27 มกราคม 2549 21:58 น.
หมอกจาง
เปล่าดาย
แล้วสุดท้ายก็เปล่าว่าง
ความรู้สึก..เหมือน..ว่าเลือนราง
ค่อยห่างแล้วค่อยระเหยหาย
ไร้ค่า
ยามร่วงรินหยดน้ำตามาเรียงราย
น้ำตาสวยเรียงร้อยเป็นสร้อยสาย
เผื่อว่าเธอจะอยากได้ไว้คล้องคอ
อ่อนล้า
ลมพัดพาความรักไปไหนหนอ
คิดถึงทุกบ่อยและคอยรอ
ถมทิ้งเหมือนไม่พอ..การรอคอย
เปล่าดาย
ไม่อาจสานน้ำตาสายเป็นเส้นสร้อย
เพียงกรีดร่องบาดผิวเป็นริ้วรอย
เจ็บปวดซ้ำต่อกี่บ่อยไม่เคยชิน
22 มกราคม 2549 15:51 น.
หมอกจาง
ฉันคือดิน
เธอคือดินหรือเปล่า?
ฉันเปรอะเปื้อน
แล้วเธอล่ะเปรอะเปื้อนไหม?
ใครเป็นปุยเมฆขาว?
อาจมีอยู่มากมาย
แต่ไม่ใช่ฉัน
ใช่เธอไหม?
ฉันคือดิน
และฉันไม่ต้องการเป็นปุยเมฆ
เปรอะเปื้อน
นั่นคือธรรมชาติของฉัน
ฉันคือดิน
ปล่อยฉันไว้
หากเธอคือเมฆขาว
แต่หากเธอคือดิน
ส่งยิ้มให้ฉัน
แล้วฉันจะหัวเราะให้เธอ
17 มกราคม 2549 05:54 น.
หมอกจาง
เพราะว่าในค่ำคืนที่ดาวส่อง
ใครต่อใครต่างมองที่ดาวใส
สายตาเธอกลับห่วงใยต่อใบไม้
ที่ดูคล้ายว่าจะหล่นในวันพรุ่ง
เพราะว่าในสายฝนอันหม่นหมาง
เธอยังเชื่อหลังฝนจางฟ้าจะรุ่ง
ยังรอคอยทักทายกับสายรุ้ง
สูดกลิ่มหอมจรุงของชื้นดิน
เพราะในทุกดอกหญ้าที่ว่าเหงา
แฝงกลิ่นหอมบางเบา-เธอได้กลิ่น
เพราะในทุกรอยปีกผีเสื้อบิน
เธอบอกฉันว่าได้ยินเพลงขับขาน
เพราะในหนึ่งวินาทีที่รอคอย
เธอรับรู้ว่าหนึ่งน้อยนั้นเนิ่นนาน
และเพราะความอาทรอันอ่อนหวาน
ที่ใส่ใจใช่ผ่านผ่านแค่เพียงคำ
เพราะเหตุนั้น
เธอจึงอยู่ในความฝันทุกคืนค่ำ
เธอจึงเป็นความคิดถึงที่ซ้ำซ้ำ
คือเหตุผลของถ้อยคำ-ฉันรักเธอ
15 มกราคม 2549 16:19 น.
หมอกจาง
ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้
แด่ความเศร้า..ที่อยู่ในหัวใจ
แด่ความเจ็บปวดอันอ่อนไหว
ที่เก็บงำไว้ ไม่ให้ใครร่วมรับรู้
ไม่มีคำปลอบโยนมาให้
ฉันจะเพียงใช้ตาแลดู
บอกว่าเข้าใจที่เป็นไปและเป็นอยู่
เข้าใจในสิ่งที่เธอสู้อย่างเดียวดาย
ซับเถิดซับน้ำตา
แม้ว่าความอ่อนล้านั้นไม่อาจแห้งหาย
แต่มันคงทำให้อ้างว้างนั้นผ่อนคลาย
ให้เธอรู้ว่ามีคนเข้าใจความหมาย สิ่งที่เธออดทน
พูดพร่ำนั้นง่ายดาย
เจ็บปวดมากมายพูดซ้ำอยู่ร้อยหน
เรียกร้องความเห็นใจจากใครทุกทุกคน
ไม่แปลกที่จะบ่นและร่ำร้องไม่ผิดอะไร
น้ำตา กับ ไม่มีน้ำตา
แตกต่างหรือ ในอ่อนล้าและอ่อนไหว
ฉันไม่ได้เขียนกลอนบทนี้ ให้คนที่เรียกร้องความเห็นใจ
เพราะเขามีมากคนที่พร้อมให้
แต่ฉันเขียนมันเอาไว้ เพื่อปลอบหัวใจที่ซ่อนน้ำตา
13 มกราคม 2549 06:47 น.
หมอกจาง
หอม
กาแฟแก้วแรกของวัน
ขมในรส
แกล้มฟ้าใส
หวานน้ำตาล
แกล้มรักในใจ
ซ้ำซ้ำ
ในการเอ่ยคำหวาน
จึงไม่ฝากกับสายลม
หากแต้มหมึกใส่ ลงบนกระดาษ
ละมุนในยามเช้า
ด้วยกาแฟรสเดิมเดิม
จากแก้วกาแฟแก้วเดิม
กับเธอในใจ..
ที่คอยอุ่นไอความคิดถึง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1099
