1 สิงหาคม 2551 09:38 น.
หมอกจาง
ปวดร้าว
แล้วดาวก็ร่วงสู่พื้น
ฉันร้องไห้อยู่ค่อนคืน
ยินเสียงสะอื้นแม้หลับตา
โทษฝน
ที่สาดซัดดาวจนหม่นจนอ่อนล้า
โทษวันและเวลา
ที่ทำให้ท้องฟ้าหลงลืมดาว
มองไม่เห็น
แม้ว่าเคยจะชัดเจนในลมหนาว
ยิ่งเงียบยิ่งดึกยิ่งพรึกพราว
แต่เมื่อถึงรุ่งเช้าก็ลืมมอง
คือฉัน
ก็สมแล้วกับวันอันเศร้าหมอง
สมแล้วปวดร้าวตามครรลอง
ของผู้ไม่จดจ้องไม่จับตา
ลาดาว
บางที่แรกเช้าเธอมีค่า
บางคนมีเธอทุกเวลา
ฉันร้องไห้ที่ผ่านมาก็สมแล้ว
22 กรกฎาคม 2551 11:56 น.
หมอกจาง
เพียงสัมผัส
แช่มช้าแต่ชัดในรู้สึก
แม้รู้อยู่ในใจอยู่ลึกลึก
แต่ก็หยุดเมื่อตรึกและตรองใจ
เพียงสัมผัส
ก็โอบล้อมโอบรัดด้วยหวั่นไหว
สายลม ที่เหมือนพัดจากแดนไกล
ก็ขยับมาอยู่ใกล้ตรงเปลือกตา
ความรัก
ยิ่งแน่นหนักก็ยิ่งเดินทางช้า
ยิ่งจริงจังก็ยิ่งใช้เวลา
ยิ่งสำคัญยิ่งกลัวว่าจะสูญหาย
เพียงสัมผัส
ก็กลับชัดว่าความกลัวนั้นเปล่าดาย
ยิ่งครุ่นคิดก็ยิ่งดูไร้ความหมาย
ฉันรักเธอมากมาย เกินรู้ตัว
4 กรกฎาคม 2551 00:25 น.
หมอกจาง
เราต่างคนเคยมีรักมาทักทาย
และเคยทำมันหล่นหายมาทั้งนั้น
เราต่างคนต่างเคยมีวานวัน
ที่บ้างยาวบ้างสั้นแต่ลึกซึ้ง
เราต่างคนต่างเคยรู้ความหมาย
ของความรักมากมายในครั้งหนึ่ง
เราต่างคนต่างอาจเคยดื้อดึง
พร่ำรำพันในรักซึ่งจากเราไป
มนุษย์..ก็เท่านั้น
เธอกับฉันเหมือนห่างแต่ชิดใกล้
เราต่างล้วนมีรอยเจ็บในหัวใจ
มีบาดแผลเก่าและใหม่เป็นรอยจำ
เราต่างคนอาจดูเหมือนแตกต่าง
แต่เราเหมือนกันอยู่บ้างในความช้ำ
ต่างเคยเป็นทั้งผู้เจ็บ-ผู้กระทำ
ต่างเวียนว่ายในลำนำ แห่งความรัก
20 มิถุนายน 2551 10:45 น.
หมอกจาง
หยดฝัน
หยดเดียวก็จะกลั้นใจจิบ
ทอแสงดั่งดาววาววิบ
หรี่ริบก็ยังหวังยังอาลัย
ร่วงลับ
ก็คงยากจะกลับคืนใหม่
ร่วงแล้วแต่ค้างอยู่กลางใจ
รางเลือนหวั่นไหวทุกวี่วัน
ความรู้สึก
ล้ำลึกแม้ช่วงเวลาสั้น
เนิ่นนานแม้น้อยไม่กี่วัน
นิรันดร์ทุกเสี้ยววินาที
หยดฝัน
หยดเดิมกับวันก่อนนี้
แขวนค้างข้ามเดือนข้ามปี
คิดถึงอยู่อย่างนี้ตลอดไป
10 มิถุนายน 2551 22:33 น.
หมอกจาง
อยากเก็บความงดงามมาทั้งโลก
เก็บทรายสวยลมโบกทะเลใส
เก็บลมหนาวดาวเดือนที่เคลื่อนไป
เก็บดอกรักสดใหม่ที่เพิ่งบาน
อยากเก็บสีสวยสวยของสายรุ้ง
แล้วลัดทุ่งไปเก็บน้ำผึ้งหวาน
เก็บรู้สึกดีดีของเมื่อวาน
ที่ยังซึ้งยังซ่านในความจำ
เอามาถักเรียงร้อยเป็นสร้อยเส้น
เธอเคยเห็น-ก็ยังอยากให้เห็นซ้ำ
ว่าคำรักนั้นยังน้อยในถ้อยคำ
ที่ฉันพร่ำบรรจงบันทึกใจ
อยากเก็บความงดงามมาทั้งโลก
แต่ฟ้าสวยด้วยสีโศกเธอเชื่อไหม
รักจะสวยด้วย-รัก-จึงหักใจ
ฉันรักเธอไม่ได้-แต่ยังรัก