5 ธันวาคม 2547 16:38 น.
หลักไม้เลื้อย
ด้วยรักที่มีอยู่...
จึงทนสู้มาพบหน้า...
ต่อให้..เธอเอ่ยลา
ก็จะทนปวดปร่าอย่างมั่นใจ...
ไม่มีของขวัญ...วันมาพบ
แต่มีตาที่สบตาเธอได้
เธอสามารถมองลึกถึงข้างใน
ฉันไม่เคยมีใคร...นอกจากเธอ...
ที่พบพานผ่านหน้าก็ใช่รัก.....
แค่เป็นที่พึ่งพักให้เสมอ....
แต่ในใจตราตรึงเพียงแค่เธอ....
รักเสมอ...รักเธอ..ชั่วนิรันดร์...
กับความรู้สึกหนึ่งที่มีให้ใครอีกคน
27 พฤศจิกายน 2547 16:29 น.
หลักไม้เลื้อย
บางคนว่า....
จุดหมายปลายทางอยู่ไม่ไกล
แต่ทำไมใครบางคน
จนลมหายใจสุดท้าย..
ก็ยังไปไม่ถึงจุดหมายปลายทาง
ฉัน...ไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทาง
ต้องไปอีกไกลเท่าไหร่
พอ ๆ กับที่ฉันไม่รู้ว่ายังมีเวลาสำหรับตัวเอง.....
สักแค่ไหน....
27 พฤศจิกายน 2547 16:23 น.
หลักไม้เลื้อย
หากจะมีใครถามกับฉัน
เจ็บไหม เมื่อถึงวันที่ไม่มีเขา
รู้สึกอย่างไรกับเรื่องเก่า.. เก่า
กี่ร้อยล้านความเศร้า
ที่รับเอาไว้ในใจคนเดียว
...จะตอบออกไปว่า
อาจมีบางเวลาที่แอบเหงา
ใจลอยคิดถึงเรื่องเก่า...เก่า
เจ็บเหลือทนที่ใจเศร้า
เข้าใจเขาที่ทำร้ายเรา
เขาไม่ได้ตั้งใจ
20 พฤศจิกายน 2547 16:18 น.
หลักไม้เลื้อย
ซุกซ่อนน้ำตาไว้ไม่ให้ใครเห็น
เพราะช่วงนี้เป็นเวลาความขื่นขม
เก็บความช้ำความทุกข์แสนระทม
ความตรอมตรมให้จมใจฉันคนเดียว
คงเป็นฟ้าลิขิตให้ขีดเขียน
สร้างบทเรียนเขียนรักให้เราสอง
เพียรเสริมเพียรสร้างความปรองดอง
ให้ช่ำชองบทรักในใจเรา
ฟ้าทำไมไม่ลิขิตให้สมหวัง
ความรักพังร้าวฉานให้อับเฉา
ให้ฉันรักฉันหลงอย่างมัวเมา
แล้วทำไมรักเราต้องร้าวราน
14 พฤศจิกายน 2547 12:31 น.
หลักไม้เลื้อย
ใครเป็นเหมือนฉันบ้างในตอนนี้
อยู่ดีดีก็คิดถึงคนเก่าที่เคยรัก
ห่างหายไปนานกับความรู้สึกที่คึกคัก
มันกลับมาทักให้รักหวนคืนมา
พบหน้าเธออีกครั้งก็ยังสดใส
ความในใจที่เคยมีให้เริ่มมาหา
ความรักเก่าเริ่มผุดในอุรา
ขอสายตาเธอมองให้เหมือนเดิม
ก็ยังมีความรักให้เธอเหมือนเก่าก่อน
ไม่เคยตัดรอนแม้ครั้งก่อนไม่สร้างเสริม
เคยถูกทิ้งถูกขว้างให้ใกล้ไปกว่าเดิม
จะมีรักเพิ่มเติมอีกครั้งจะเป็นไร
หน้าส่วนตัว
850
