มดอาจตัวน้อย แต่มากมายนับร้อยร้อยนับพันหมื่น ดวงดาวดาษฟ้าตอนกลางคืน ดาษดื่นอาจแข่งแสงกับดวงจันทร์ รอยยิ้มเพียงบางบาง ไม่เคยจางจากใจจากในฝัน คิดถึงอยู่ทุกวัน ความคิดถึงของฉันมากกว่าดาว อาจไม่กว้างไปกว่าฟ้ามหาสมุทร อาจไม่ไกลไปจนสุดขอบห้วงหาว แต่ไม่น้อยน้ำค้างชื้นเมื่อตื่นเช้า พราวพราวทุกยอดหญ้าคราแดดทอ ฉันรักเธอเล็กเล็กไม่ยิ่งใหญ่ เคยเท่าใด-ก็ยังเท่าเท่านั้นหนอ ยังคิดถึงเหมือนว่าไม่เคยพอ ฉันขอรักเธอเท่า-เท่าที่รัก