16 มิถุนายน 2548 20:25 น.
หมอกจาง
หากจะมีใครต่อใครเขาหยอกล้อ
เสียงหัวร่อต่อตอบกันสุขสันต์
ฉันขออยู่เพียงไกลไกลไม่แบ่งปัน
เพียงนั่งชมอย่างเงียบงันกับรอยยิ้ม
หากว่าใครต่อใครมีความรัก
เรื่อชมพูกุหลาบปักด้วยเอมอิ่ม
ฉันขอกรายมานั่งรอบที่ขอบริม
มองฟ้าใสกระพริบพริ้มด้วยดาวพราว
ฉันส่งความคิดถึงครึ่งขอบฟ้า
คะนึงหาส่งไปไม่ทิ้งเปล่า
ที่ตรงนั้นกึ่งกลางระหว่างดาว
มีถ้อยคำเธอฝากข่าวตามสัญญา
ใครต่อใครเป็นอย่างไรก็ช่างเขา
แค่ฉันเธอกับเรื่องเล่าต่างปลายฟ้า
เธอเข้าใจ ฉันเข้าใจ แม้ไกลตา
ดังเป็นอยู่และเป็นมา ก็พอแล้ว..
15 มิถุนายน 2548 19:33 น.
หมอกจาง
กูไม่ผิดก็จะพร้อมไม่ยอมรับ
จะล้อมจับเอาไปฆ่าก็หาหวั่น
จะย่ำยีบีทาไม่ว่ากัน
แต่ให้ก้มหัวให้นั้นไม่ขอยอม
มีเลือดไหลในตัวอยู่สักถัง
อยากจะทุบให้มันหลั่งกูก็พร้อม
แต่อย่าหวังเลยที่ประณีประนอม
ให้กายค้อมก้มหัวหรือกลัวลาน
เถิดมีแรงเท่าไรทุบให้หมด
ใช่ประชดอย่าเลยอย่าสงสาร
นั่นดินเผือดเอาเลือดชื้นทาพื้นลาน
เอาเลือดกูเทเป็นทานถวายใจ
จะตีต่อตีไปกูไม่ก้ม
หากเหยียบย่ำจนยุบล้มจะยืนใหม่
ต่อเลือดไหลปิดตาก็สาใจ
ปล่อยตีไปเท่าที่จะมีแรง
กูไม่ผิดก็จะพร้อมไม่ยอมรับ
ให้ดินซับแดงเผือดด้วยเลือดแห้ง
เลือดมีไหลตีไปถ้ามีแรง
ใจกูแกร่งจะยอมดับกับพื้นลาน..
12 มิถุนายน 2548 21:43 น.
หมอกจาง
อยากจะเก็บท้องทะเลที่สุดตา
เก็บเอาฟ้าทั้งฟ้าที่ว่ากว้าง
เก็บเมฆหมอกบนภูเขาสีจางจาง
อยากเก็บเอาทุกทุกอย่างมาวางไว้
เก็บดอกไม้ดอกไหนใครว่าสวย
นั่นสายรุ้งก็เก็บด้วยมามอบให้
แน่ะผีเสื้อปีกหลากสีเห็นไวไว
เกินจะไล่เก็บมาฝากแค่ความจำ
เก็บหยดแรกแห่งน้ำค้างกลางเดือนหงาย
แสงสุดท้ายของอาทิตย์ตอนใกล้ค่ำ
เก็บไอดินหอมหม่นเมื่อฝนพรำ
เก็บมาสานถักคำวางไว้รอ
อยู่ไหน เธออยู่ไหน..
เธออยู่ใกล้หรือว่าไกลตรงไหนหนอ
ขึงข่ายคำที่วอนถักและรักทอ
วางไว้เพียงวอนขอผ่านมาทัก
10 มิถุนายน 2548 09:04 น.
หมอกจาง
พระจันทร์อยู่บนฟ้า
เหมือนเห็นอยู่กับตากลับไม่เห็น
ดาวก็อยู่อย่างเคยเป็น
ใช่หลบเร้นเพียงเธอไม่เหลียวมอง
มืดมิดสักเท่าไร
ก็สว่างไสวเมื่อไฟส่อง
ทุกเรื่องราวมีครรลอง
หากเธอตรองอย่างตั้งใจ
ตาบอดมองดูฟ้า
อาจรับรู้ได้ว่ามีจันทร์ใส
ด้วยอุ่นแสงจากนวลใย
เพียงแค่เปิดใจ..ก็เห็นจันทร์
มืดมิด..
ใช่ด้วยตาแต่ด้วยจิตที่ปิดกั้น
แม้จะมองใช่จะเห็นว่าเพ็ญจันทร์
เมื่อเธอมีเหตุผลร้อยพัน.. มาปิดใจ
9 มิถุนายน 2548 21:41 น.
หมอกจาง
ตื่นเช้า..ฝนตก
บนพื้นมีน้ำเจิ่งนอง
บนฟ้ายังเป็นฝ้าขาว..
สายฝนยังพรมเป็นเม็ดหนา
มองนาฬิกา
ได้เวลาตื่น
มองสายฝน
วันนี้..คงต้องฝ่าฝนออกไปทำงาน
ชื้นในอากาศ ดูเหมือนจะหนาเกินกว่าจะลุก
หอมของดิน..ชวนให้หวนถึงวัยเด็ก
เสียงเม็ดฝนกระทบระเบียง
หลับตา..นึกถึงวันที่สายฝนกระทบหลังคาสังกะสี
ฉันขยับกายซุกในผ้าห่มอุ่น
ปิดตา นอนฟังเสียงฝน
เถิด..พรุ่งนี้ค่อยไปทำงาน
เช้าที่ฝนตกสวยอย่างวันนี้ คงมีไม่บ่อย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1493
