24 มีนาคม 2547 12:19 น.
หมอกจาง
ไม่ใช่แสงตะวันที่แรงร้อน
เป็นแค่แดดอ่อนอ่อนยามแรกเช้า
แค่ไออุ่นบางบางอย่างแสงดาว
ในค่ำคืนที่เหน็บหนาวและร้อนใจ
ก็แค่ความอ่อนไหวอย่างใบหญ้า
ให้คนหนึ่งซึ่งอ่อนล้าได้คว้าไขว่
อาจไม่สวยซึ้งเศร้าเท่าใครใคร
แต่ก็หวานพอให้เฝ้าคิดถึง
อาจดูไม่แตกต่าง..
เธอก็แค่คนกลางกลาง..คนหนึ่ง
ไม่งามหรูสดใส..ไม่เศร้าซึ้ง
แต่มีเธอฉันจึง อบอุ่นใจ
18 มีนาคม 2547 15:53 น.
หมอกจาง
อาจมีเมฆลางเลือนเปื้อนฟ้าใส
แค่วูบไหวของใบไม้เมื่อลมผ่าน
คงริ้วรอยไหวหวั่นจากวันวาน
จึงแปลบปวดรอยรานที่เคยร้าว
มีหัวใจไหวอ่อนเหมือนปุยนุ่น
ที่ลมหนุนล่องไปในลมหนาว
หากน้ำใสแทนกระจกสะท้อนดาว
หัวใจฉันมีรอยร้าวเทียบเท่านั้น
จึงว้าวุ่นหวั่นไหวในคืนเงียบ
เย็นเฉียบกับร้าวที่หนาวสั่น
เป็นภู่ผึ้งที่ตัดพ้อรอตะวัน
ด้วยโศกเกินเก็บกลั้นกับราตรี
อาบน้ำค้างกลางลมพรมพัดแผ่ว
น้ำตาอาบแก้มแล้วหรอกหรือนี่
อาบความหลังอาบรักที่เคยมี
อาบความช้ำทุกทีในค่ำคืน
12 มีนาคม 2547 08:04 น.
หมอกจาง
ตรงนั้นมีทะเล..
ยินเสียงคลื่นกล่อมเห่อยู่ห่างห่าง
อวลกลิ่นไอหอมลอยมาจางจาง
คิดถึงบางบาง คล้ายว่าจะมีรัก
ปลายถนนคงมีทิวสนสวย
สะพานปลาเรียงหลั่นด้วยไม้หลัก
ค่อยเว้นช่วงเว้นตอนให้ผ่อนพัก
ค่อยเว้นช่วงความรักให้คิดถึง
ตรงนั้นมีทะเล..
จะไปให้คลื่น กล่อมเห่สักนิดหนึ่ง
เอาไว้ทบไว้ทวนหวนคนึง
พอให้รู้ ให้ซึ้ง ว่ามีรัก..
4 มีนาคม 2547 16:00 น.
หมอกจาง
เบื่อหน่าย..
ชีวิตคงดูคล้ายกับใบไม้ร่วง
ปลิวมาปลิวไป ตามแต่สายลมพัดลวง
ล่องลอยไปบนคำทักท้วงที่ดูคล้ายจริงใจ
หยดหมึกบนกระดาษ
ไม่อาจลบเพื่อวาดขึ้นมาใหม่
ได้แต่ค่อยร่างจากเดิมค่อยเติมไป
หวังจะแต่งแต้มให้เป็นรูปเงา
ลากเส้นอย่างช้าช้า
เส้นตรงแทนว่าอารมณ์เหงา
ให้เส้นโค้งแทนกลับกลอกของใจเรา
ปล่อยน้ำหนักหนักเบาตามมือพา
เบื่อหน่าย..
แล้วสุดท้ายทุกสิ่งก็ไร้ค่า
ยิ่งลงหมึก ยิ่งเลือน เปื้อนน้ำตา
ได้แต่ปล่อย ที่เป็นมา ให้เป็นไป..
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1537
