หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
คนหน้าหม้อ ๑). ๐ เบื้องหน้าคือหม้อน้ำบนเตาไฟ ที่คายไอร้อนผ่าวมาอ้าวหน้า จึงผุดเหงื่อราวแมงลักทะลักมา และเกาะบนขนตาเป็นหยาดดวง เขายกแขนเสื้อเช็ดหยดเม็ดน้ำ ก่อนหยดฉ่ำเม็ดใสจะไหลร่วง ลึกลึกรู้สึกได้ถึงในทรวง ว่ากำลังขับท่วงทำนองเพลง โอบทเพลงเปล่งเสียงมาเลี้ยงหล่อ เลือดหนอก็เวียนไวก็ไหลเร่ง บทเพลงแห่งการงานยังบรรเลง เขายังเคร่งคร่ำต่อหน้าหม้อน้ำ ๒). ๐ เป็นคนขายก๋วยเตี๋ยวก็ต้องขายก๋วยเตี๋ยว กระเทียมเจียวต้องเหลืองให้เรืองก่ำ เส้นเล็กแห้งหมูแดงไก่เส้นใหญ่ต้มยำ ทุกคำหอมเกรียมกระเทียมเจียว ราววาทยากรได้ฟ้อนมือ แต่เริ่มฝึกปรือจนมือเชี่ยว คือชีวิตเอาจริงเพียงสิ่งเดียว ก๋วยเตี๋ยวเป็ดตุ๋นรสคุ้นลิ้น ทุกเม็ดน้ำพราวเนื้อคือเหงื่องาน อันผลิบานหวานชื่นกว่าอื่นสิ้น สัมมาอาชีวะ-เหงื่อระริน เขาทำมาหากินด้วยยินดี โรยหอมซอย ตังฉ่ายแล้วใส่กับ พร้อมพร้อมกับผักกาดหอมล้อมรอบหมี่ มหาเสน่ห์นางกวัก-มิพักมี เขาเชื่อมั่นเต็มที่ในฝีมือ ๓). ๐ ยังก้มหน้าดูหม้ออยู่ต่อไป หมูแดงไก่เป็ดตุ๋นอันกรุ่นชื่อ ล้วนมาจากพลังที่ถั่งฮือ โหมกระพือเร้าเร่งของเพลงงาน เพลงงานที่ประสานเสียงมาเลี้ยงหล่อ เลือดหนอก็เวียนไวก็ไหลพล่าน เป็นจังหวะจะโคนเพื่อดลดาล การผลิบานหวานชื่นกว่าอื่นใด โถมชีวิตเอาจริงเพียงสิ่งเดียว ก๋วยเตี๋ยวหมี่เป็ดเส้นเล็กเส้นใหญ่ เขาลวกเสร็จสะเด็ดพลันในทันใด หอมซุปตุ๋นกรุ่นไอ-ชื่นใจแท้
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
หลังการแตกสะเก็ดของดวงดาว หลับตาสิ- แล้วดิ่งลงลึกไปในเงามืดของความฝัน ดวงดาวล้านดวงกำลังสุกปลั่งสว่างไสว และกาแลกซี่กำลังเปลี่ยนระนาบ ได้ยินไหม? เสียงแตกสะเก็ดของดาวบางดวง ก่อนร่วงลิ่วกราวลงมาพื้นโลก บนดิน- บนพื้นดินที่เธอเหยียบยืน ด้วยกระโปรงขาวลูกไม้สีชมพูและหมวกปีกกว้าง ลมแม่น้ำคร่ำคร่าหอบพัดกลิ่นหอมของดอกไม้ไร้ชื่อมาแต่ตลิ่ง ดอกลำพูบานแล้วหลังทุ่งหญ้าเวิ้งว้างดอกสดไปจรดขอบโลก ตรงที่แดดกำลังอัสดงแดงจัดจ้าน เห็นไหม? ปีกที่กระพือผกของนกตัวหนึ่ง ก่อนโผลงเกาะคบคาลำพู แม่น้ำนิ่งสงบเยือกเย็น ขลุ่ยบางลำคร่ำครวญมาตามผิวหน้าเรียบนิ่งสะท้อนตลิ่งสองฝั่ง โลกที่ทุกอย่างกำลังเคลื่อนเข้าสู่ภาวะเงียบสงบไร้การเคลื่อนไหว มีบางสิ่งบางอย่างก่อตัวขึ้นมาอย่างเงียบๆ ช้าช้า แล้วจงลืมตา- เธอจะเห็นการผลิงอกของต้นอ่อนจากเมล็ดพันธุ์หนึ่ง หลังจากเศษสะเก็ดดาวได้ป่นตัวเองลงเป็นผงดิน และกระโปรงขาวลูกไม้ชมพูสะบัดไปตามแรงลมเอื่อยเบา หมวกปีกกว้างกลับสงบนิ่งอยู่ริมตลิ่ง เฝ้าฟังเสียงแม่น้ำชราขานรับเสียงขลุ่ยอ่อนโยน นกที่กิ่งลำพูตัวนั้นจักร้องเพลง...๒๒ มิถุน ๒๕๔๙