ลิบตา เกินขอบฟ้าหรืออาจเกินขอบฝัน การรอคอยนานเกินกว่านับวัน กับใยโยงเกี่ยวพันเมื่อเนิ่นนาน เกินกว่ามองเห็นด้วยตาเปล่า เก่าเกินทุกเรื่องราวเคยขับขาน ฉันวิงวอนทุกพรุ่งนี้คือเมื่อวาน แต่วันคืนก็ล่วงผ่านทุกวันคืน ความคิดถึงคือการฆ่าด้วยยาพิษ ฉันจิบมันวันละนิดอย่างขมขื่น ขมและหวานฉันจรดริมฝีปากกลืน คิดถึงเธอทุกคืนเมื่อจากกัน ลิบตา สุดขอบฟ้ายังไม่สุดขอบความฝัน บทกวีเขียนให้เธอนับร้อยพัน เธอคนนั้น-ที่ฉันไกลจนลิบตา