28 กันยายน 2549 15:06 น.
หยก ศิลามณี
เกิดมาหน้าตาไม่หล่อ เตี้ยสั้นม่อต้อ พ่อก็ไม่รวย
ตัวก็ดำปึ๊ดดำปื๋อ เขาเรียกเราหรือ หน้าตาโคตรห่วย
คนเราเลือกเกิดไม่ได้ จะเอาอะไร เมื่อถึงคราวซวย
สาวสาวเขาไม่เล่นด้วย เพราะเราไม่รวย คนไม่มีค่า
จึงต้องทนอยู่เดียวดาย เลี้ยงวัวเลี้ยงควาย กลางดงกลางป่า
โธ่เอ๋ยชีวิตเราหนอ ศักดิ์ศรีไม่พอ ต้องรอชาติหน้า
เรื่องเรียนพอไปวัดวา ก็นี่ล่ะหนา ชะตาของผม
ทุกวันอยู่บ้านเลี้ยงควาย มันน่าเบื่อหน่าย จิตใจขื่นขม
นานทีได้ออกนอกบ้าน เป็นเทศกาล มันช่างเหมาะสม
สาวสาวไม่มีใครชม จึงต้องระทม โดดเดี่ยวเดียวดาย
ชีวิตก็เป็นเช่นนี้ คิดดูอีกที ก็อยากจะตาย
ต้องคอยปลอบใจตนเอง อย่าคิดอย่าเสี่ยง อะไรง่ายง่าย
อดเอาอดทนอดกลั้น คงมีสักวัน มันคงไม่สาย
ชาตินี้ถ้ายังไม่ตาย ทุกสิ่งหาได้ ถ้าใจอดทน
ขยันขันแข็งเข้าไว้ ท่านเทพท่านไท้ คงจะส่งผล
คิดทำอะไรต้องกล้า อย่ามัวบูชา สิ่งสัปดน
ชีวิตของความเป็นคน จึงต้องดิ้นรน และมีเมตตา
ทำดีให้มันสูงสูง จะช่วยพยุง บุญกรรมนำพา
ใฝ่ดีใฝ่รู้ใฝ่เรียน มัวเล่นมัวเปลี่ยน มันไม่เข้าท่า
บางอย่างทำได้ทำบ้าง อย่ามัวแต่วาง ทางวาสนา
ได้ดีมีหน้ามีตา อย่าลืมผู้พา เราให้เจริญ
26 กันยายน 2549 17:36 น.
หยก ศิลามณี
พระอุระต้องหักเมื่อรักจาก
โลหิตพรากจากหทัยใครทำหนอ
น้ำพระเนตรรินไหลไม่รีรอ
พระโอษฐ์พ้อว่ารักมากจากทำไม
เห็นพระพักตร์เธอยามใดใจขมขื่น
เราต้องฝืนแย้มพระโอษฐ์คนถามไถ่
ต้องทนฝืนคืนบรรทมตรอมตรมใจ
พระหทัยคิดถึงซึ่งวันวาน
พระปฏิสันฐานยังตราตรึง
ยังลึกซึ้งถึงหทัยไม่ห่างหัน
เสียงหวานแหว๋วแว่วเข้ามาในพระกรรณ
เธอยามนั้นหันพระปรางมาให้ชม
ริมพระโอษฐ์พริ้งพราวเราจำได้
พระฉวีเฉิดฉายไม่มีสม
พระมัชฌิมายาวเรียวรื่นน่าชื่นชม
พระจักษุค๊มคมไม่เลือนลาง
พระเศียรพี่หนุนที่พระเพลาน้อง
พระหัตถ์สองคล้องเคลียอยู่ข้างข้าง
พระขนาหยิกพระตจะร้องครวญคราง
เพื่อแม่นางคนนี้พี่ยอมทน
เจ็บแค่ไหนทุกข์เท่าไหร่พี่ไม่ท้อ
น้ำพระเนตรคลอเสโทไหลพี่ไม่สน
ปับผาสะจะแหกแตกร้อนรน
พี่ยอมทนคนเดียวเพื่อแม่นาง
คิดถึงทุกอัสสาสะปัสสาสะ
ทุกขณะคิดถึงไม่เคยห่าง
คงประชวรพระวาโยหากขาดนาง
ซูบพระองค์จนบอบบางเสวยไม่ลง
ทรงกรรแสงจนพระเนตรนั้นโศถะ
เมื่อทรงพระสุบินถวิลหลง
ดูพระฉายาลักษณ์เธออย่างงวยงง
วอนน้องจงกลับมาหาเชษฐารอ
21 กันยายน 2549 17:14 น.
