10 กุมภาพันธ์ 2549 08:14 น.
หมอกจาง
เธอ..
ฉันเอาดอกไม้สีดำมาให้
เกลียดฉันได้ไหม?
นี่คือความรักในแบบของฉัน
ไม่มีหนามแหลม..
เหมือนกุหลาบสีแดง..
ไม่ทิ่มแทง..
ไม่ทำให้เธอไหวหวั่น
เอาดอกไม้สีดำมาฝาก
ช่วยเกลียดฉันให้มาก
เกลียดทุกคืน..
เกลียดทุกวัน..
เธอ..
ฉันไม่มีดอกไม้สีแดงมาให้
เธอไม่เห็นความรักฉันใช่ไหม?
ดีแล้ว..ช่วยเกลียดกัน
10 กุมภาพันธ์ 2549 07:27 น.
หมอกจาง
เกลียดฉันนะ..
หากมันจะทำให้ความรู้สึกของเธอดีขึ้น
ทุกครั้ง..ที่เธอลืมตาตื่น
ความเกลียดนั้นจะขืน..น้ำตาไม่ให้ไหล
เกลียดฉัน..
เพื่อลดวันที่เธอต้องร้องไห้
เอาความเกลียดเป็นเพื่อน ในวันที่เดียวดาย
บางครั้ง..
มันมีประโยชน์มากมายกว่าความรัก
ความอ่อนไหว
มีแต่ทำให้หัวใจยิ่งหน่วงหนัก
เป็นแค่รังอุ่น..เพาะเลี้ยงความเจ็บปวด..ฟูมฟัก
เป็นที่หลบซ่อนให้ความรัก..ที่ปวดใจ
เกลียดฉันนะ..
จนกว่าหัวใจเธอจะยอมผละ..จากความหวั่นไหว
ความรักที่ไร้จุดเริ่ม ไม่มีประโยชน์อะไร
รังแต่ฉุดรั้งให้เธอไปไม่ถึงไหน..
..จะดีกว่าไหม..
..แค่ทำให้เธอเกลียดกัน..
6 กุมภาพันธ์ 2549 11:55 น.
หมอกจาง
ฟุ้ง..
ลอยอยู่ในอากาศ
จับต้องไม่ได้
หากแต่รู้สึก
วนเวียน รายล้อม
มีอยู่ หากแต่ไร้ชื่อ
ตราบใดที่ไม่เรียก
ก็เหมือนว่ามันไม่มี
เธอรู้ ฉันรู้
เราสองต่างเก็บเงียบ
โอบรัด ห้อมล้อม
เธอกับฉัน ต่างแสดงเหมือนไม่รู้สึก
วนเวียน รายล้อม
เราต่างหลีกเลี่ยงที่จะให้ชื่อ
ความรู้สึกที่ห้อมล้อม
ไม่พูด ไม่ได้หมายความว่าไม่มี
3 กุมภาพันธ์ 2549 22:42 น.
หมอกจาง
ฟุ้งซ่าน
หวานก็เก็บมาคิดให้เป็นขม
ชื่นก็เก็บมาตรองต่อว่าต้องตรม
หวั่นไปเองลมลมก็แค่นั้น
ฝันหวาน
เก็บวันวานมาเพ้อพกอยู่ทุกวัน
แค่ดวงดาวก็ยังทำให้ใจสั่น
เพ้อพร่ำถึงดวงจันทร์อยู่ทุกคืน
คิดคิดไปเรื่อยเปื่อย
เหน็ดเหนื่อยกับการนอนถอนสะอื้น
จะห้ามใจให้ไม่คิดก็เกินฝืน
ฟุ้งไปเกินจะขืนจะข่มใจ
ฝันไปวันวัน
เมื่อยนักกับความฝันอันสดใส
เพราะความจริงไร้แสงส่องผ่องอำไพ
เลยเอาใจไปแอบไว้ในความฝัน
เบากว่าปุยนุ่น
เพียงลมหนาวพัดหนุนก็ไหวสั่น
แค่ฟุ้งซ่านหวั่นใจไปวันวัน
ไม่กล้าฝันกลัวช้ำจะซ้ำรอย
เฝ้าฝันเฝ้าใฝ่
หลงละเมอเพ้อไปด้วยใจน้อย
สุขอยู่ในความฝันอันเลื่อนลอย
ยังคงคอยฝันนั้นมันเป็นจริง
ฟุ้งซ่าน
อีกเนิ่นนานไหมใจจะอยู่นิ่ง
จะมีรักที่มั่นใจไว้พักพิง
จะมีคนที่รักจริงให้วางใจ
ฝันหวาน
จะฝันต่ออีกนานสักเพียงไหน
คนหนึ่งคนจะมีรักที่จริงใจ
หนึ่งใครในฝันนั้นจะเป็นจริง
2 กุมภาพันธ์ 2549 14:36 น.
หมอกจาง
ก็แค่หนึ่งความทรงจำที่เลือนราง
ที่เผลอคิดถึงบ้าง..แต่ไม่บ่อย
ค่อยละเลียดคิดถึงทีละน้อย
หวั่นจะเปื้อนริ้วรอยของอารมณ์
ก็แค่หนึ่งความทรงจำที่หวานหวาน
ที่บางช่วงบางกาลก็ขื่นขม
เป็นความสุขเป็นความงามแฝงความตรม
เป็นเรื่องสวยที่สวยสมกับเสียใจ
รัก/จบ/เจ็บ ในความจำ
ก็ล้วนแล้วแค่ถ้อยคำที่หวั่นไหว
เรื่องของเราอยู่ที่เดิมเสมอไป
สุขหรือเศร้าก็เพียงใจที่ไหวเอน
ก็แค่หนึ่งความทรงจำที่เลือนราง
ที่พาบางคน..บางอย่าง..มาให้เห็น
ยังเหมือนเดิมเหมือนเก่าอย่างเคยเป็น
ความรู้สึกยังชัดเจน.. ว่ารักเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1371
