20 เมษายน 2553 09:02 น.
หมอกจาง
หากสายลม เดือน ดาว..
หากรุ่งเช้าจะอ่อนโยนเท่ารู้สึก
แห่งความรักครบถ้วนในส่วนลึก
ที่โชนแสงดังดาวดึกคืนเดือนแรม
รู้สึกไหม
ใครหนอใครแอบมองตรงสองแก้ม
ใครหนออิ่มรอยยิ้มเธอยิ้มแย้ม
ใครหนอทักว่าแดงแกมบนแก้มเธอ
คืนและวัน
คนแห่งฝันยังคงฝันสม่ำเสมอ
ยังชัดเจนในใจแม้ไม่เจอ
ยังคงคิดยังคงเพ้อ-แม้อาจไม่จริง
ทุกวินาทีมีเรื่องราว
และทุกก้าวเราก้าวไปไม่หยุดนิ่ง
บางทรงจำ-เรากอด-ไม่ทอดทิ้ง
จนเหมือนเหมือนจะประวิงเพื่อรอคอย
ทุกย่างก้าวที่ก้าวไปข้างหน้า
ฉันเหลียวมาหันมองอยู่บ่อยบ่อย
นำพาเราไกลกันทีละน้อย
หรือมีเธอยืนคอยตรงปลายทาง
หากเธอเห็นสายลมหรือเดือนดาว
หากรุ่งเช้านำอ่อนโยนให้เธอบ้าง
เธออาจเห็นบทกวีอันอ้างว้าง
ที่ฉันเขียนบรรจงวาง ฝากถึงเธอ