4 พฤศจิกายน 2549 10:27 น.
หน้ากากพยายม
แหงนดูฟ้า..แล้วก้มหน้า..มองตัวฉัน
เห็นเพียงความ..เงียบงัน..ที่สุดเหงา
เรื่องของเรา..จบกันแบบ..ไม่ต้องเดา
เป็นใครเขา..ก็ต้องรู้..จบเพราะใคร
...................................................
อย่าพูดเลย..ว่าขอโทษ..ที่ต้องจาก
รักเธอมาก..จึงไม่ยาก..ที่หวั่นไหว
อยากให้รู้..ว่าขาดเธอ..เหมือนขาดใจ
ดีเท่าไหร่..เธอก็ไป..ฉันรู้ดี
....................................................
มองฟ้าคืน..นี้ดวงจันทร์..เด่นสง่า
ดาวบนฟ้า..แลจำรัส..รัศมี
ลมเรื่อยเรื่อย..เฉื่อยฉิว..กำลังดี
ราตรีนี้..สุดจะเหงา..ยากเข้าใจ
................................................
ใกล้ถึงแล้ว..วันครบรอบ..เธอบอกจาก
การไหลหลาก..ของน้ำตา..เริ่มรินไหล
ร้องอีกแล้ว..ร้องทุกที..ที่ปวดใจ
แล้วเมื่อไหร่..จะลืมได้..หนอใจเรา
...................................................
นาฬิกา..ตีบอกว่า..เที่ยงคืนแล้ว
คงไม่แคล้ว..ถึงเวลา..นั่งกอดเข่า
เฝ้าร้องไห้..ฟังเสียงลม..พัดเบาเบา
หริ่งหรีดเร้า..ให้เฝ้าหา..คนอาทรณ์
.................................................
4 พฤศจิกายน 2549 10:21 น.
หน้ากากพยายม
นั่งดู...นาฬิกาทราย..ต้นไม้..ใบหญ้า
นั่งมอง...ท้องฟ้า..ทุกวัน..เปลี่ยนสี
แต่ทำไม..ใจฉัน..ดวงนี้
ไม่หยุดรัก..เธอสักที..ไม่เข้าใจ
ผู้คน..มากมาย..หลายหน้า
ของใช้..นานา..ที่ใครๆนำมาให้
สิ่งต่างๆ..ที่ผ่านมา..เหมือนผ่านไป
แต่ทำไม..ผลสุดท้าย..ก็ยังนึกถึงเธอ
ทุกวัน..ทุกเวลา..ทุกๆที่
ฉันคนนี้..มีเธอ..เสมอ
ทุกลมหายใจ..ทุกหยาดน้ำตา..ก็มีแต่เธอ
เพราะเธอ..เคยทำให้ฉัน..รักเธอตั้งมากมาย
จนวันที่..รักเรา..ถึงจุดจบ
แต่ฉัน..ไม่เคยลบ..เวลาที่มีความหมาย
เธอยังทรง..คุณค่า..ไม่เสื่อมคลาย
ถึงรักเธอ..จะห่างหาย..แต่ฉันเพิ่มพูน
หน้าส่วนตัว
1117
