5 สิงหาคม 2547 15:13 น.
หมอกจาง
มะลิดอกน้อยร้อยค่อยค่อย
บรรจงแบ่งเอาไปลอยขันน้ำฝน
น้ำฝนหวานมะลิหอมระคนปน
ชุ่มเมื่อดื่มชื่นเมื่อยลแสนฉ่ำใจ
เสียงขลุ่ยกังวาลหวานแผ่วแผ่ว
บรรเลงมาแว่วแว่วจากแหล่งไหน
แว่วเพลงหวานปานจะฝากรักเอาไว้
แผ่วทำนองละเมียดละไม ละมุนลม
หวานใดเลยหวานกว่าเจ้าตาหวาน
อุ่นคำนึงนั้นปานอุ่นผ้าห่ม
ยังติดตายามงอนเจ้าค้อนคม
รักเจ้าสมดังที่เจ้าน่ารัก
มะลิดอกน้อยลอยน้ำฝน
ขลุ่ยเอยวานบรรเลงจนเจ้าประจักษ์
ว่าน้ำฝนในขันนี้หวานนัก
หนึ่งคนแอบฝากรักในมะลิ
4 สิงหาคม 2547 09:06 น.
หมอกจาง
ฟ้าใส..
ตรงไกลไกลคือทะเล
เรือหาปลาว้าเหว่
ร้างแล้วจะเร่ไปทางไหน
ความอดทนที่แสนสั้น
ไม่อาจสานฝันที่ยาวไกล
ค่ำคืนผลิดอกสดใส
แรกเช้าวันใหม่ก็โรยรา
รอยลมบนผิวน้ำ
ทิ้งรอยงามไว้ได้แค่ไหนหนา
ลบเลือนกับเวลา
หรือสลักบนภูผาความทรงจำ
ฟ้าใส..
ในหัวใจคงมีแต่ความช้ำ
ความคิดถึงเริงระบำ
วนเวียนเหยาะย่ำอยู่ที่เดิม..