้กระจาย
สุดท้ายก็จางจากไป
มาสร้างรักให้ปักกลางใจฉัน
สร้างสัมพันธ์สานฝันแล้วก็หาย
นับเดือนนับปีไม่รู้คลาย
สุดท้ายก็เงียบเหงาเคล้าน้ำตา
7 พฤษภาคม 2548 13:12 น.
หลักไม้เลื้อย
ปล่อยวางอารมย์ไปเรื่อย เรื่อย
เอื่อย เอื่อย เฉื่อย เฉื่อย อย่างเชื่องช้า
เพราะวันนี้ ไม่มีคนไข้ มา
เลยนั่งเฉื่อย เหนื่อยอุรา พาระเหี่ยใจ
โรงบาลขาดทุนไปหรือปล่าว
เรื่องของเขาเกี่ยวกับเราตรงไหน
ก็ต้องนั้งเฉื่อยเฉื่อยเรื่อยไป
จนกว่าจะมีคนไข้เดินเข้ามา
5 พฤษภาคม 2548 16:37 น.
หลักไม้เลื้อย
ท้องฟ้า สว่าง สดชื่น
ทิวไม้ ร่มรื่น อ่อนไหว
สายลม พลิ้วผ่าน ยามใด
พาใจ เงียบเหงา เศร้าตรม
ทะเล ซัดคลื่น กระทบฝั่ง
มนต์ขลัง พาใจ ขื่นขม
เงียบเหงา รุ่มร้อน ระทม
ตรอมตรม ขื่นขม อุรา
เพียงเพราะ อ่อนไหว ไปบ้าง
เคว้งคว้าง หลงใหล เสน่ห์หา
รูปโฉม องอาจ โสภา
แววตา หวานนัก รักลวง
หน้าส่วนตัว
1031
