12 มิถุนายน 2550 19:51 น.
หมอกจาง
เท่าฟ้า
คงไม่เท่าแต่น้อยกว่านั้นนิดหน่อย
ไม่มากมายเท่าสายหมอกบนยอดดอย
แต่ไม่น้อยกว่าหมอกในหุบเขา
เท่าไหน
ตอบว่าเท่ากับหัวใจได้หรือเปล่า
คงไม่มากไปกว่าทุกทุกคราว
แต่ไม่น้อยให้เธอหนาวนอนน้อยใจ
ฉันรักเธอ
อย่างสม่ำและเสมอไม่หวั่นไหว
ไม่เปลี่ยนแปลงตามเวลาที่เปลี่ยนไป
ไม่เปลี่ยนตามใครต่อใครที่ผ่านมา
เท่าไหน
อาจเบาเท่าลมหายใจที่โหยหา
อาจจะเล็กเท่าคำรักในแววตา
และไม่มากเกินไปกว่า..เท่าหัวใจ
10 มิถุนายน 2550 22:04 น.
หมอกจาง
เต็มตื้น
ฉันตื่นมาด้วยความฉ่ำชื่น
หลับฝันถึงเธออยู่เมื่อคืน
รอยยิ้ม ขอบตาชื้น ยังติดตา
อุ่นใจ
กอดฝันหวั่นไหวแล้ววอนว่า
อยากหลับฝันต่ออย่างช้าช้า
ไม่อยากตื่นลืมตาเจอความจริง
วานวัน
เนิ่นนานมานั้นที่หยุดนิ่ง
คือโลกฝันที่ฉันแอบพักพิง
กับบางคนบางสิ่งที่สำคัญ
ห่างไกล
คิดถึงทุกลมหายใจที่ไหวสั่น
อาวรณ์ค่อนคืนและค่อนวัน
อยากรู้..เธอจะฝันถึงฉันไหม