ใครคนหนึ่งที่ฉันเคยรักนั้นตายอยู่ริมทะเล

หมอกจาง

ใครคนหนึ่งที่ฉันเคยรักนั้นตายอยู่ริมทะเล

ร่างของเธอฝังอยู่ในผืนทราย ตรงที่เธอเคยนั่งและชี้ชวนให้ฉันชมรอยยิ้มของเด็กน้อย

ผมของเธอล่องลอยโบกปลิวอยู่ในสายลมแรงที่ยังคงพัดเหมือนเมื่อวันวาน

ริมฝีปากเธอแตะไว้อยู่บนทุกถ้วยกาแฟที่ฉันดื่ม

และลิ้นของเธอทิ้งร่องรอยไว้ในทุกพร่องของไอศครีม


ใครคนหนึ่งที่ฉันเคยรักนั้นตายอยู่ริมทะเล

กลิ่นหอมของเธอนั้น ทิ้งจางไว้ในทุกคราวหลังฝนตก

ดวงตาของเธอถูกเก็บเอาไว้ในทุกความฝันของยามหลับและยามตื่น

มือของเธอ ทิ้งร่องรอยอยู่ในมือของฉัน

จนบางทีฉันเผลอคิด ว่าเธอคงเป็นนิรันดร์


ใครคนหนึ่งที่ฉันรักนั้นตายอยู่ริมทะเล

ตายในวันที่แดดแรงและลมร้อน

ตายลงในถ้อยคำที่สะดุดและตะกุกตะกัก

ตายในรอยน้ำตาของฉัน และฉันนึกเอา..ว่าอาจในรอยน้ำตาของเธอเช่นกัน


ใครคนหนึ่งที่ฉันเคยรักนั้นตายอยู่ริมทะเล..

โดยที่ไม่อาจรับรู้..

 ว่าความรักและความปวดร้าวแห่งฉันนั้น จักเป็นนิรันดร์