28 กุมภาพันธ์ 2548 09:49 น.
หมอกจาง
ไม่ใช่ว่าไม่รัก
และไม่ใช่ฉันจะหักใจง่ายง่าย
จันทร์มีดาวเคียงอยู่เรียงราย
ร้าวฉันผุดพรายดังดวงดาว
หัวใจฉันรู้อยู่แก่ใจ
เธอเจ็บปวดแค่ไหนในเหน็บหนาว
เธอทุกข์ฉันทุกข์ทุกทุกคราว
เธอเจ็บร้าวมีหรือฉันจะไม่รู้
เมื่อต่างคนต่างรู้ว่าต่างผิด
แต่ที่ติดนั้นติดตรงรักอยู่
ที่ไม่เห็นนั้นเพราะเราไม่มองดู
ทั้งต่างคนก็ต่างรู้อยู่แก่ใจ
จะเอ่ยใยคำลาให้ว้าวุ่น
อ้อมกอดอุ่นกอดเพื่อจากจะอุ่นไหม
จะบอกรักใยให้ร้าวคราวต่อไป
เพื่อร้องไห้จะไม่เผื่อเหลือน้ำตา
ไม่ใช่ว่าไม่รัก
เธอไม่รู้คนที่หักนั้นเจ็บกว่า
ที่สู้หักนั้นเพื่อเจ็บไม่ค้างคา
ให้ตัดใจคิดเสียว่าช้ำก็พอ..
22 กุมภาพันธ์ 2548 16:21 น.
หมอกจาง
ดอกไม้จะเบ่งบาน
ส่งกลิ่นหอมหวานได้เท่าไร
ไม้ใหญ่ย่อมผลัดใบ
และก็ร่วงก็โรยไปตามเวลา
สายน้ำที่รินไหล
สักวันหนึ่งคงเหือดไปอย่างช้าช้า
ภูเขาสูงที่สุดตา
แม้นานหน่อย.. ก็ราบมาเสมอดิน
ทุกสิ่งรอบรอบกาย
นั้นดูคล้ายไม่จีรังไปทั้งสิ้น
รักเราที่โบกบิน
มีหรือ ความจบสิ้นมิแผ้วพาน
จากลา..
เสียน้ำตาให้กับคืนวันที่ผ่าน
ลืมเถิดลืมคำสัญญาแห่งวันวาน
ฉันก็รู้นิรันดร์กาลนั้นนานเกิน..
18 กุมภาพันธ์ 2548 13:59 น.
หมอกจาง
ปากเอ๋ยปาก
ชิมรสหวานมากมากจนชาเฉย
แล้ววันหนึ่งที่หวานห่างจากอย่างเคย
ลิ้นเจ้าเอยก็เพิ่งรับเพิ่งรู้รส
ด้วยชินมาเสียนาน
กี่คำเคี้ยวนั้นก็หวานไปเสียหมด
ไม่เคยมีรสอื่นมาแทนทด
ไม่เคยรับเคยรู้รสอื่นอื่นใด
พอห่างหวาน
แค่คิดถึงเรื่องวันวานก็ขมไหม้
สะดุ้งเจ็บเหมือนว่าโดนใครจี้ไฟ
เพียงก้มหน้าน้ำตาไหล ซ่อนน้ำตา
แค่จากหวานแล้วมาจืด
ก็แค้นคอกลืนฝืดจนลิ้นปร่า
แค่คนหนึ่งที่เคยรักหักใจลา
ใยจึงเจ็บจึงปวดกว่าไม่มีรัก
ชินหวาน..
ภาพวันวานนั้นปวดดังศรปัก
ไม่ชินเลยกับใจที่ไร้รัก
ติดในหวานเมื่อมาหัก จึงขมคอ
2 กุมภาพันธ์ 2548 13:09 น.
หมอกจาง
กระดาษสีขาว เหว่ว้า
หยดหมึกแทนน้ำตา
ตัวอักษรแทนวาจาร่ำรำพัน
ฉันเหงา..
ฉันปวดร้าว ฉันไหวหวั่น
ที่เธอทุกข์ฉันก็ทุกข์พอพอกัน
แต่แตกต่างตรงที่ฉัน ไม่อาจเสียน้ำตาออกไป
เข้มแข็ง ฉันเข้มแข็ง
ฉันต้องแสดงอยู่อีกนานแค่ไหน
ฉันเสียใจ เธอเสียใจ
ถ้าหากฉันร้องไห้.. ก็แล้วใครจะปลอบเธอ
พื้นกระดาษสีขาว
ที่ที่ฉันแวะเวียนมาเล่า บอกเรื่องราวอยู่เสมอ
วันนี้ฉันมาร้องไห้ มาเพื่อระบายเรื่องราวที่เจอ
มารำพัน มาพร่ำเพ้อ..
เพื่อจะมีเรี่ยวแรงเข้มแข็งต่อหน้าเธอ ได้อีกวัน..
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1225
