28 มิถุนายน 2547 14:27 น.
หยางหลิว
ไม่ขอมากมายแม่เทพธิดา
เพียงสบตา Sexy ใต้จันทร์เหงา
ขึ้นบอลลูนชม Star แค่สองเรา
ปิศาจเฝ้าอิจฉาซาตานชัง
เชิญพรากใจพี่ขังยังกรงทอง
กรงแห่งผองทาสรักถูกกักขัง
เป็นไซโคโอเคเซย์ดังดัง
เกินปิดบังบ่วงไฟใจไม่คลาย
ใช่อวดเบ่งเก่งนักมายากล
แต่ต้องมนต์เสน่ห์เธอเพ้อไม่หาย
คนโลภรักมักเกลียดความเดียวดาย
เพลงสุดท้าย Bonus Track ร้องเพื่อเธอ
สงสัยแต่ตัวพี่คนขายไก่
Love ไถลไกลเกินจะเสนอ
นั่งเศร้าเล่ากวีบทเก่ามีแต่เธอ
ฝันเบลอเบลออยู่ในใจว่าคู่ควร
สู่ทะเลแสนหวานวิมานแมน
แล้วคล้องแขนเด็ดดอกดาวพราวเต็มสวน
ผีเสื้อกับดอกไม้ไฟก็ชักชวน
ขี่รุ้งอ้วนอวลกลิ่นโรงพยาบาล
สะดุ้งตื่นกลางคืนฤดูร้อน
เหลือเพื่อนนอนเพียงเศษไก่ไร้อาหาร
แมลงวันเพื่อนกินบินผ่าน
รักสุขศานต์สามมิติไร้ร่องรอย
※ ๓ บทแรกแต่งไว้ในบอร์ด Tatamag.com ประมาณปลายปี ๔๖
ครึ้มอกครึ้มใจเอามาต่อด้วยความครื้นเครง (⌒_⌒)
※ สำหรับคนที่ไม่ใช่แฟน Dox
กลอนทั้ง ๖ บทแต่งโดยใช้ชื่อเพลงทั้ง ๓ อัลบั้มของ Dox เป็นคำบังคับ
รายชื่อเพลงมีดังนี้
① อัลบั้ม Free Style
Sexy◇ทาส◇บ่วงไฟ◇ขอ◇ไซโค◇โลภ◇Star◇บอลลูน◇
เทพธิดา◇นักมายากล◇กรงทอง◇ปิศาจ◇จันทร์เหงา◇Bonus Track
② อัลบั้ม On The Rainbow
รุ้ง◇กลิ่นโรงพยาบาล◇เพลงสุดท้าย◇ไฟ◇ทะเลแสนหวาน◇
กวีบทเก่า◇คู่ควร◇ผีเสื้อกับดอกไม้◇คลาย◇เศษ◇
แมลงวัน◇นั่งเศร้า◇Bonus Track
③ อัลบั้ม On The Beach
ดาว◇สงสัย◇๓ มิติ◇ไก่ (คนขายไก่)◇เพ้อ◇
ฤดูร้อน◇ไถล◇Love◇มีแต่เธอ◇อยู่ในใจ
28 มิถุนายน 2547 14:19 น.
หยางหลิว
สืบเนื่องจากกวีแด่กวี
เกิดกวีกีวี่เกิดเชิดชูเกียรติ
เนื้อละเอียดเจียดเจียรเนียนนิลสี
ละลานเลื่อมมะเมื่อมเม็ดเพชรรพี
เช็ดฉวีโฉมเฉลาฉายไฉไล
ละเลงลูบละเลงไล้ไถทา
ไถลขวาถลาซ้ายย้ายไหว
สะเก็ดดาวสกาวเกลื่อนเคลื่อนไคล
หม่นหมองไหม้หายหดหมดมลทิน
กีวี่เหน็บเก็บไว้ใช้ใช่ลองของ
ทำช่ำชองถ่องถ้วนสำนวนศิลป์
แต่ตริตรองต้องตาต้องใจจินต์
ศาสตร์กวินสินกวีศรีโศภน
16 มิถุนายน 2547 10:39 น.
