26 กันยายน 2547 12:56 น.
หม่อนไหมแก้ว
เรื่องราวของความรัก.....
มันหลากรสหลายอารมณ์.....
มีทั้งขมขื่น...ผิดหวัง.....
เคียดแค้น...ชิงชัง.....
บางทีประดุจดัง.....แสงจันทร์.....
ที่ส่องชโลมใจ.....ให้ไออุ่น.....
ทำให้คุณรู้สึกอุ่นใจ....ยามมีใครให้รัก.....
ใครบางคนเคยบอกว่า......
การได้ถูกรัก.....เป็นความรู้สึกที่ดี.....
แต่....ถ้าไม่เคยได้ลิ้มรสชาติของการเป็นผู้มอบความรักแล้วล่ะก็.....
น่าเสียดาย.....ที่ได้เกิดมามีหัวใจ.....
ฉันมักมองความรักในมุมสวยงามเสมอ....
เพราะในความเป็นจริง....ความรักก็สวยงามจริงจริงนั่นแหละ....
แล้วฉันก็มักจะคาดหวังว่า.....ความสวยงามนี้จะคงอยู่กับฉันตลอดไป...
แต่ในวันนี้.....ฉันที่โตขึ้นได้คิดว่า.....
ความรักคงเป็นลูกกลมกลม.....
ที่ฉันคาดคำนวณไม่ได้ว่ามันจะกลิ้งไปทิศไหน.....
ซ้าย-ขวา.....หน้า-หลัง....
บางที.....ความรักอาจหยุดอยู่กับที่...จนเราคิดว่ามันไม่กลิ้งไปไหน...
แต่ในความจริงถ้าพื้นเอียงเมื่อไหร่...ความรักก็คงกลิ้งไปอีก.....
เราก็จะเสียใจที่มันกลิ้งหายไปแล้ว.....ทั้งที่แน่ใจว่ามันจะอยู่กับเรา...
....ความรักเป็นลูกกลมกลม....
ที่แม้แต่จะทำตามใจตัวเองยังไม่ได้.....
ถ้าพื้นเอียง...แม้เจ้าความรักไม่อยากกลิ้ง.....
แต่โดยธรรมชาติสร้างมาว่า....ถ้าพื้นเอียง...เจ้ากลม เจ้าต้องกลิ้ง...
มันก็คงห้ามตัวเองไม่ได้.....ต้องปล่อยไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก....
ฉันที่โตขึ้นได้คิดว่า.....
ฉันสามารถหาสมการของความรักได้ดังนี้......
ความรัก ไม่เท่ากับ ความใคร่
ความรัก ไม่เท่ากับ ความเป็นเจ้าของ
ความรัก ไม่เท่ากับ ความต้องการจับจอง
ความรัก ไม่เท่ากับ การเป็นคนนั่งอยู่ในห้องของหัวใจ....
และความรัก ไม่เท่ากับ ....ไปยาลใหญ่....
สรุปแล้วในความคิดของฉัน.....
.....ความรัก ไม่เท่ากับ อะไรเลย.....
มันคงจะดีกว่า.....
ถ้าฉันจะปล่อยให้ความรักกลิ้งไปในทิศทางที่มันจะเป็น....
ปล่อยให้ความรักกลิ้งไป....ตามแรงโน้มถ่วงของโลก....
ปล่อยให้ความรักเป็นไป....โดยฉันไม่เหนี่ยวรั้ง.....
ไม่แสดงความเป็นเจ้าของ.....ไม่เข้ารุกล้ำจับจอง....
ปล่อยให้ความรักกลิ้งไปตามครรลองของหัวใจ......
โห...เขียนมายาวมากแล้ว....
ยังไม่ได้ครึ่งของเรื่องราวของความรักที่ฉันรู้สึกเลย....
เรื่องของความรักคงเขียนได้เรื่อยๆ ยาวมาก....
เป็นเรื่องที่เขียนได้ยาวที่สุดในโลก และ ไม่มีวันจบ...
คราวหน้า...ฉันอาจจะได้สมการความรักแบบใหม่...
แล้วจะมาเล่าให้ฟังอีกนะ...จ้ะ.....