21 มกราคม 2550 13:36 น.
หมอกจาง
ชืดชา
แหวกว่ายทะเลน้ำตา
แหวกว่ายความเหว่ช้าจนชืดชิน
เปลี่ยวเหงา
ฉันคือสายลมเบาใช่เสาหิน
คือต้นไม้ใช่นกกางปีกบิน
รอคอยตราบสิ้นกาลเวลา
ฟ้ากว้าง
ความอ้างว้างเหมือนใหญ่ยิ่งกว่าฟ้า
เป็นต้นไม้ในสายลมที่พัดพา
รดรากด้วยน้ำตาจากกิ่งใบ
ความฝัน
ผ่านวันผ่านคืนจะตื่นไหม
ผ่านรักผ่านร้าวมาเท่าไร
ค่อยช้ำค่อยชินไปจนชืดชา
3 มกราคม 2550 16:19 น.
หมอกจาง
มือไม้อ่อน
จะเขียนกลอนฉันยังเขียนไม่ค่อยได้
แต่ก็อยากเอาคำรักมาทักทาย
วางเอาไว้มาดหมายให้เธอเห็น
ขัดขัดและเขินเขิน
กลอนไม่รื่นเขียนไม่เดินอย่างเคยเป็น
จู่จู่เหมือนว่าถ้อยคำมาหลบเร้น
จะหยิบจับเอามาเล่นไม่เชื่องเลย
คิดถึงและคิดถึง
เธอไม่ซึ้งหรือจึงแกล้งทำเมินเฉย
หรือลืมแขนเคยอุ่นคนคุ้นเคย
คำคิดถึงจึงชืดเชยไม่ชื่นใจ
ใจสั่น
ห่างไกลคิดถึงกันอยู่บ้างไหม
ในกระจกนัยน์ตาทาบเป็นภาพใคร
ยังเป็นฉันอยู่หรือไม่ อยากจะรู้
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1455
