29 กรกฎาคม 2550 17:11 น.
หมอกจาง
บนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่
เธอเห็นไหมรอยเท้าความคิดถึง
ที่เพียรย่ำเป็นรอยทางอย่างดื้อดึง
ข้ามไปหาใครคนหนึ่งที่โพ้นฟ้า
ผ่านหมู่เมฆและดวงดาว
เยือกเย็นและเหน็บหนาวกับน้ำตา
แต่ไม่เคยตัดรอนแม้อ่อนล้า
ยังคงย่ำไปมาตามหัวใจ
กลิ่นรักในสายลม
ฝากมาห่มคลายหนาวหน่อยได้ไหม
พอให้แตะสัมผัสได้ถึงเยื่อใย
ต้องเหนื่อยล้าอีกเท่าไรก็ยอมรับ
บนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่
ความคิดถึงเทียวไปไม่เทียวกลับ
คืนวันมีให้คอยและคอยนับ
ความอ้างว้างเหมือนจะจับจมหัวใจ
17 กรกฎาคม 2550 22:29 น.
หมอกจาง
ตราบวันนี้ฉันยังคงค้นความหมาย
ของรอยเท้าบนผืนทรายเมื่อลมผ่าน
ของความฝันที่เคยฝันในวันวาน
ของเพลงหวานที่ไม่หวานในวันนี้
ตราบวันนี้ฉันคงยังไม่รู้
ถึงความพร่องและมีอยู่จนล้นปรี่
ถึงดอกไม้เบ่งบานประดามี
และวิถีที่ดอกไม้นั่นร่วงโรย
แผ่วแผ่ว
ต่อกี่ค่ำกี่คืนแล้วที่หวนโหย
ดอกรักใช่ดอกบานไม่รู้โรย
อาจแค่เพียงลมแผ่วโชยก็ร่วงลับ
ตราบวันนี้..
ต่อกี่ทีที่อยากหมุนเวลากลับ
กี่ทรงจำที่คลี่ดูแล้วเก็บพับ
กี่คิดถึงที่เกินนับในนาที
2 กรกฎาคม 2550 20:40 น.
หมอกจาง
เพียงเธอคนเดียวพอ
และไม่ขออะไรมากกว่านี้
มีเพียงเธอคนเดิมนะคนดี
ฝากหัวใจกับคนที่เคยมีใจ
กันและกัน
ความผูกพันไม่หวั่นไม่เอนไหว
อย่าฟังเลยอย่าไปฟังถ้อยคำใคร
อย่าสนเลยอย่าสนใจเรื่องรำคาญ
ฟังซิฟัง
ว่าฉันยังจะคงเขียนบทเพลงหวาน
ฝากสายลมส่งไปเยือนเหมือนเมื่อวาน
ฝากสายฝนไปขับขานบทกวี
เพียงเธอเข้าใจเท่านั้นพอ
รุ้งจะทอสีครบทั้งเจ็ดสี
เสียงทั้งแปดจะชัดในเสียงดนตรี
เมื่อฉันบอกเธออีกที ว่ารักเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1562
