8 ธันวาคม 2553 08:55 น.
หมอกจาง
เหมือนไม่หนาวแต่ทว่าคือหน้าหนาว
สายลมเช้าพัดเช้าให้หอมกรุ่น
เหมือนไม่รักไม่หวานไหวละไมละมุน
แต่รู้สึกอยู่อุ่นอุ่นในหัวใจ
ไม่ค่อยมีสายหมอกมาหยอกหญ้า
แต่สายลมยังคอยพาให้หญ้าไหว
ไม่ค่อยเบ่งบานหรอกเจ้าดอกไม้
แต่ใบสวยน้ำค้างใสก็งามพอ
เราไม่ได้รักกันแค่วันเดียว
ก้อยที่เกี่ยวคือคล้องฝันไว้สานต่อ
รักที่เริ่มคือรักเพื่อถักทอ
ใช่สายลมชลอเพื่อผ่านเลย
เหมือนไม่หนาวแต่ทว่าคือหน้าหนาว
ฝากให้เช้าแต่ละเช้าค่อยค่อยเผย
ค่อยอบอุ่นอบอุ่นค่อยคุ้นเคย
ว่ารักแล้วจะรักเลยตลอดไป
6 พฤศจิกายน 2553 12:39 น.
หมอกจาง
หมู่เมฆสีขาว
หลบหนีลมหนาวไปไหนหรือ
หรือว่าความคิดถึงโหมกระพือ
ถึงบางนามบางชื่อในหัวใจ
หมู่เมฆสีขาว
คิดถึงแล้วปวดร้าวอยู่ใช่ไหม
จึงหลบหน้าหลบตาไม่พบใคร
หรือคิดถึงทนไม่ไหวจึงเดินทาง
ไกลเท่าไกล
ตอนนี้รักอยู่ที่ใดใครรู้บ้าง
กี่ขวบปีถึงจะชืดจะจืดจาง
กี่ลมหนาวความอ้างว้างจะผ่านพ้น
หมู่เมฆสีขาว
กี่เช้าต่อกี่เช้าที่หมองหม่น
คิดถึงกี่คิดถึงถึงบางคน
ลมหนาวจึงหนาวเกินทนหนอเมฆขาว
15 ตุลาคม 2553 12:47 น.
หมอกจาง
ราวกับฟ้าราวกับฝนที่หม่นชื้น
ราวกับดาวในท่ามคืนแรมหน้าหนาว
ราวกับฝันที่ฝากแฝงในแสงดาว
ที่ท่วมทับในทุกคราวเมื่อสบตา
ราวกับหอมที่ฉันหอมกลางแดดใส
ราวกับหนาวได้อุ่นไฟ-แค่เห็นหน้า
ราวกับพร่างน้ำค้างพรมในลมพา
ที่อาจหยุดกาลเวลาได้นิรันดร์
ทุกรสทุกกลิ่นในอากาศ
ฉันวาดเธอไว้ทุกความฝัน
ทุกชั่วโมงอันหวั่นไหวในทุกวัน
ฉันรักเธอเท่านั้นทุกนาที
ราวกับ..
ฉันจะนับทุกทุกเสี้ยวเวลานี้
ทุกรู้สึกในอ้อมแขนซึ่งแสนดี
เพื่อชดเชยกับวันที่ไม่มีเธอ
5 กันยายน 2553 13:29 น.
หมอกจาง
ใครชวนความเหงาเข้าบ้าน
ฉันเขียนกลอนหวานไม่ไหว
ความคิดถึงผลิดอกออกใบ
ต้นเก่าดอกใหม่เบ่งบาน
ใครชวนสายลมเย็นเยียบ
ใครชวนให้ความเงียบเดินผ่าน
ใครถามถึงเรื่องราววันวาน
ผ่านมาเนิ่นนานนักแล้ว
สายลม สายหมอก ดอกข้าว
ลมหนาวต้นหนาวพัดแผ่ว
น้ำค้างบางหยดวาวแวว
วิบวับเหมือนแก้วดวงใจ
ฉันจำฉันจดหมดสิ้น
ทุกรสทุกกลิ่นอารมณ์ไหว
ทุกหยดละอองของเยื่อใย
ทุกเกล็ดน้ำใจบอบบาง
ใครชวนความเหงาเข้าบ้าน
ความทรงจำเนิ่นนานทุกอย่าง
ความรักจางสีเป็นสีจาง
ฉันเหงาบ้าง คิดถึงบ้าง พอสมควร
27 พฤษภาคม 2553 13:29 น.
หมอกจาง
ท้องฟ้ายังคงดูสดใส
และใบไม้แต่ละใบยังเริงร่า
ผืนน้ำสะท้อนฟ้าเป็นสีฟ้า
และสายลมยังพัดมาพอชื่นใจ
กระรอกกระแตยังไต่เต้น
ขอบฟ้าขีดเส้นกระเพื่อมไหว
ดวงอาทิตย์ยังร้อนจนอ่อนใจ
แต่ก็สดก็ใสดวงตะวัน
นั่นเสียงใสใสนกใครร้อง
แล้วดอกไม้ใครจองดอกไม้นั่น
น้ำค้างหยดใสของใครกัน
ของเธอของฉันของพวกเรา
ท้องฟ้ายังดียังสีฟ้า
ทอดสีสวยลงมาให้คลายเศร้า
เสียงนกยังบอกยังหยอกเย้า
บอกว่าเงาทุกเงาจะผ่านไป
ยังมีกันและกัน
มีเธอมีฉันโลกใบใหญ่
หากยังมีความงดงามอยู่ภายใน
จะมองฟ้ามองอะไร-ก็เบิกบาน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1648
