21 กุมภาพันธ์ 2547 08:59 น.
หมอกจาง
ฉันซ่อนอยู่ภายใต้เปลือกที่ห่อหุ้ม
ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
แววตาที่ชาเฉย
ฉันซ่อนอยู่ภายใต้ความไม่รู้สึกรู้สา
ไม่ทุกข์ ไม่ร้อน
ไม่เจ็บ ไม่ปวด
เหมือนผิวระลอกบางบนผืนทะเล
ที่คลื่นใหญ่ใต้น้ำโถมซัดตัวอยู่อย่างเงียบๆ
ค่อยกัด ค่อยกร่อน
เหมือนต้นไม้ใหญ่ที่ไร้ราก
ฝืนยืนต้น
เมื่อลมแรง คงโค่น คงล้ม
ฉันซ่อนตัวอยู่ภายใต้เปลือกแข็ง
ใต้รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
หดหู่ หนาวสั่น และร้องไห้
อยู่ในช่องว่างของช่วงเวลา
19 กุมภาพันธ์ 2547 12:59 น.
หมอกจาง
หลังบ้าน..
เธอนั่งอยู่ระหว่างพื้นปูนและสนามหญ้า
นั่งเงียบๆ
ในสายลมที่พัดเงียบๆ
หลังบ้าน
ฉันทรุดกายลงนั่งเคียงข้าง
สายลมบางๆ
ดูเหมือนมีกำแพงบางๆ
หลังบ้าน
ไหวน้อยๆของยอดหญ้า เมื่อสายลมพัดผ่าน
ไหล่ของเธอก็ไหวน้อยๆ
หยดน้ำใส ตกลงเป็นดวงบนพื้นปูน..
10 กุมภาพันธ์ 2547 09:55 น.
หมอกจาง
ค่อยชิน ค่อยเริ่ม
ค่อยเติมค่อยต่อค่อยทอฝัน
ค่อยถักโยงรั้งใยไว้ด้วยกัน
ค่อยผูกค่อยพัน ไม่รู้ตัว
เริ่มต้นแต่เพียงน้อย
เหมือนแสงดาวอ่อนด้อยในฟ้าหลัว
ยิ่งดื้อยิ่งรั้น ยิ่งพันพัว
ยิ่งหวั่นยิ่งกลัว ยิ่งชัดเจน
แสงดาวเคยแสงอ่อน
แจ่มเพียงยามหลับตานอนด้วยซ่อนเร้น
ความคิดถึงเคยกอดนอนโดยอ่อนเย็น
กลับรุ่มร้อนดุจว่าเล่น อยู่กับไฟ
จากค่อยชิน ค่อยเริ่ม
จนไม่รู้ว่าต่อเติมจากตรงไหน
จะสางปมที่ผูกโยงด้วยเยื่อใย
ยิ่งสะสาง ยิ่งไปใหญ่ ยิ่งพัวพัน..
31 มกราคม 2547 20:15 น.
หมอกจาง
แดดร้อน..
สายลมพัดก็อ่อนเกินผ่อนแสง
จะหลับตาหรือตะวันก็ทิ่มแทง
ความคิดถึงก็แทรกแซงเข้ารบกวน
นับนิ้วโดยนิ้วนับ
น้ำที่นิ่งก็กลับมาปั่นป่วน
นับให้แน่ให้ครบเพื่อทบทวน
จะได้เห็นเจ้าหน้านวลอีกกี่วัน
ใจหาย
ปลอบให้ตายก็ไม่คลายไม่หายสั่น
คำคิดถึงคงไม่พอจะรำพัน
บอกไหวหวั่นก็ไม่เท่าที่หวั่นไหว
แดดร้อน..
ผ่อนเวลาให้ช้าก่อนจะได้ไหม
อย่าย่ำเย็นจงร้อนอยู่มันร่ำไป
อยากยืดวันเวลาไว้ให้เนิบนาน..
27 มกราคม 2547 23:52 น.
หมอกจาง
บังใบ
หัวใจหวั่นไหวเพียงเงาฝัน
แค่หนึ่งใบบังตาจากตะวัน
แต่ใบหนึ่งใบนั้นเปื้อนน้ำค้าง
บังตา
หรือเพราะเสียงแห่งเหว่ว้าที่คร่ำคราง
ปล่อยคนรักร้างลอยให้คอยร้าง
ปล่อยคิดถึงให้ค่อยบางค่อยบังเงา
บังใบ
เพียงหลบร้อนจากแดดไอที่แผดเผา
เพียงหลับตาไม่รู้เห็นเร้นร่มเงา
ยอมหลบร่มปล่อยปวดร้าวให้บังใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1284
