1 พฤศจิกายน 2545 15:46 น.
หยดน้ำฟ้า
อยากให้รู้ว่าตวฉันนั้นสับสน
กับใจคนคนหนึ่งเพียงคนนี้
ก็ไม่รู้ว่าหัวใจที่เธอนั้นมี
คือใครคนไหนกันที่เธอมีใจ
ช่วยตอบคำถามข้อนี้ให้ฉันหน่อย
เพราะฉันเฝ้าแต่คอยเพ้อหลงใหล
ส่งที่มันคั้งค้างอยู่ในหัวใจ
เพียงความในความจริงอิงจเธอ
.......คือ ฉันหรือเปล่า...น่ะ...
1 พฤศจิกายน 2545 15:21 น.
หยดน้ำฟ้า
เพราะหัวใจนั้นรักเพียงแต่เธอ
ถึงละเมอพร่ำเพ้อเหมอในใจ
แม้ความจริงเธอนั้นจะมีใคร
อยู่ในใจของเธออย่างนั้นทั้งคน
เพียงแต่ฉันวันนี้มันอ่อนแอ
จึงพ่ายแพ้ให้กับใจอันสับสน
ถึงจะรู้ว่าเรานั้นมันไม่มีตัวตน
ไม่ใช่คนที่ยืนในใจของเธอ...
1 พฤศจิกายน 2545 15:04 น.
หยดน้ำฟ้า
ที่วันนั้นฉันต้องเอ่ยคำลา
เพราะถ้าเธอพาเขามาให้เจออีกหน
ใจของฉันนั้นคงจะสุดทน
จึงต้องจำทนเอ่ยคำนี้ออกไป
แต่พอมาถึงวันนี้
ฉันรู้ดีว่าใจนี้ทนไม่ไหว
ก็หัวใจทั้งรักและห่วงใย
ถึงเธอจะมีใครฉันก็ยอม
29 ตุลาคม 2545 14:00 น.
หยดน้ำฟ้า
ไม่อยกรู้หรอกนะ
ว่าเมื่อก่อนเธอจะเคยรกฉันมากขนาดไหน
ที่อยากรู้คือ วันนี้...เธอกำลังรักใคร
คนที่ขโมยหัวใจเธอไป..คนที่ทำให้เธอไม่เหมือนเคย
......
ไม่ต้องเก็บความรู้สึกเก่าๆมาปลอบโยน
ให้ฉันโดนทำร้ายอย่างเปิดเผย
จะได้คืนคำรัก..ให้เธอเลย
ให้ชัดเจนว่าคนคุ้นเคย..ไม่เหลือใจ
.....
อย่าทำให้ฉันคิด
ว่าเธออาทรชีวิตฉัน..เข้าใจไหม
เพราะตราบใดที่เธอยังเหลือเยื่อใย...
เธอจะรักใครคนใหม่ได้ไม่นาน
.....
29 ตุลาคม 2545 13:48 น.
หยดน้ำฟ้า
ฉัน คือคนที่อ่อนแอที่เธอว่า
คือ คนเจ้าน้ำตา ที่ไม่เอาไหน
คือผู้หญิงแสนเชยที่สุดจะน่าเบื่อมากกว่าใคร
คือทุกอย่างที่เธอคิดไว้ว่า ไม่ดี
...........
ฉันคือ คนช่างฝัน
คือ คนที่เฝ้าผูกผันแค่เธอคนนี้
คือ คนที่รักเธอมากเท่าที่ความรู้สึกนั้นพอจะมี
แต่ก็เป็นเพียงคนเดียวที่เธอ ไม่ต้องการ
..........
หน้าส่วนตัว
787
