นิราศเมืองเทิง

หยาดเพชร...มณีพลอย

17/07/51
นิราลัยไกลบ้านยามตีห้า
นั่งรถมาแสนไกลใต้ลมหนาว
เย็นหมอกห่มพรมน้ำค้างกลางแสงดาว
สายลมหนาวพัดพรมห่มดวงใจ

จากมาไกลด้วยดวงใจและใฝ่ฝัน
ด้วยศรัทธามุ่งมั่นไม่หวั่นไหว
สอบภาษาอังกฤษไม่กลัวใคร
แต่ทำไมกลับแพ้พ่ายเหตุใดกัน

18/01/51
ชาติทหารรักชาติและศาสตร์ศรี
ชาติกวีรักบทกลอนแลความฝัน
ในวันนี้ต้องดีกว่าในวานวัน
ขอทุกสิ่งเป็นดังฝันไม่ผันพัง

แต่งกลอนจบใจจดจ่อรอฟังผล
ขอฟ้าจงบันดาลดลให้สมหวัง
เพื่อเติมแรงชีวิตมีพลัง
ขอทุกอย่างสมหวังดังตั้งใจ

สี่โมงเย็นผ่านไปผลไม่ออก
เขาจะบอกผลแต่งกลอนในวันไหน
ในพรุ่งนี้ปีหน้าหรือว่าไร
คอยนานไปผลไม่ออกเลยสักที

ห้าโมงเย็นเห็นต้องรีบกลับบ้าน
เพราะว่านานเกินไปแล้วเหลือที่
มาขึ้นรถนึกหวั่นไหวอยู่เต็มที
ผลออกมาไม่ดีทำอย่างไร

นั่งเบียดเสียดกลับบ้านผ่านลมหนาว
น้ำค้างกราวหมอกพรมลมพลิ้วไหว
เบียดเสียดกันเกือบไม่ได้หายใจ
ทางแสนไกลต้องทนไปในราตรี

21/01/51
ริ้วตะวันส่องทิวาคราวันใหม่
รู้ด้วยใจจะทราบผลในวันนี้
ครูประกาศหน้าเสาธงแสนยินดี
สุดเปรมปรีด์เรานี้ได้เหรียญเงิน

ทุ่มเทไปเท่าไรไม่เคยว่า
กรรมการตัดสินข้าแต่ผิวเผิน
แต่ผลแข่งน่าดีใจเสียเหลือเกิน
เพียงเหรียญเงินก็ภูมิใจหาใดปาน