19 มิถุนายน 2548 08:21 น.
หลักไม้เลื้อย
วันนี้ตื่นเช้าเฝ้าคิด
ในจิตคิดถึงคะนึงหา
ถามหาความรักตามเวลา
พรรณาเป็นกลอนย้อมใจ
วันนี้มีอะไรเป็นแน่แท้
ดวงแดเหมือนสิ้นดิ้นสลาย
ร้อนรุ่มกลุ่มในหัวใจ
เป็นอะไรไปเล่าหรือเขาทำ
อยากถามในใจให้หายเคือง
ต่อเนื่องเรื่องเราที่ถลำ
เป็นสิ่งใดกันหรือถึงได้อำ
ตอกย้ำน้ำตาฉันหรือไร
มีใครคนใหม่เข้ามาเกี่ยว
หน่วงเหนี่ยวใจเธอเข้ามาใกล้
เห็นฉันเป็นตัวอะไร
ตอกย้ำด้วยการจากไปไม่เหลียวมอง
10 มิถุนายน 2548 12:27 น.
หลักไม้เลื้อย
อยู่ดีดีก็เกิดอิจฉา
เกี่ยวก้อยกันมาให้เห็น
ยิ้มหวานชื่นฉ่ำดั่งเป็น
จะเด่นใจเราปวดอุรา
เห็นเขาประครองตะกองกอด
พร่ำพรอดในรักเสน่ห์หา
หวานรักฉ่ำชื่นทั่วอุรา
ส่วนเราน้ำตาเจิ่งนอง
คราวนี้ยิ่งเจ็บและสับสน
เหมือนคนเป็นบ้าถูกทุบสมอง
เมื่อเขาร่วมวิวาห์ปรองดอง
สมองส่วนอิจฉาจึงตายไป
คนเรามีความไม่พออยู่เสมอไป
1 มิถุนายน 2548 16:29 น.
หลักไม้เลื้อย
เมื่อเก่าก่อนย้อนหลังครั้งแรกพบ
ก็ประสบรู้ใจว่าต้องเป็นเขา
ก้าวเข้ามาเกี่ยวพันธ์ใจกับเรา
ใจที่เหงากลับเริงร่าว่ารักเธอ
ไปทางไหนมีเธอแนบเคียงข้าง
ไม่อ้างว้างห่างเหินให้พร่ำเพ้อ
เอาใจเขาใส่ใจเรายามพบเจอ
ให้ระเมอเพ้อพบทุกชาติไป
พบอีกครั้งทุกอย่างกลับแปรเปลี่ยน
ความฝันเพี้ยนให้เธอทำไปได้
นุ่งกระโปรงเกาะอกตกกะใจ
คิดว่าไม่ใช่เธออย่างแน่นอน
11 พฤษภาคม 2548 15:21 น.
หลักไม้เลื้อย
ความรู้สึกที่มีอยู่ในใจ
มันเก็บซ่อนไว้ไม่ให้ใครเห็น
เก็บมานานเก็บอย่างซ่อนเร้น
เพราะมันเป็นความรู้สึกที่จริงใจ
กลัวนักกลัวหนากลัวใจตัวเอง
อยากเขียนเป็นเพลงที่อ้อนออดได้
กลัวบอบช้ำระกำในหัวใจ
กลัวความหวั่นไหวที่เจ็บระบบ
8 พฤษภาคม 2548 16:49 น.
หลักไม้เลื้อย
เมื่อความผิดหวังมาเยือน
เหมือนเตือนความรักให้จางหาย
พาน้ำตามาเคล้าให้กระจาย
สุดท้ายก็จางจากไป
มาสร้างรักให้ปักกลางใจฉัน
สร้างสัมพันธ์สานฝันแล้วก็หาย
นับเดือนนับปีไม่รู้คลาย
สุดท้ายก็เงียบเหงาเคล้าน้ำตา
หน้าส่วนตัว
855
