1 มีนาคม 2549 16:12 น.
หมอกจาง
มองแจกันว่างว่างร้างดอกไม้
ความทรงจำมากมายอยู่ที่เก่า
ณ ตรงโน้นตรงนี้เหมือนมีเงา
ทุกซอกมุมมีเรื่องเล่าอยู่เรียงราย
ตรงประตูเคยพบตาสบตา
ต่างคนต่างมองหาค้นความหมาย
ต่างเบือนยิ้มแย้มพยักว่าทักทาย
ฉันส่งยิ้มอย่างเดียวดายในวันนี้
เราไม่เคยรักกันในวันก่อน
แต่เมื่อห่างอาวรณ์กลับล้นปรี่
คำคุ้นเคยเคยบอกกันหลับฝันดี
ไม่เหลือเลยในวันนี้ ความฝันใด
มองแจกันว่างว่างร้างดอกไม้
ฉันปล่อยไว้ใช่หมายรอดอกใหม่
เราไม่เคยจะรักกันแม้วันใด
ใยผูกพัน..ถามหัวใจ..ไม่รู้เลย
27 กุมภาพันธ์ 2549 19:17 น.
หมอกจาง
อากาศเย็นโรยตัวมา บาง บาง
แสงจันทร์ จาง จาง ทอจับตรงขอบฟ้า
หัวใจ ไหว ไหว กว่าเคย..เป็นมา
ค่อยเต้น ช้า ช้า.. เหมือนว่า..จะขาดใจ
ทิ้งตัวลงบนที่นอน..นอนเงียบเงียบ
ความเหงาที่เย็นเฉียบ ยึดกุมใจที่อ่อนไหว
บอกตัวเอง ทุกสิ่งที่ผ่านมา ย่อมผ่านไป
น้ำตาใสใส ผ่านหัวใจ ซึมผ่านตา
ภายใต้ดวงจันทร์ ดวง เก่า เก่า
คืนนี้ฉันขอเหงา ยอมปล่อยใจให้เหว่ว้า
ยอมปล่อยอารมณ์ให้พัดใจ ซัดส่าย ไปมา
ปล่อยให้คิดถึง จนอ่อนล้า
ปล่อยให้เหงา ให้โหยหา.. จนสุดใจ
19 กุมภาพันธ์ 2549 08:24 น.
หมอกจาง
เจ็บช้ำ
ความรักนั้นทำให้ฉันเจ็บ
เรื่องราวนิดหน่อยเท่ารอยเล็บ
ก็เก็บมาช้ำเท่าแผ่นฟ้า
เจ็บร้าว
จนมืดบอดจากดื่นดาวที่ตรงหน้า
เพียงหนึ่งจันทร์ลับหายจากสายตา
ก็เหมือนว่าทุกหายใจจะสิ้นตาม
ความเอยเจ้าความรัก
ไยยิ่งนานเหมือนยิ่งหนักเกินหักห้าม
ความคิดถึงยิ่งชุกยิ่งลุกลาม
แผ่กิ่งใบไต่ตามทุกซอกใจ
เจ็บช้ำ
คือถ้อยคำที่ฉันเขียนเพื่อร้องไห้
ใจอ่อนรักเขาโดยง่ายดาย
ก็คงโศกอยู่มิคลาย..มิรู้แล้ว
16 กุมภาพันธ์ 2549 06:42 น.
หมอกจาง
วันนี้
ลมพัดไม่แรง
ฉันเปิดหน้าต่างได้กว้าง
กระดาษในห้อง คงไม่ปลิว
กระดาษ..
กระจัดกระจาย
อยู่ตรงมุมนั้น..
ตรงมุมนี้..
มองหา..
อะไรหนักหนักมาทับกระดาษ
ดูจนรอบ
ก็ดูเหมือน ไม่ค่อยจะมี
วันนี้ลมพัดไม่แรง
เปิดหน้าต่างให้กว้างกว้าง
นั่งดูกระดาษเบาเล่นลมบาง
..ก็เพลินดี
13 กุมภาพันธ์ 2549 05:15 น.
หมอกจาง
ในหนึ่งวันมีแปดหมื่นหกพันสี่ร้อยวินาที
ในหนึ่งเดือน ในหนึ่งปี..เข็มวินาทีจะกระดิกไปเท่าไหร่
ทุกวินาทีที่เข็มกระดิก ทุกการเต้นของหัวใจ
เธอเปิดความรู้สึกของเธอไว้ หรือเธอปิดหัวใจ ตลอดมา..
ไม่ว่า...หนึ่งวัน...จะมีกี่หมื่นกี่พันวินาที
ไม่ว่าหัวใจที่ฉันมี...จะเต้นตามแต่ละนาที...เร็วหรือช้า
ฉันก็ให้ความหมายแก่สิ่งรอบข้าง...คนต่าง ๆ...เรื่อยมา...
แม้ใครต่อใครจะคิดเอาว่า...นิ่งเฉย...เย็นชา...
...เพราะว่า...ไม่เข้าใจ...
เปลือกที่ปิดไว้..อย่างแกร่ง..กร้าว
หรือว่าใจเธอเคยเหน็บหนาว เกินรับไหว
เหมือนนิ่งเฉย เหมือนเย็นชา
เหมือนไม่เคยสนว่า..ใครจะเข้าใจ
ประโยชน์อะไร..กับความหมายที่เธอให้
เมื่อเธอเก็บซ่อนเอาไว้..
ไม่เปิดให้อุ่นใจคน..ใจใคร..สักครา
เมื่อความหมายของการเปิดรับ
คือการนำความดีมาประดับให้คน...ไขว่คว้า
คือการเติมหนึ่งใจ แล้วต้องมีคนอื่นใด เสียน้ำตา
ก็กล่าวหาฉันเถิดว่า...ไม่เข้าใจคุณค่า...ความรู้สึกใคร
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1614
