28 ตุลาคม 2550 20:09 น.
หมองอิง
มันไม่สาย..ไปล่ะหรือ..
หากจะวางมือ..ไปจากฉัน..
คบมาป่านนี้..แล้วจะตีจากกัน..
ไม่มีวัน..ฉันไม่ยอมปล่อยเธอ..
คิดจะทิ้ง..กันง่าย - ง่าย...
"ฉันดีเกินไป" .. จึงใคร่เสนอ..
ต่อแต่นี้..ไม่ขอ..มาพบเจอ..
นึกหรือเธอ..ว่าฉันจะยอม..
หลายปี..ที่เฝ้าฟูมฟัก..
เฝ้าทอถัก..ทะนุถนอม..
วันนี้..เธอบอก..ไม่พร้อม..
ขอออมชอม..เจรจา..
แค่เพียง..เหตุผลสั้น ๆ..
เธอมีใคร..อีกคนที่ดีกว่า..
แค่นั้น..ฉันจะไม่เสียเวลา..
แต่อย่ามา..บอกว่าฉัน..นั้นดีเกิน..
เธอไม่รัก..ฉันไม่เคย..ว่าสักนิด..
เธอไม่ผิด..ที่ทำตัว..ดูห่างเหิน..
แต่ที่เจ็บใจ..คือเธอบอก.."ฉันดีเหลือเกิน"..
อยากไปก็เชิญ..แต่อย่าบอก..ว่าฉัน.."แสนดี"
24 ตุลาคม 2550 21:06 น.
หมองอิง
***** ฉัน..ยังอยาก..จะรู้... *****
***** ที่เราเป็นอยู่..เธอ..อึดอัดบ้างไหม ****
***** ที่ฉัน..ต้องคอย..ทำให้เธอ..ลำบากใจ ****
***** ต้องทำ..ให้เธอ..ห่วงใย..ในทุกวัน ****
***** ฉัน..อยากจะขอโทษ ****
***** ที่ทำให้เธอต้องโกรธ..แบบนั้น ****
***** ไม่ได้ตั้งใจ..กับความสัมพันธ์ *****
***** ที่ทำเธอหวั่น...หวาดระแวง ****
***** ฉันเข้าใจ..ในความรู้สึก ****
***** แต่ฉัน..ไม่เคยนึก..กลั่นแกล้ง ****
***** ถ้อยที..ถ้อยคำ..ที่ฉันแสดง ****
***** ได้โปรด..อย่าระแวง..ฉันเลย ****
***** ฉันอาจ..อัธยาศัยดี..เกินไปบ้าง ****
***** แต่ก็แค่แนวทาง..ที่จำต้องเอ่ย ****
***** กับคนอื่น..ฉันเปล่าคิด..อะไรเลย ****
***** ไม่เคย..แม้แต่..จะไยดี ****
***** ฉันมีเธอ..เป็นที่หนึ่ง ***
***** มันก็ซึ้ง..มากพอ..เต็มที่ ****
***** เป็นสุขมากแล้ว..กับสิ่งที่มี ****
***** ขอเธอ..คนดี..จงเชื่อใจ ****
22 ตุลาคม 2550 18:44 น.
หมองอิง
น้ำตา..แทบ..หลั่งไหล..
เมื่อเห็นภาพ..บาดใจ..ตรงหน้า..
คนรักของเธอ..กลับมา..
ถึงเวลา..ฉันคง..ต้องไป..
ช่วงเวลา..มันช่างแสนสั้น..
คืนวัน..ช่างไม่มีความหมาย..
คนรัก..ของเธอ..จากไป..
แล้วยื้อฉันไว้..แค่เพียง..ตัวแทน..
ถึงเวลา..คืนเธอ..ให้เขา..
ใครคนเก่า..ที่เธอ..หวงแหน..
ฉันแค่คน..ที่เธอดูแคลน..
มีไว้..เพื่อเป็นตัวแทน..ของใคร-ใคร
เมื่อเขา..กลับมา..ตรงนี้..
ฉันก็ยินดี..คืนให้..
ฉันใกล้เธอ..แต่ไม่เคย..ได้หัวใจ..
ไม่มีสิทธิ์อะไร..ในตัวเธอ..
เข้าใจ..ในโชคชะตา..
พัดพา..เธอมา..ให้เพ้อ..
ฉัน..แค่ตัวแทน..ความเจ็บ..ระหว่างเขา..กับเธอ..
แค่คนที่เคยพบเจอ.. ที่เธอ .. ให้เป็นตัวแทน
20 ตุลาคม 2550 19:42 น.
หมองอิง
อย่ามาคิด..ตบหัว..แล้วลูบหลัง..
มันพลาดพลั้ง..ไปแล้ว..ย้อนคืนไม่ได้..
เธอทำ..ฉันเจ็บ..เจียนขาดใจ..
แล้วจะให้..ลืมไปง่าย-ง่าย..ไม่มีทาง..
เจ็บแล้ว..ฉันรู้จักจำ..
ต้องทำ..ให้สำนึก..เสียบ้าง..
เจ็บครั้งนั้น..ไม่อาจ..เจือจาง..
มันไม่มีทาง..ที่ฉัน..จะหายดี..
ไม่ได้โกรธ..หรือเกลียด..อะไรนักหนา..
แค่เพียงว่า..หัวใจ..ดวงนี้..
มันย่อยยับ..แทบไม่เหลือ..ชิ้นดี..
มันไม่มี..แม้แต่..เยื่อใย..
ไปซะ..รีบไป..ให้พ้น..
ก่อนที่..ฉันจะทน..ไม่ไหว..
ไปเสีย!..รีบไป..ให้ไกล..
ก่อนที่ใคร..คนนี้..หมดความอดทน..
อย่าเสีย..เวลา..ให้มากความ..
อย่าพยายาม..กระเสือกกระสน..
ไม่ตายหรอก..แค่ขาดเธอ..ไปหนึ่งคน..
ไม่จำเป็น..ต้องร้อนรน..อะไร!
19 ตุลาคม 2550 19:11 น.
หมองอิง
ซบลง..ตรงนี้..ที่รัก..
เจ็บหนัก..ให้พัก..จนหาย..
ทุกข์นั้น..บรรเทา..เศร้าคลาย..
เจ็บช้ำ..เจียนตาย..ผ่อนปรน..
เหนื่อยนัก..พักลง..ตรงนี้..
ยังมี..ที่คลาย..สับสน..
ฉันอยู่..เป็นเพื่อน..ทั้งคน..
เธอร้อน..เธอรน..ทำไม..
ทิ้งไป..เรื่องไร้..สาระ..
ปล่อยปละ..ละเลย..ได้ไหม..
เก็บงำ..ซ่อนไว้..ภายใน..
ยิ่งทำ..ให้ใจ..อ่อนแอ..
ปล่อยวาง..แล้วจง..ละทิ้ง..
ทุกสิ่ง..ที่เคย..พ่ายแพ้..
รักมาก..ทุกข์มาก..อย่าแคร์..
ผันแปร..ไปตาม..เวลา..
ขอเพียง..ใจเธอ..ยิ้มสู้..
หยัดอยู่..ยืนอย่าง..ผู้กล้า..
สักวัน..เจ็บนี้..ที่มา..
รักษา..ด้วยใจ..มันเอง..
หน้าส่วนตัว
1274