หยางหลิว
เกิดกวีกวีเกิดเชิดชูเกียรติ
โลมละเลียดละเมียดละไมหมาย
กระดาษดังแดนดินถิ่นฝังกาย
พู่กันร่ายคายคารมคมกวี
ระบายรักระบายปวดรวดร้าว
สะบัดดาวสะบัดเดือนเบือนวิถี
แต่งแต้มฝันสรรค์ทางสร้างนที
เคลื่อนคีรีสีมาวนาลัย
จะแผ้วถางหนทางปรารถนา
มุ่งมรรคาสารูปศุภสมัย
ยินคำเย้ยหยามหยันหวั่นไปไย
หากหทัยไหวเต้นเช่นกวี
13 มิถุนายน 2547 16:12 น.
หยางหลิว
尺幅千里
Chǐ Fú Qiān Lǐ
ภาพเขียน เขียนวาดเวิ้ง ชโลธร
เชียะหนึ่ง ขึงสิงขร เสียดฟ้า
ทิวทัศน์ ท่องทั่วธร- ณีแผ่ ไพศาล
พันลี้ นี้ใต้หล้า มิพ้นพู่กัน
∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽
尺幅千里
ภาพเขียนกว้างเพียงเชียะเดียว
สามารถครอบคลุมทิวทัศน์อันตระการตานับพันลี้ได้
อุปมาว่าสรรพสิ่งบางครั้งแม้มิได้ใหญ่โต
แต่มีความนัยซ่อนอยู่ลึกล้ำไพศาล
∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽
5 มิถุนายน 2547 16:29 น.
หยางหลิว
月下老人
Yuè Xià Lǎo Rén
ชายชราใต้จันทรา
「เตร็ดเตร่ท่ามกลางรัตติกาล
ร้องขับขานสุนทรีกวีกลอน
ซ่งเฉิงแห่งนี้ข้าเว่ยกู้ผู้สัญจร
ศศิธรวอนแสงส่องทาง...」
◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊
แต่ใต้จันทราเฉิดฉาย
มิเดียวดายในแสงกระจ่าง
พบพานชายชราอ้างว้าง
มือมิวางห่างหนังสือถือครอง
ด้วยความกระหายใคร่รู้
รั้งเว่ยกู้หยุดยืนเมียงมอง
ตำราเปล่งประกายเรืองรอง
อักษรทองไม่อาจอ่านเข้าใจ
◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊
「เรียนถามท่านผู้เฒ่าแถลง
ช่วยชี้แจงคลี่คลายความสงสัย
หนังสือนั้นเป็นสิ่งของใด
แสงอำไพแท้จริงหรือลวงตา?」
◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊
「เมื่อรัศมีกำจรซ่อนมิได้
ตอบท่านไขข้อปริศนา
สิ่งของนี้ไม่แท้จริงไม่ลวงตา
ทั้งตัวข้าไม่ลวงตาไม่แท้จริง
เห็นหมู่หงษ์เหินกระเรียนร่อน
คนร่วมหมอนนอนแนบแอบอิง
ผูกชะตาวาสนาเหมาะมิ่ง
แท้จริงยิ่งสิ่งนี้ลงลายลักษณ์」
◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊
สิ้นคำคนหายผายผัน
ใต้แสงจันทร์ผุดผ่องส่องพักตร์
เป็นพรแด่ทุกผู้คู่รัก
ผูกสมัครรักคู่อักษรทอง
◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊
ตำนานของ Yuè Xià Lǎo Rén มีว่า
ระหว่างเว่ยกู้เดินทางผ่านเมืองซ่งเฉิง
ยามราตรีพบพานชายชราอ่านหนังสือ
ครั้นมองดูกลับไม่สามารถอ่านได้แม้สักตัวเดียว
เมื่อถามดูจึงทราบว่าหนังสือนั้นเป็นทะเบียนสมรส
ส่วนอักษรที่จารึกไว้เป็นอักษรเทพ
และชายชรานั้นก็เป็นเทพผู้ควบคุมการสมรส
ในสมัยก่อนจึงใช้คำนี้แทนการเรียกพ่อสื่อผู้นำสิริมงคลมาให้
(ที่ว่าหนังสือมีสีทองหนะคิดเอาเอง
ต่อให้จันทร์สว่างยังไงก็ไม่น่าจะสว่างพออ่านหนังสือได้)
หน้าส่วนตัว
785
