เธองดงามเสมอในจินตนาการของฉัน

หมอกจาง

วันเวลาที่เคลื่อนผ่าน
ฉันไม่รู้ว่ามันนำพาการเปลี่ยนแปลงอะไรมาบ้าง
สายลมยังมีสีเดิมไหม
สายน้ำจะยังคงอ่อนไหวหรือเปล่า
บทกวีของดอกไม้อาจไม่ใช่บทเดิม

วันเวลาของฉันผุพังทรุดโทรมลงเรื่อยเรื่อย
มันพรากบางอย่างไป แต่ทว่าก็นำพาบางอย่างมาทดแทน
ไม่เหมือนเดิม และไม่มีวันจะเหมือนเดิม
ฉันคนนี้อาจจะยังคงเป็นคนที่เธอรู้จัก
หากทว่าอาจไม่ใช่คนที่เธอคุ้นเคย

ฉันจดเรื่องราวของเราเอาไว้บนท้องฟ้า
ค่าที่ว่าท้องฟ้านั้นอายุคงจะยืนนานมากกว่าฉัน
ฉันจดเรื่องราวของเราไว้บนก้อนหินทุกก้อน
ค่าที่ว่าเมื่อฉันเหลือบมองแล้วฉันจะเห็นเธอ

ฉันจดเรื่องราวของเราเอาไว้บนกลีบดอกไม้
มันทำให้ฉันสดชื่น แม้จะปวดร้าวใจบ้างในทุกครั้งที่ได้เห็น
ฉันจดเรื่องราวของเราเอาไว้ในสายลม
เพื่อว่ามันจะกระซิบบอกฉันในวันที่ดวงตาฉันอาจมืดดับไป

การเปลี่ยนแปลง
ในขณะที่กาลเวลานำพาความเปลี่ยนแปลงมาสู่ฉัน 
มันเองก็คงนำความเปลี่ยนแปลงมาสู่เธอเช่นกัน
และหากว่าเราได้พบกันอีกครั้ง
บางที..เราอาจกลายเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่เคยรู้จัก

แต่ทว่า..
เธอจงเชื่อมั่นเถิด
ว่าหากแม้นสายลมนั้นไม่มีสีเดิม
สายน้ำอาจจะหยาบกระด้างลงไปบ้าง
และบทกวีที่ดอกไม้เอื้อนเอ่ยนั้นอาจไม่คุ้นหู

ฉันก็ยังคงจดจำภาพที่งดงามของเธอในจินตนาการเอาไว้ได้ตลอดไป

วันเวลาอาจเปลี่ยนแปลงได้ทุกอย่าง
แต่วันเวลาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความทรงจำ

ณ วันนี้ หรือวันหนึ่งในอนาคตข้างหน้า
ฉันและเธออาจไม่ใช่คนเดิม คนเดียวกับวันเมื่อวานอีกต่อไป
แต่ความทรงจำนั้น มีอยู่จริง
และเธอจะยังคงงดงามเสมออยู่ในจินตนาการของฉัน
ไม่ว่ากาลเวลาจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรก็ตาม..