20 มกราคม 2551 17:02 น.
หมองอิง
จะห่วงอะไร..กันนักหนา..
ก็บอกแล้วไงว่า..ดูแลตัวเองได้..
คนดี..ได้โปรดเชื่อใจ..
ไม่ต้องกังวลอะไร..หรอกคนดี..
ฉันเข้มแข็ง..ขึ้นมาก..
คงไม่ยาก..หากเธอจะไป..ในตอนนี้..
อาการอกหัก..มันดีขึ้น..แล้วคนดี..
ขอบคุณที่มาอยู่เป็นเพื่อนแบบนี้..ฉันขอบคุณ..
ช่วงเวลา..ที่ผ่านมา..
ทำให้รู้ว่า..ข้างกายฉัน..มันมีไออุ่น..
ที่แสน..จะอ่อนละมุน..
ที่ได้จากตัวคุณ..คนดี..
แต่จะให้ลืม..อะไรง่าย ๆ ..
เรื่องราวเลวร้าย..คงยากเต็มที่..
ขอเวลา..สักระยะ..นะคนดี..
เมื่อใจ..ดวงนี้..หายดี..ฉันจะปรับตัว..
หวังสักวัน..จะรักเธอได้..
ขอเวลาให้..ลืมอะไร ๆ ..ออกไปจากหัว..
เมื่อถึงเวลานั้น..ฉันคงพร้อม..ไม่นึกกลัว..
หวังว่าตัว..เธอคงเข้าใจ..
11 มกราคม 2551 10:58 น.
หมองอิง
หลายวัน..ที่ไม่ได้พบหน้า..
ไม่รู้ว่า..ทุกคน..จะจำได้ไหม..
ฉันกลับมาแล้ว..มารับ..ความห่วงใย..
ที่หวังว่าใคร ๆ .. คงมอบให้มา..
ที่ผ่านมา..ทั้งเหนื่อย..ทั้งสับสน..
ถ้าห่าง ๆ ... ผู้คนเสียบ้าง..จะดีเสียกว่า..
มาวันนี้..คงถึงเวลา..
กลับมา..ทักทายทุกคน..
ฉัน..ไม่ได้หายไปไหน..
ยังคงส่งความกำลังใจ..ให้หลาย ๆ คน..ที่สับสน..
สู้นะ..สู้ ๆ ..ยังมีฉัน..คอยห่วงใย..อยู่หนึ่งคน..
แค่ไม่แสดง..ตัวตน..ว่าห่วงใย..
มิตรภาพ..ยังมีเช่นเดิม..
เฝ้าคอยเติม..ทุกวัน..ไม่ห่างหาย..
ขอบคุณทุก ๆ คน..จากใจ..
และหวังว่า..คงเป็นเช่นนี้..ตลอดไป..นานเท่านาน..
รักนะ..บ้านกลอนหลังนี้..
รักมิตรภาพ..ดี-ดี..ที่ร่วมประสาน..
ผูกพันนะ..ในทุกวินาที..ของวันวาน
ขอบคุณ..ความอบอุ่นในบ้าน..ขอบคุณ.."บ้านกลอนไทย"
หน้าส่วนตัว
905
