24 กุมภาพันธ์ 2546 18:15 น.
หมอกจาง
ไม่มีเธอ..
เหงา จนใจหาย
มีเพียงความทรงจำไว้แทนกาย
ทดแทนความหมายร้อยพัน
ไม่มีเธอ
แผ่วลมพานก็เพ้อ จนใจสั่น
ไม่มีใครเคียงกาย เคียงกัน
เร้นซ่อนไหวหวั่น หลังแววตา
ไม่มีเธอ
นับดาว ละเมอ เจียนบ้า
ฝากเสียงไป..
ทั้งที่รู้ว่าไกลเกินลมพา
แต่ความคิดถึงนั้นเกินกว่า
ที่จะปลอบน้ำตาด้วยดวงดาว
11 กุมภาพันธ์ 2546 12:21 น.
หมอกจาง
สวยใดจักสวยเท่า
สวยที่เจ้ามาเคียงชม
งามใดในอารมณ์
จักงามเท่าเจ้าเคียงใจ
5 กุมภาพันธ์ 2546 12:53 น.
หมอกจาง
สายลมเดือนกุมภาพันธ์
แผ่วสุดท้ายแห่งสายลมหนาว
ฝากให้ระลึก
ในขวบปีที่ต้องจาก
สายลมเดือนกุมภาพันธ์
ดังคำร่ำลา
คนหนึ่ง..
ซึ่งเริ่มต้นการเดินทาง
กับอีกคนหนึ่ง..
ซึ่งเริ่มต้นการรอคอย
สายลมเดือนกุมภาพันธ์
โอบรัดด้วยอ้อมแขน
แผ่ว ที่พัดผ่าน
แทนคำพูดร้อยพัน
4 กุมภาพันธ์ 2546 13:29 น.
หมอกจาง
ว่าว
โบยบินด้วยสายลม
หลุดลอยเพราะสายลม
ฉันเข้าใจ
เรือน้อย
ล่องลอยบนสายน้ำ
จมลงด้วยสายน้ำ
ฉันเข้าใจ
ดอกไม้
เบ่งบานในแสงแดด
โรยราในแสงแดด
ฉันเข้าใจ
เรื่องราวของเธอกับฉัน
เรื่องราวในวันนี้
กับเรื่องราวในวันนั้น
......................
3 กุมภาพันธ์ 2546 16:19 น.
หมอกจาง
ดอกเฟื่องฟ้าสีขาว
เกลื่อนหล่นทั่วลานบ้าน
..ยิ่งกวาด ..
..ยิ่งหล่น..
ไม่รู้ต้องตำหนิดอกไม้
หรือตำหนิที่สายลม
อาจบางที..
ที่สมควรถูกตำหนิ
คือตัวฉันเอง