26 มีนาคม 2551 12:22 น.
หมอกจาง
เก่า
หรือทำให้ทุกเรื่องราวดูซีดสี
หรือหลงรอยเหลือเพียงบทกวี
ถึงวันคืนแสนดีเคยเบ่งบาน
ว่างเปล่า
ทั้งเรื่องราว บทเพลง และคำหวาน
ถูกบอกเล่าเหมือนเป็นเพียงนิทาน
ที่เล่าต่อมาเนิ่นนานนับกัปกัลย์
ความจริงหรือความลวง
หรือว่าฉันเพียงถามทวงกับความฝัน
เป็นจินตนาการหรือเป็นเรื่องของวานวัน
เลื่อนลอย ไหวหวั่น และสับสน
หลงทาง
อยู่ในความอ้างว้างแสนวกวน
อยู่ในทะเลความเศร้าที่ท่วมท้น
กับความคิดถึงที่หม่น..ดั่งฝนมา
5 มีนาคม 2551 22:47 น.
หมอกจาง
แค่น้ำตาคว้าคว้าง
แค่ความอ้างว้างของคนเหงา
แค่ใบไม้แตะพื้นเพียงเบาเบา
ไม่มีเรื่องเล่าเรื่องราวใด
แค่เพียงอารมณ์ความรู้สึก
ที่ปวดร้าวลึกลึกและสั่นไหว
และมันล้นเกินเก็บไว้ในใจ
จึงระเบงระบายเป็นบทกลอน
คนเอ๋ยคนช้ำ
ปากแข็งแสร้งทำซุกซ่อน
ทั้งที่สุดโหยหาอาวรณ์
นั่งเดินกินนอนก็คิดถึง
แค่น้ำตาคว้าคว้าง
แค่ความอ้างว้างของคนหนึ่ง
แค่เพียงความทรงจำตราตรึง
เจ็บปวดฉันจึงเขียนระบาย