15 พฤศจิกายน 2550 19:50 น.
หมอกจาง
หอมเจ้าเอยลมพัดกลิ่นจัดจ้าน
ดอกไม้บานเมื่อไหร่มองไม่เห็น
หรือดอกรักบานน้อยน้อยค่อยค่อยเป็น
จึงโชยกลิ่นเย้าเล่นให้หวามใจ
ในแดดดวงพวงแสดก็แผดสี
ให้ผึ้งหยั่งท่าทีอย่างสงสัย
เจ้าดอกแก้วซ่อนดอกตามซอกใบ
เจ้าอายคนอายใครจึงซ่อนตัว
ต้อยติ่งงามตรงสีม่วงอ่อน
เหมือนท้องฟ้างามตอนแรกสลัว
คำหวานบานบอกอย่างดอกบัว
โดยไม่กลัวใครเขาจะเย้าคำ
เจ้ากล้วยไม้เอนสั่นอย่างหวั่นไหว
หวั่นว่าดาวไม่สดใสในยามค่ำ
ไม่รู้โรยบานแทนความบอบช้ำ
ที่บางคนเคยทำ ไม่โรยรา
หอมเจ้าเอยลมพัดกลิ่นจัดจ้าน
หวังให้หอมอยู่เนิ่นนานที่ตรงหน้า
กลัวลมแรงแดดจัดจะพัดพา
ดอกรักลอยลับตาไปเหมือนเคย