29 เมษายน 2546 10:46 น.
หมอกจาง
หวั่นไหว..
ห่างตัวกลัวห่างใจ
ห่างไปกลัวมีใครมาแทนฉัน
หลายคนส่งยิ้มให้
หลายคนหมายสานสัมพันธ์
หวังเพียงเธอไม่ไหวหวั่น
เถิดช่วยบอกฉันว่าเธอมั่นคง
เกลียวคลื่น..ขอบฟ้า
เดินเดียวดายบนทางน้ำตา
หวั่นกลัวว่าเธอจะพลัดหลง
เส้นทางชีวิตไม่ง่าย
ทางที่ทอดสู่ที่หมาย อาจไม่เป็นเส้นตรง
บนทางที่ไกลและคดโค้ง
บอกสิว่าเธอยังคง มีฉันในหัวใจ
24 เมษายน 2546 11:22 น.
หมอกจาง
เธอได้ยินไหม
เสียงน้ำค้างร่วงบนใบหญ้า
เสียงลมกระซิบลอดผ่านใบไม้..
เธอได้ยินไหม
เสียงนกกลางคืนครางเสียงต่ำ
ชวนให้หดหู่ในคืนข้างแรม
เธอได้ยินไหม
เสียงถอนหายใจแห่งฟากฟ้า
ทอดถอนให้กับดวงดาว..ที่กำลังลาลับ
เธอได้ยินไหม
เสียงเหล่านั้น ..
ที่ฟังดูคล้ายเสียงคนร้องไห้
ที่ตรงนี้ มีฉันนั่งอยู่เพียงเดียวดาย
และฉันสามารถบอกเธอได้
ว่าไม่มีใครร้องไห้.. อยู่แถวนี้
17 เมษายน 2546 14:38 น.
หมอกจาง
โรยโรย
ลมโชยพัดใบไม้ร่วง
หอบสัญญามาถามทวง
หอบหวงหอบห่วงมาทักทาย
โรยโรย
ลมโชยแผ่วพัดมาเมื่อสาย
เจ้าสายหยุดหยุดรักไม่ทักทาย
มาหยุดเมื่อยามสายเกินยั้งทัน
โรยโรย
ลมโชยแผ่วพัดก็ใจสั่น
ฝากรักฝากใจไม่ข้ามวัน
เจ้าก็หวนเจ้าก็หันไปตามลม
10 เมษายน 2546 11:24 น.
หมอกจาง
ผู้คนมากมาย
เดินผ่านไปมา
ฉันยืนอยู่คนเดียว
ท่ามกลางผู้คนมากมาย
คิดถึง
เธอคนที่เคยอยู่ในอ้อมแขน
วันนี้ ฉันมีแต่ความเหงา
กับอ้อมแขนที่ว่างเปล่า
ใยโยงแห่งความทรงจำ
พริ้วพัดไปมาในสายลม
อ้างว้างที่เข้าเกาะกุม
ใจเอย..จะทนได้อีกสักแค่ไหน
หลับตา
นึกเสียว่าเธอยืนอยู่ตรงนี้
โอบกอดอ้อมแขนที่ว่างเปล่า
น้ำตารินไหลในสายลม
9 เมษายน 2546 14:29 น.
หมอกจาง
เปิดบานเกล็ด
ปล่อยให้แสงจันทร์บางบาง
สาดส่องเข้ามาในห้อง
ท้องฟ้า ยังไม่มืดสนิทนัก
ข้างในห้อง อุ่นด้วยแสงไฟ
ข้างด้านนอก เหงาเหมือนหัวใจ
แต้มเติมสี ลงบนภาพที่เขียนยังไม่เสร็จ
เติมถ้อยคำลงบทกวี ในบางส่วนที่ยังขาดหาย
ความอ้างว้าง.. ไม่รู้จะเติมอย่างไรให้เต็ม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1009
