23 กันยายน 2546 10:28 น.
หมอกจาง
ฉันทำตัวตนฉันหล่นหาย
ร่วงหล่นบนผืนทรายที่แสนกว้าง
ร่วงหล่นไปในความเหงาที่อ้างว้าง
ร่วงหล่นใต้สายหมอกจางที่ปกคลุม
ฉันทำตัวตนฉันหล่นหาย
หล่นไปในดงดอกไม้ใต้ฟ้าชุ่ม
หล่นไปในความสุขที่รุกรุม
หล่นไปในความนุ่มแห่งที่นอน
ฉันทำตัวตนฉันหล่นหาย
จึงเพียรค้นหาความหมายแห่งวันก่อน
พาคราบร่างที่ด้านชาต่อหนาวร้อน
พเนจรไขว่คว้าหาตัวตน
22 กันยายน 2546 12:21 น.
หมอกจาง
เมฆสีเทา
ลอยผ่านหน้าต่างหลังห้อง
สายลมเย็นพัด
คล้าย ว่าจะมีฝนตก
ความคิด
ส่งเสียงวุ่นวายอย่างเงียบๆ
กับเรื่องราวของความรัก
เหมือนว่าจะมีใคร ที่ต้องร้องไห้
สายลมเย็น
พัดผ่านหน้าต่างหลังห้อง
สายฝนเริ่มตก
ตกแต่เพียงเฉพาะข้างในห้อง
19 กันยายน 2546 16:39 น.
หมอกจาง
ไหว
ยิ่งอยู่ใกล้หัวใจยิ่งไหวอ่อน
รักเอยไม่ดูเลยว่าหนาวร้อน
ไม่ยอมพักยอมผ่อนจากคิดถึง
หลงรูป
หลงรสรอยจูบหวนคะนึง
หลงแววตาที่สวยซึ้ง
หลงนิ่มเนื้อนางหนึ่งในดวงใจ
หลงกลิ่นที่ไรผม
เฝ้าแต่เชยเฝ้าแต่ชมอยู่ใกล้ใกล้
หอมซึ้งไปถึงใจ
เท่าไหร่เท่าไหร่ไม่เคยพอ
หลงนัก..
ใจเอยหลงหนักเสียแล้วหนอ
หลงจนเหมือนว่าเรียกหลงคงไม่พอ
โอ้เราหนอหลงรักเสียปักใจ..
16 กันยายน 2546 14:21 น.
หมอกจาง
แรกค่ำจันทร์เรียวมาเกี่ยวฟ้า
โหยหาพรมค่อยดังฝอยฝน
หากหัวใจจะหวั่นไหวก็จำทน
หนาวน้ำตาที่ร่วงหล่นมาแผ่วพรำ
ความคิดถึงกลั่นกระไอเป็นไอหมอก
หวั่นต้นรักเพิ่งออกดอกกลีบจะช้ำ
ฝากน้ำค้างช่วยทักท้วงทวงน้ำคำ
ครั้งเคยพร่ำฟุ้งฝ้าฟ้าเกลื่อนฝัน
อย่าโรยร้างห่างลอยให้คอยร้าง
คิดถึงกันแม้ไกลห่างเพียงฟ้ากั้น
อย่าเมินหมางห่างซึ้งแม้ครึ่งวัน
ฝากกายแฝงแม้ในฝันยามค่ำคืน
แรกค่ำจันทร์เรียวมาเกี่ยวฟ้า
สายลมหวีดดังว่าฟ้าสะอื้น
ต้องคิดถึงอยู่อย่างนี้อีกกี่คืน
อีกกี่ฝันจึงจะตื่นมาเจอเธอ..
16 กันยายน 2546 14:19 น.
หมอกจาง
บางเวลา..
เหมือนความเหว่ว้า จะนำน้ำตาให้ไหลมาเงียบๆ
หัวใจที่เย็นเฉียบ..
เหมือนท่าร้างไร้เรือเทียบมานานเนา..
บางเวลา..
น้ำตาคือเพื่อนปลอบความเหงา
ในหัวใจที่ ร้าง ไร้ ใครเป็นเงา
วันคืนเก่าๆ ก็เป็นดังภาพลวงตา
บางคืน..
ไม่อาจฝืนห้ามใจที่โหยหา
อยากได้รัก แม้เพียงหลอก เพื่อบอกลา
ก็คงดี คงจะดีกว่าเวลานี้
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1193
