25 พฤศจิกายน 2544 13:12 น.
หมีพลู
สงสารใจเหลือเกินคนไกลห่าง
ปล่อยใจว่างร้างลาจากจางหาย
คล้ายโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาในใจกาย
รักสลายแตกดับกลางดวงใจ
เจ็บปวดแปลบแสบทรวงดวงใจลึก
ความรู้สึกอธิบายไม่หวาดไหว
เสียวลึกลึกติดตรึงขั้วหัวใจ
คล้ายจะขาดลมหายใจในทันที
ทั้งที่รักยังคงอยู่ในดวงจิต
เพียงความคิดฝ่ายเดียวตัวเรานี้
รักเธอมากหมดทั้งใจที่เคยมี
เจ็บคราวนี้ร้าวรอนแทบขาดใจ
25 พฤศจิกายน 2544 11:31 น.
หมีพลู
รู้สึกมีความสุขเมื่อได้อยู่ใกล้
รู้สึกสบายใจเมื่อได้พูดคุย
รู้สึกอบอุ่นเมื่อเธอยิ้มมา
รู้สึกเสน่ห์หาเมื่อสบตาเธอนั้น
รู้สึกซึ้งเหมือนฝันเมื่อเธอห่วงใย
รู้สึกฝันใฝ่เมื่อได้คิดถึงเธอ
รู้สึกหลงละเมอเมื่อเธอหลับไหล
รู้สึกหลงไหลกรุ่นไอรักจากเธอ
รู้สึกเกี่ยวกับเธอฉันก็หวั่นไหวใจ
เพียงแค่ความรู้สึก..จากคนไกลที่ยังแคร์กัน
25 พฤศจิกายน 2544 08:24 น.
หมีพลู
จากเสี้ยวหนึ่งของชีวิต
อยากจะเพียรหยุดคิดลิขิตฝัน
อยากโอบกอดรักไว้ให้นานวัน
เธอรักฉัน..ฉันรักเธอตลอดไป
ขอเก็บภาพในฝันของวันนี้
กับสิ่งดีดีที่เธอเคยมอบให้
แม้ความฝันของฉันเจือจางไป
รักในใจเด่นชัดแทนขึ้นมา
เป็นรอยรักสลักแน่นฝังในจิต
เป็นลิขิตแห่งรักฉันตามหา
เมื่อพบแล้วหยุดฝันที่ผ่านมา
ต่อเวลาแห่งรักในความจริง
25 พฤศจิกายน 2544 08:24 น.
หมีพลู
เธออยู่ไกลเกินใจใฝ่ฝันหา
เธออยู่ในห้วงเวลาพาใจฝัน
เธออยู่ในเสี้ยวชีวิตคิดถึงกัน
เธออยู่ในความฝันความห่วงใย
ฉันมีเธออยู่ทุกความรู้สึก
ในสำนึกจิตผูกพันไม่ขาดสาย
แม้รู้ว่าความฝันต้องมลาย
แต่ไม่คลายความรักไปจากเธอ
24 พฤศจิกายน 2544 08:09 น.
หมีพลู
เธออยู่ไกลเกินกว่าฝันจะไปถึง
รักติดตรึงห่วงหาในใจฉัน
เธออยู่ในสายใยรักระหว่างกัน
ปลายฝันนั้นสิ้นสุดตรงที่ใจ
เพราะเธอคล้ายไร้ตัวตนให้ค้นหา
ใฝ่ฝันหาอย่างไรไปไม่ถึง
เอื้อมมือคว้าเกี่ยวไว้ในห้วงคำนึง
รักสุดซึ้งดุจเงาที่เลื่อนลอย
คล้ายกระจกเงาฉาบอาบยาพิษ
คล้ายดื่มพิษมนตร์รักยากหลุดได้
คงไม่มียารักษาแผลหัวใจ
แม้ต้องตายยอมดื่มพิษรักเธอ
หน้าส่วนตัว
800