หยก ศิลามณี
ยอดพุ่งพุ่งขึ้นแทงฟ้า
ใบดิ่งลงมาอ่อนไหว
งดงามอ่อนช้อยยามลมไกว
พัดใบลู่พริ้วทิวสนงาม
เรียงรายหลายต้นบนผืนหญ้า
แตกพุ่มสาขากันล้นหลาม
น้ำตาลเขียวเกี่ยวพันสรรค์สนงาม
เมื่อยามลมเล่นเป็นสายใย
โดดเด่นเป็นต้นให้คนพัก
ร่มเงาพำนักพักพิงใฝ่
นกเกาะกิ่งก้านสานลายใบ
ลมพัดยอดไกวด้วยไมตรี
เอนซ้ายเอนขวาน่ารักแท้
ใบแก่ร่วงโรยโปรยดินสี
ฝนฉ่ำแทงยอดขึ้นอีกที
เขียวขจีเจ้าสนบนลานดิน
21 กันยายน 2549 17:13 น.
หยก ศิลามณี
เรียนอังกฤษ Yes -No O.K ง่าย
Speak ได้ ตาม Step ทักทายหนอ
How are you? Fine thanks. Site down พอ
อย่างอื่นก็ I don't know. I am มึน
ภาษาไทย ทำไม ต้องเรียนลึก
ก็แค่ฝึก อ่านเขียนได้ ก็พอแล้ว
นี่ยังเจาะ เรียนอะไร ตั้งหลายแนว
ดูดูแล้ว นี่ก็ตึ๊บ ไม่แพ้กัน
อันคณิต คิดไป ยิ่งไม่ไหว
เรียนทำไม รูทส์ X - Y กำลังสอง
Sin Cos Tan แล่นตำ ช้ำเป็นกอง
ไม่รู้ต้อง นำมาใช้ ยังไงกัน
อันฟิสิกส์ ยิ่งเรียน ยิ่งงงหลาย
โปรเจคไทล์ คลื่นแรง ทั้งแสงสี
สมการ จำได้ พอมุ่นหมี่
ฟังอีกที ก็ยังตึ๊บ ไม่สร่างซา
คาบชีว- วิทยา น่าพักผ่อน
อยากจะนอน ขึ้นมา กระทันหัน
สปีชีส์ โครโมโซม สารพัน
กำเนิดพันธุ์ ยีนส์เด่นด้อย ข้อยล่ะงง
ส่วนเคมี นี่ล่ะ ยากสุดสุด
อุตลุด สารเคมี นี่น่าเศร้า
กฎของใคร ใครคนนั้น นั่นจำเอา
ตารางธาตุ ก็ไม่เบา ท่องจนตาย
เรียนสังคม หลายอย่าง สร้างในจิต
ฟังแล้วคิด คิดแล้วงง ทำไงได้
หลายประเทศ หลายเรื่อง ปนกันไป
จนสุดท้าย จำไม่ได้ สักเรื่องเดียว
เรียนพละ นี่ล่ะ ใครว่าง่าย
กำลังกาย แสนเหนื่อย เมื่อยจริงหนา
วิ่งออกแดด แผดผิวดำ คล้ำกายา
ปวดแขนขา ออกสนาม แทบหามคืน
21 กันยายน 2549 16:41 น.
หยก ศิลามณี
จากสถาน จากบ้าน ที่ต่างถิ่น
มาอยู่กิน ในสถาน บ้านหลังใหม่
จากถิ่นฐาน จากบ้านเก่า อันแสนไกล
มาร่วมใช้ ชีวิตใน "เอราวัณ"
ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง แสนใกล้ชิด
สร้างชีวิต หนุ่มหอเอ ที่สุขสันต์
หลากเรื่องราว หลายชีวิต จิตผูกพันธ์
คือฮักมั่น เส้นสายใย อ้าย-น้องแพง
สุขร่วมเสพ ทุกข์ร่วมต้าน ตำนานรัก
ผูกสลัก ร้อยดวงใจ ให้เข้มแข็ง
บางเวลา ชีวิตหนึ่ง ซึ่งอ่อนแรง
ใจฮักแพง จากรอบข้าง ยังส่งมา
"เอราวัณ" บ้านหลังนี้ ที่ได้อยู่
ทั้งเรียนรู้ หลากเรื่องราว หลายปัญหา
เสียงหัวเราะ และรอยยิ้ม ปริ่มน้ำตา
คือศรัทธา ที่ยิ่งใหญ่ ในบ้านเรา
หน้าส่วนตัว
957
