15 มีนาคม 2547 14:14 น.
หมูกวนลม
ฉันก็แค่คนไม่สำคัญสำหรับเธอ
ที่คอยเป็นห่วงเสมอไม่ว่าเธออยู่ที่ไหน
แม้เธอนั้นจะไม่เคยมีฉันในหัวใจ
แต่ถึงยังไงฉันก็ยังรักเธอตลอดไป นานเท่านาน
15 มีนาคม 2547 14:04 น.
หมูกวนลม
อยากให้เธอรักฉันบ้างสักนิด
อยากให้เธอคิดถึงฉันบ้างสักหน่อย
แค่รักกันแต่ทุกๆวันวันละน้อย
แต่คิดถึงกันบ้างบ่อยๆรักกันนานๆ
15 มีนาคม 2547 13:53 น.
หมูกวนลม
ขอเป็นมากกว่าเพื่อนจะได้ไหม
ถ้าในใจเธอก็คิดอย่างนั้น
ต่อจากนี้งั้นเราเลิกเป็นเพื่อนกัน
เปลี่ยนเป็นคนสำคัญของกันและกันตลอดไป
13 มีนาคม 2547 15:51 น.
หมูกวนลม
ฝันเล็ก ๆ ของฉันในวันนั้น
ขอแค่เรามีกันและกัน ไม่หวั่นไหว
มีแค่ฉันและเธอต่างเข้าใจ
มีแค่เราสองคนตลอดไปนานเท่านาน
แต่วันนี้.....ฝันของฉัน......สลาย
เมื่อเธอเปลี่ยนใจไปจากฉัน
ลืมเรื่องราวเก่า ๆ ที่เราเคยมีกัน
ลืมว่าฉัน เคยเป็นส่วนหนึ่งในใจเธอ
เสียงตามสายที่เคยมี
ก็หนีหาย ไปไหนไม่รู้
หายไป ตัวเธอก็ไม่หันกลับมาดู
ไม่รับรู้ ว่าฉันเป็นยังไง
ตอนนี้ฉันเหมือนคนบ้า
ที่วัน ๆ โทรหาแต่เธอคนนี้
ไม่เป็นอันทำอะไร ไม่สนใจไยดี
ได้แต่คิดถึงเธอคนนี้ เพียงลำพัง
13 มีนาคม 2547 15:36 น.
หมูกวนลม
อยากเป็นหมูที่มีค่าอยู่ในใจของสายลม
ให้กันและกันได้ชื่นชมอยู่ไม่หาย
มีรัก มีคิดถึง มีความห่วงใย
แต่หมูก็คงเป็นได้แค่คนคอยห่วงใยสายลม
วอนสายลมช่วยเห็นใจสักนิด
กรุณาช่วยคิดหน่อย ว่าหมูน้อยรักสายลมแค่ไหน
ตลอดเวลาที่ผ่านมาทำอะไรให้มากมาย
เป็นเพราะหมูน้อยมอบใจถวายแก่สายลมคนดี
ถ้าสายลมรู้แล้วช่วยบอกกล่าว
ให้หมูน้อยรู้ข่าวคราวหหน่อยได้ไหม
ว่าสายลมคนดีนี้คิดยังไง
รักหมูน้อยบ้างไหม มีความห่วงใยให้บ้างหรือเปล่า
แต่เราคงเป็นเหมือนเส้นขนาน
ไม่มีทางที่จะมาบรรจบกันได้
คงรู้จักกันผ่านๆแล้วจากไป
ไม่มีทางมีกันในใจ ใช่ไหมสายลม